Sprawozdanie
Sprawozdanie to wierna i dokładna relacja ze zdarzeń, których autor był bezpośrednim świadkiem lub uczestnikiem. Sprawozdanie składa się z części informacyjnej i krytycznej.
Relacjonować można wszystko: mecz, pierwszą randkę, wizytę u dentysty. Jest jeden warunek. Trzeba w tych wydarzeniach uczestniczyć.
Co można relacjonować?
wycieczkę szkolną
Zwróć uwagę na wszystkie jej etapy:
- Jaki był cel wycieczki (kulturalny, przyrodniczy, historyczny czy tylko rozrywkowy)?
- Kto był organizatorem?
- Co się najbardziej podobało uczestnikom? Musisz również opisać zwiedzane miejsca (pomoże Ci w tym nasz słowniczek).
wydarzenie sportowe
Zwróć uwagę na charakter, rangę spotkania (mecz międzyszkolny, pokazy, turniej szkolny). Przedstaw zawodników, zrelacjonuj i oceń ich występ. Nie zapomnij o podaniu rezultatu spotkania (np. wyniku meczu).
spotkanie z kimś wyjątkowym (aktorem, pisarzem, idolem muzycznym, sportowcem)
Nie zapomnij o napisaniu, kto był inicjatorem i organizatorem spotkania. Podaj najważniejsze informacje o gościu, scharakteryzuj go, zrelacjonuj przebieg spotkania, określ atmosferę i oceń znaczenie tego wydarzenia.
zebranie samorządu, ciekawą lekcję
Ta relacja przybiera częściej formę protokołu. W odróżnieniu od sprawozdania protokół nie zawiera części oceniającej.
- Zwróć uwagę na to, jaki był temat lekcji (zebrania).
- Kto był inicjatorem spotkania?
- Zrelacjonuj wypowiedzi uczestników, uczniów, zwróć uwagę na atmosferę dyskusji.
- Co nowego wniosło to zebranie (lekcja)?
- Co postanowiono na zebraniu?
- Jak oceniasz jego przydatność?
- W przypadku lekcji – czy taka forma ci odpowiada? Dlaczego?
szkolny apel, akademię
Przedstaw najważniejsze fakty:
- Kiedy odbył się apel (akademia)?
- Z jakiej okazji?
- Kto go przygotował?
- Kto występował?
- Jaki był poziom występów?
- Jakie utwory (wiersze, piosenki, skecze) prezentowano?
- Jak oceniasz ten repertuar?
- Czyj występ najbardziej podobał się publiczności? A Tobie?
- Jak oceniasz całą uroczystość?
Sprawozdanie
Powinno
- być rzeczowe i konkretne;
Przykład:
Najważniejszym punktem akademii było wspólne odśpiewanie hymnu szkoły.
- przekazywać wydarzenia w porządku chronologicznym;
Przykład:
Pierwszym etapem wycieczki było zwiedzanie Parku Łazienkowskiego. Następnie pojechaliśmy na Stare Miasto.
- dostarczać dokładnych, sprawdzonych informacji, zgodnych z prawdą;
Przykład:
Spotkanie z pisarką Małgorzatą Musierowicz trwało ponad dwie godziny. Uczniowie pytali o szczegóły jej twórczości oraz życie prywatne. Na zakończenie członkowie Koła Teatralnego zaprezentowali fragmenty „Jeżycjady”.
Nie może
- być popisem fantazji autora oraz wodolejstwem, nie może także pomijać istotnych faktów;
Przykład:
A później wszyscy wstali, pani dyrektor coś powiedziała, a pani od muzyki zaczęła grać na pianinie hymn naszej szkoły, ale nie wszyscy śpiewali, bo nie pamiętali słów.
- być chaotyczne
Przykład:
W parku i na Starym Mieście oglądaliśmy różne drzewa, pomniki i stare kamienice.
- relacjonować niezgodnie z prawdą ani zawierać pomyłek
Przykład:
Kiedy Maryla Musierowicz usiadła, kilka osób zapytało ją o jej książki i inne rzeczy. A potem jacyś uczniowie występowali i na tym zakończyło się spotkanie.
Język sprawozdań
Sprawozdania są pisane stylem bliskim urzędowemu.
Padają oficjalne sformułowania typu:
- odbył się,
- miał miejsce,
- braliśmy udział w…
Następuje selekcja faktów, skraca się myśli, dokonuje podsumowań.
Sprawozdanie krok po kroku
Część informacyjna
1. Zbierz informacje:
- Nie polegaj tylko na własnej pamięci. Jeśli relacjonujesz wycieczkę, zajrzyj do atlasu lub przewodnika. Jeśli zdajesz sprawozdanie z apelu lub lekcji, poproś o pomoc kolegów – może oni lepiej pamiętają szczegóły, o których Ty zapomniałeś. A jeśli piszesz sprawozdanie ze spotkania z pisarzem, sportowcem lub aktorem, pomocne okażą się odpowiednie czasopisma.
- Pamiętaj o dziennikarskiej metodzie sześciu pytań:
Kto? Co? Gdzie? Kiedy? Dlaczego? Jak?
Jeśli umiesz dokładnie na wszystkie odpowiedzieć, twoje sprawozdanie będzie udane.
- Niezawodną metodą jest robienie notatek w trakcie wycieczki czy spotkania. Ale nie zapisuj wszystkiego, tylko te fakty i informacje, które mógłbyś zapomnieć (nazwiska, nazwy miejscowości, tytuły, daty).
2. Zdanie wstępne informujące, czego dotyczy sprawozdanie:
np. 15 XII nasza klasa uczestniczyła w…
12 VI w naszej szkole odbyło się…
3. Istotne fakty:
- Czas i miejsce wydarzenia, jego uczestnicy.
- Kto był inicjatorem wydarzenia (spotkania, wycieczki, zawodów sportowych)?
- Jaki był cel? (poznanie historii, przyrody, przybliżenie twórczości autora lub zaprezentowanie sportowych umiejętności uczniów).
- Opis miejsca (w przypadku wycieczki bardzo ważny).
- Jaka była atmosfera spotkania (wycieczki, zawodów)?
4. Zdarzenia w porządku chronologicznym:
- Tu niezbędne jest słownictwo określające kolejność wydarzeń – skorzystaj z naszego słowniczka.
Uwaga!
W sprawozdaniu obowiązuje selekcja wydarzeń.
Co to znaczy? Należy przedstawiać te wydarzenia, które były istotne dla wszystkich uczestników. Czyli pomijamy to, że Ania kupiła sobie w kiosku z pamiątkami bardzo ładny naszyjnik, ale wspominamy o tym, że wszyscy uczestnicy wycieczki otrzymali pamiątkowe koszulki. Pomijamy także to, że pani dyrektor w trakcie akademii poprosiła siedzącego obok Marcina o otwarcie okna. Ale możemy wspomnieć o tym, że sala z trudem pomieściła wszystkich widzów i wiele osób musiało oglądać spektakl na stojąco.
5. Podsumowanie i ocena:
- Jakie było znaczenie wydarzenia? Czy jego cel został zrealizowany?
- Dlaczego Ci się podobało? Albo odwrotnie – dlaczego Ci się nie podobało?
- Czy wniosło coś nowego? W nietypowy, oryginalny sposób dostarczyło informacji, przybliżyło jakieś zagadnienie? Pozwoliło na poznanie historii, przyrody, sztuki, sportu?
Słowniczek
wyrazy wprowadzające kolejne wydarzenia:
- najpierw,
- następnie,
- chwilę później,
- potem,
- niedługo,
- po pewnym czasie,
- jednocześnie,
- równocześnie,
- niespodziewanie/nagle,
- kolejnym punktem programu było,
- zgodnie z planem;
wyrazy oceniające:
- ocena pozytywna
- niesamowite wrażenie,
- niezwykłe miejsce,
- malowniczy krajobraz,
- najciekawszy moment,
- niezapomniane przeżycie,
- znakomita gra,
- sympatyczna chwila,
- owocne spotkanie,
- udana impreza;
- ocena negatywna
- nieciekawe miejsce,
- nudne spotkanie,
- niemiłe odczucia,
- stracony czas,
- pozostawia wiele do życzenia,
- nie zasługuje na pochwałę,
- żenujący, /trudny, /przykry moment,
- chybiony pomysł;
- na wycieczce:
- opiekun,
- przewodnik,
- organizator,
- dojechać, /dotrzeć, /przybyć na miejsce,
- zgodnie z wytyczoną trasą,
- kolejny etap podróży,
- następny punkt programu wycieczki,
- na turystycznym szlaku
- punktualne przybycie,
- zgodnie z planem,
- zwiedzanie,
- podziwianie,
- poznawanie,
- oglądanie,
- interesujące szczegóły,
- wspaniały widok,
- piękna okolica,
- koniecznie trzeba zobaczyć,
- warto polecić,
- przyciąga uwagę,
- niezapomniane wspomnienia,
- doskonały, niebanalny sposób nauki,
- uczestnicy byli zadowoleni, /zdumieni, /zmęczeni, /znudzeni, /zniecierpliwieni;
- zawody sportowe:
- obiekt sportowy, /hala, /teren, /stadion, /boisko,
- meta,
- start,
- półmetek,
- stanowisko sędziowskie,
- rozgrywki, /igrzyska, /zawody, /mecz, /spotkanie, /turniej,
- zawodnik, /sportowiec, /uczestnik, /rywal, /lider, /przeciwnik, /współzawodnik,
- najwyższa stawka,
- osiągnięcie,
- rekord,
- wygrana,
- uczestniczyć, /brać udział w zawodach, n stoczyć walkę,
- n zwyciężyć, /wygrać, /odnieść sukces,
- osiągnąć mistrzostwo,
- zdobyć tytuł mistrza,
- przegrać, /ponieść klęskę,
- pobić rekord,
- emocje,
- owacje, /gratulacje,
- zasłużone brawa;
- spotkanie z wyjątkową osobą:
- najpopularniejsza osoba,
- idol naszej klasy,
- miła powierzchowność,
- sympatyczny charakter,
- bezpośredni w kontaktach,
- towarzyski, /uśmiechnięty, /pogodny,
- wyniosły, /dumny,
- nieprzystępny charakter,
- główny punkt programu,
- domowa, /przyjacielska atmosfera;
- przedstawienie teatralne, akademia szkolna:
- przedstawienie, /spektakl, /inscenizacja,
- ulubieniec publiczności,
- doskonała dykcja,
- wspaniała interpretacja,
- bogaty repertuar,
- najlepszy aktor,
- recytator,
- widoczna trema,
- nieciekawa gra wykonawcy,
- dobrana obsada,
- ciekawa scenografia, /podkład muzyczny
- reakcja publiczności,
- pełna widownia.
Zauważ, że sprawozdania są napisane stylem bliskim urzędowemu.
Padają oficjalne sformułowania typu:
- odbył się,
- miał miejsce,
- braliśmy udział w…
Następuje selekcja faktów, skraca się myśli, dokonuje podsumowań.
W sprawozdaniu nie można się rozgadywać!
Sprawozdanie o wielu twarzach?
Chociaż zasada pisania sprawozdania jest zawsze ta sama, może ono mieć troszkę inny charakter w zależności od wydarzenia, które opisuje. Może zbliżać się bardziej do reportażu albo do recenzji, w zależności od tego, na co położymy silniejszy nacisk.
Sprawozdanie pierwsze: Jedziemy na wycieczkę
Wycieczka jest jednym z najsympatyczniejszych momentów w życiu każdej klasy. Nasza klasa wyjechała w maju w Pieniny, co wprawdzie nie wszystkim podobało się tak samo, ale sam wyjazd stanowił największą atrakcję.
Wyruszyliśmy wieczorem i jechaliśmy pociągiem przez całą noc, ale myliłby się ten, kto pomyślałby, że spaliśmy. Wręcz przeciwnie, prawie nie zmrużyliśmy oka. Gruby jak zwykle szeleścił papierkami od słodyczy, Mańka śpiewała przeboje boskiego Enrique, a my graliśmy w karty.
Dojechaliśmy nad ranem i od razu nasza wychowawczyni postanowiła zobaczyć góry, więc pogoniła nas nad Dunajec. Wszyscy strasznie ziewaliśmy i tylko Maja szła obok wychowawczyni, zachwycając się widokami…
Wycieczka trwa długo, więc nie zmieścilibyśmy dokładnego sprawozdania z całości. Niech nam wystarczy fragment. Co w nim mamy? Opis kolejnych wydarzeń: na początku był to wyjazd, zabawy w pociągu, a potem wycieczka nad Dunajec. Ale w tym fragmencie ukryły się też dokładniejsze informacje. Nie mamy wprawdzie oficjalnej prezentacji, nikt tu nie mówi: nazywam się…, ale mimo to znamy już kilku bohaterów (Gruby, Mańka, Maja, no i sam narrator). Dowiadujemy się też sporo o całej klasie, która najpierw rozrabia w pociągu, a potem ziewa na wycieczce. Znajdujemy również pierwsze informacje o samych Pieninach, które leżą nad Dunajcem. Co jeszcze? Mamy porządek chronologiczny. Autor nie gubi się jednak w przytaczaniu bardzo szczegółowych informacji – nie wspomniał o godzinach, o tym, z kim jechał w przedziale i ile przedziałów zajmowała klasa, kto poza nauczycielką opiekował się nimi i ile kanapek dostał na drogę. Zwraca uwagę tylko na to, co dla niego jest najważniejsze – na bardzo wesołą podróż. Sprawozdanie nie powinno opisywać dokładnie wszystkiego, bo czytelnik pogubi się. Ma być dokładne, ale zawierać tylko to, co najważniejsze.
Sprawozdanie drugie: Idziemy do teatru
Dwa tygodnie temu wybraliśmy się z klasą do teatru na przedstawienie na podstawie „Zemsty” Aleksandra Fredry. Przyznaję, że po raz pierwszy byłem w tak pięknym teatrze. Na szczęście przyszliśmy trochę za wcześnie, więc mogłem dokładnie obejrzeć portrety słynnych aktorów i zdjęcia z różnych spektakli.
Kiedy usiadłem na widowni, zgasło światło i wszyscy z niecierpliwością oczekiwaliśmy podniesienia kurtyny. To był naprawdę niezapomniany moment. Sztuka zresztą też okazała się doskonała. Aktorzy grali świetnie, szczególnie podobał mi się Jan Kowalski, wcielający się w rolę Papkina. Był chyba nawet bardziej zabawny niż Papkin stworzony przez Fredrę. Najmniej podobała mi się Podstolina, ale to pewnie dlatego, że w ogóle nie lubię aktorki, która ją grała.
Po spektaklu poszliśmy na lody i do parku. Próbowaliśmy sobie przypomnieć najśmieszniejsze sceny z przedstawienia, a Piotrek z Alicją odegrali raz jeszcze scenę z krokodylem. W sumie to był bardzo udany dzień…
Tym razem sprawozdanie trochę inne. Tamto przypominało reportaż, to jest bliższe recenzji. Mamy ocenę gry aktorów, a to jest właśnie recenzja.
Czym zatem różni się recenzja od sprawozdania tego typu?
Tym, że w recenzji nie interesowałoby nas ani oczekiwanie na podniesienie kurtyny, ani lody po przedstawieniu. W sprawozdaniu natomiast jest to ważne, ponieważ opisujemy całe zdarzenie, jakim było wyjście do teatru, a nie tylko sam spektakl.
Wypracowanie
Zdaj relację z ciekawego wydarzenia z życia Twojej klasy.
Zdajemy relację, czyli piszemy sprawozdanie!
Sprawozdanie z wycieczki
30 września pojechaliśmy z klasą na wycieczkę do Malborka. Była to wycieczka autokarowa organizowana przez nasz komitet rodzicielski. Brali w niej udział wszyscy uczniowie naszej klasy i troje opiekunów: wychowawczyni – Pani Maria Nowak, nasza nauczycielka – Pani Anna Zimińska oraz ojciec jednego z uczniów: Pan Janusz Witkowski.
Wszystko zaczęło się punktualnie, zgodnie z planem. O godzinie 6 wyruszyliśmy do Malborka. Podróż umilały nam piosenki z radia i nasze własne gitarowe kompozycje, jak również barwne opowieści pani przewodnik – Ireny Ostrowskiej. Opowiadała nie tylko o samym Malborku i dziejach miasta, ale także ciekawostki związane z kręceniem filmu Aleksandra Forda na podstawie powieści Henryka Sienkiewicza Krzyżacy. Ta polska superprodukcja miała też poważne wpadki! Poznaliśmy również wiele interesujących szczegółów na temat nowych adaptacji filmowych tego dzieła.
Po kilkugodzinnej podróży (z przerwą na obiad) dotarliśmy do dawnej krzyżackiej twierdzy. Było już późno, więc nie mogliśmy zwiedzać zamku, ale za to ruszyliśmy w rejs po rzece.
Wieczorem zamek z pokładu rejsowego stateczku wyglądał szczególnie groźnie, ale i pięknie. Widać było solidne krzyżackie mury rozciągnięte nad Nogatem (odnoga Wisły).
W niedzielę rano piechotą dotarliśmy do zamku. Pogoda była piękna, więc mogliśmy rozkoszować się urokami złotej polskiej jesieni. Przez kilka godzin zwiedzaliśmy krzyżacką twierdzę. Zdziwił nas ogrom zamczyska.
Poznawaliśmy kolejne partie budowli odpowiadające poszczególnym etapom obrony twierdzy. Zbudowano ją tak, by była trudna do zdobycia: podczas walki można było wycofywać się do dalszych, mniej dostępnych części. Dzięki temu Malbork mógł bronić się bardzo długo.
Szczególnie podobały nam się dalsze części twierdzy, w których znajdowała się m.in. siedziba Wielkiego Mistrza. Pokazano nam urządzone w dawnym stylu sale – rekonstrukcje starych wnętrz: zakonnej kuchni czy jadalni.
Poznaliśmy też wiele ciekawostek z codziennego życia zakonników. Szczególne wrażenie zrobiły na nas opowieści o spaniu w ubraniach i butach, które miało pozwolić zakonnym braciom na pełną gotowość do walki.
Zwiedzanie zamku trwało cztery godziny, choć, jak twierdził przewodnik, mogłoby potrwać znacznie dłużej.
W późnych godzinach popołudniowych opuściliśmy krzyżacki gród i udaliśmy się w stronę Warszawy.
Do domów wróciliśmy około dwudziestej trzeciej.
Wycieczka przebiegła zgodnie z planem i sporo nam dała. W dwa dni nauczyliśmy się więcej historii niż w ciągu miesiąca spędzonego w szkole…
Zobacz: