Pochodzenie: tytan; syn tytana Japeta i morskiej nimfy Klimeny (lub Tetydy), brat m.in. Atlasa (tego, który dźwigał świat na ramionach i Epimeteusza (męża Pandory).
Cechy charakteru: dobry, szlachetny, prawy, życzliwy, przyjazny ludziom, ofiarny, dobroczynny, bezinteresowny, filantropijny, altruistyczny, uczynny, pomocny, wspaniałomyślny, wielkoduszny, kochający ludzi.
Zasługi dla ludzkości: stworzenie człowieka oraz przygotowanie go do życia.
Najważniejsze wydarzenie w jego życiu: gdy bogowie próbowali osłabić możliwości ludzi, Prometeusz pomagał im przetrwać. Zeusowi i innym bogom najbardziej nie spodobał się fortel Prometeusza z ofiarą dla bogów oraz kradzież ognia i podarowanie go ludziom. Za swą miłość do ludzi Prometeusz został ukarany przykuciem do skał Kaukazu.
Motywy egzaminacyjne, przy których może pojawić się ta postać
Bunt
Prometeusz kilkakrotnie sprzeciwił się bogom, by pomóc człowiekowi. Miarka się przebrała, gdy Prometeusz pozbawił bogów ofiary z lepszej części zwierząt hodowlanych. Podzielił wołu ofiarnego na dwie części – mięso owinął skórą, a kości przykrył tłuszczem – i kazał Zeusowi wybrać tę część, którą bogowie woleliby dostawać od ludzi w ofierze. Zeus połakomił się na część z tłuszczem, co oznaczało, że odtąd ludzie mogą składać bogom w ofierze gorszą część zwierząt. Za karę Prometeusz został przykuty do skał Kaukazu. Codziennie wygłodniały orzeł (w innych wersjach mitu – sęp) wydziobywał mu wciąż odrastającą wątrobę.
Stworzenie
Prometeusz był stwórcą człowieka, podobnie jak chrześcijański Bóg uznawany jest za Stwórcę pierwszych ludzi. Człowiek stworzony przez Prometeusza fizycznie podobny był do bogów, ale słabszy od nich, pozbawiony siły i nieśmiertelności. Został ulepiony z gliny i łez. Prometeusz obdarzył go duszą złożoną z kilku iskier wykradzionych z rydwanu słonecznego.
Dobro
Prometeusz pokazał, jak być dobrym i szlachetnym, nawet gdy nie podoba się to innym. Bycie dobrym w towarzystwie złośliwych i zepsutych bogów wcale nie było takie proste. Dlatego Prometeusz czuł się wyobcowany wśród bogów, a w końcu został przez nich odrzucony i ukarany.
Zemsta
Zachowanie Prometeusza nie podobało się Zeusowi, który poczuł się zagrożony rosnącymi w siłę i mądrość ludźmi. By osłabić ludzki ród, Zeus uciekł się do fortelu z… puszką Pandory. Przepiękną Pandorę boginie i bogowie przygotowali do zniszczenia ludzi zmyślną intrygą. Imię Pandory znaczyło tyle, co dar dla ludzi od wszystkich bogów. Pandorę wraz z dziwną beczułką wprost pod drzwi Prometeusza sprowadził Hermes. Mądry Prometeusz zwietrzył podstęp bogów i odprawił Pandorę. Ale przyjął ją do siebie brat Prometeusza – Epimeteusz, który dał się namówić żonie do otwarcia puszki. Wtedy uleciały z niej na ziemię cierpienia, choroby, smutki i nieszczęścia.
Człowiek
Dzięki pomocy Prometeusza ludzie mogli przetrwać ciężkie czasy, rozwinąć się, poznać świat i nauczyć się z niego korzystać.
Oto niektóre zasługi Prometeusza
- dał ludziom ogień,
- pokazał im, jak budować domostwa,
- pokazał im, jak bronić się przed zwierzętami i innymi niebezpieczeństwami,
- nauczył ludzi wielu rzemiosł przydatnych w walce i pracy,
- pokazał ludziom, jak przystosować się do zmian pór roku i dnia,
- nauczył ich liczyć, pisać, porozumiewać się ze sobą,
- pomógł oswoić zwierzęta,
- pokazał, jak pokonywać przestrzenie morskie (zbudował statki),
- zapoznał ludzi z podstawami medycyny (pokazał, jak korzystać z leków i ziół),
- nauczył ludzi korzystania z surowców mineralnych,
- przekazał tajniki wróżbiarstwa (odwoływał się do snów, zachowań zwierząt i odgłosów przyrody),
- dowartościował ludzi i pokazał im, że są najsilniejszymi istotami w przyrodzie.
Zobacz: