Tag "egzamin gimnazjalny"
Jak pisać charakterystykę Charakterystyka – to praca prezentująca i oceniająca bohaterów literackich lub filmowych. Polega na wyliczaniu i uporządkowaniu cech danej osoby oraz udowadnianiu na przykładach, że dana osoba rzeczywiście nosi te cechy. Wreszcie – ważnym elementem tej formy wypowiedzi jest ocena postaci. Cechy bohatera najlepiej uporządkować według określonego planu. Stały plan charakterystyki Przedstawienie postaci. (jak się nazywa, kim jest, skąd pochodzi, czym się zajmuje itd.). Przedstawienie cech fizycznych
Rozprawka – to dłuższa wypowiedź pisemna, która prezentuje tok rozumowania autora na dany temat, zmusza do zajęcia stanowiska wobec określonego zagadnienia. Istotą rozprawki jest zbiór argumentów wyrażających myśl autora, który rozpatruje problem, rozprawia na dany temat. Idealna rozprawka jest logiczna i konsekwentna. Jeśli mamy ujawnić i uzasadnić nasze poglądy, bronić przedstawionej w temacie tezy lub obalić ją, powinniśmy napisać rozprawkę. Rozprawka służy bowiem: przekonywaniu, argumentowaniu, uzasadnianiu. Właściwie jest zbiorem uporządkowanych argumentów za
Jak pisać rozprawkę Rozprawka – to dłuższa wypowiedź pisemna, która prezentuje tok rozumowania autora na dany temat, zmusza do zajęcia stanowiska wobec określonego zagadnienia. Jak rozpoznać rozprawkę? W temacie rozprawki zawarta jest teza – trzeba ją potwierdzić lub jej zaprzeczyć. Może też być postawiona hipoteza w formie pytania – wówczas praca będzie odpowiedzią. Istotą rozprawki jest zbiór argumentów wyrażających myśl autora, który rozpatruje problem, rozprawia na dany temat. Idealna rozprawka
Typowe sformułowania tematów rozprawek Pytania np. Stanisław Wokulski – romantyk czy pozytywista? Zdania orzekające np. Wisława Szymborska zasłużyła na literacką Nagrodę Nobla. Narzucona teza: np. Staś Tarkowski słusznie może zostać nazwany bohaterem. Pamiętaj!!! Jeśli wybrałeś rozprawkę… Twoim zadaniem jest rozwiązanie zagadnienia zawartego w temacie. Przyjmujesz postawę badacza – musisz wnioskować, uzasadniać, porównywać, ustalać związki pomiędzy swoimi wypowiedziami. Gromadzisz materiał (dobór będzie oceniany) i analizujesz go z punktu widzenia potrzeb tematu.
Opowiadanie – to krótki utwór epicki, narracyjny (napisany prozą). Charakteryzuje się luźnym układem akcji. Opowiadanie jest „opowiadane” przez kogoś, a zatem ma narratora, bohaterów, miejsce i czas akcji. Opisane postacie i ich dzieje nie muszą być prawdziwe, mogą być wymyślone – to fikcja literacka. Charakteryzuje je: przemyślana kompozycja, akcja (niekoniecznie wartka), ciekawa, sprawna narracja, świat przedstawiony: czas, miejsce, postacie, fikcja literacka – czyli to, co się dzieje w opowiadaniu, może być
Streszczenie Czym jest streszczenie? Zamianą tekstu w inny tekst. Dlaczego? Ponieważ streszczenie to wynik pewnego zabiegu stylistycznego polegającego na przekształceniu tekstu wyjściowego w inny tekst – w tym wypadku tekst jest znacznie krótszy od oryginału. Praktycznym tekstem służącym do przekazania, skrótu, zapamiętania istotnych treści, czyli należy do grupy gatunków praktyczno-użytkowych. Gdzie streszczasz? Otóż nie tylko na polskim i nie tylko lekturę. Również: w tekstach oficjalnych (np. w liście do administracji streszczamy opis naszych problemów z wiecznie popsutym
Świętoszek Autor Najwybitniejszy komediopisarz francuski, człowiek teatru, aktor. Żył w latach 1622-1673. Naprawdę nazywał się Jean Baptiste Poquelin. W młodości studiował prawo, ale nigdy nie pracował w tym zawodzie. Założył wędrowną trupę teatralną (Teatr Znakomity Ilustre Teatre). Gdy zespół zbankrutował, Molier został wtrącony do więzienia. Po wyjściu na wolność kontynuował swoje zajęcie i znowu wiódł wędrowne życie. Zmarł na scenie, grając tytułową postać w Chorym z urojenia. Najważniejsze dzieła: – Pocieszne wykwintnisie – Szkoła żon –
CV (curriculum vitae, czyli bieg życia) to zwięzły życiorys ujęty w punktach. Piszemy go wtedy, gdy ubiegamy się o staż czy pracę. Jest to wymagany przez wszystkich pracodawców dokument. Trzeba więc postarać się, by wyglądał przejrzyście, sprawiał wrażenie uporządkowanego. Ważne – musisz zmieścić się na jednej stronie maszynopisu (format A4). Nie jest to łatwe, zważywszy, że: poszczególne punkty trzeba oddzielić spacjami, nie należy pisać maleńką czcionką typu 8 punktów, lecz taką, którą
Sprawozdanie Sprawozdanie to wierna i dokładna relacja ze zdarzeń, których autor był bezpośrednim świadkiem lub uczestnikiem. Sprawozdanie składa się z części informacyjnej i krytycznej. Relacjonować można wszystko: mecz, pierwszą randkę, wizytę u dentysty. Jest jeden warunek. Trzeba w tych wydarzeniach uczestniczyć. Co można relacjonować? wycieczkę szkolną Zwróć uwagę na wszystkie jej etapy: Jaki był cel wycieczki (kulturalny, przyrodniczy, historyczny czy tylko rozrywkowy)? Kto był organizatorem? Co się najbardziej podobało uczestnikom? Musisz również
Protokół Forma w sam raz dla ludzi konkretnych i dokładnych. Protokołować można przebieg lekcji, zebrania, spotkania. Celem protokołu jest wierne udokumentowanie przebiegu jakiegoś wydarzenia, zgodnie z jego chronologią (nie ma tu miejsca na komentarze i oceny. Konieczny jest pełen obiektywizm). Protokół to dowód, że jakieś zebranie (lekcja) się odbyło – liczą się więc wszystkie fakty. Wrocław, 8 października 2019 Protokół nr 2 … Marek Kowalski Dorota Jakubik Tomek Biś
Esej Esej (ang. essay – próba)– to szkic literacki, refleksje i rozmyślania autora na dany temat i typowy dla niego sposób. Za twórcę tego gatunku uchodzi Michel de Montaigne. Podstawowe schematy eseju wywodzą się z jego Prób (Essais, 1580). To najtrudniejsza forma literackiej wypowiedzi łącząca elementy felietonu, reportażu i form autobiograficznych, która wymaga dużej wiedzy, sprawnego stylu, swobody językowej i intelektualnej, a jednocześnie trudnej do wyjaśnienia oryginalności, która odróżnia esej jednego autora od eseju innego. Typy
Recenzja Recenzja – to gatunek dziennikarski, znany przede wszystkim z prasy i internetu, ale też radia czy telewizji. Autor recenzji dokonuje oceny dzieła: książki, filmu, sztuki teatralne. Plan recenzji: CZĘŚĆ I – PRZEDSTAWIENIE DZIEŁA Autor, tytuł, data powstania, przynależność do nurtu, epoki, czas odbioru. CZĘŚĆ II – OCENIAJĄCA Kolejność dowolna, zależna od specyfiki dzieła: inaczej film, inaczej książka. CZĘŚĆ III – PODSUMOWUJĄCA Ocena końcowa, zaproszenie lub zniechęcenie czytelnika do odbioru dzieła.
Recenzja Recenzja książki Recenzja książki powinna zawierać podstawowe informacje i odpowiedzi na większość zamieszczonych poniżej pytań. Dane, jak w przypadku każdego tekstu kultury: tytuł, nazwisko autora, nurt, daty powstania. Określenie gatunku literackiego. Czy to ważna książka w historii literatury? Czy to świetna książka nieznanego szerszej grupie odbiorców twórcy, nowe dzieło kultowego pisarza, klasyka, którą znają wszyscy oczytani ludzie? Do kogo jest adresowana (do humanistów, młodzieży, dzieci, wszystkich)? Jaki jest główny problem poruszany
Recenzja powieści Kompozycja 1. Jak oceniam typ narracji? Czy jest tradycyjny, „przezroczysty”, bezpośrednio wprowadza odbiorcę w świat przedstawiony, czy też wyczuwa się poglądy autora? A może jest to narracja nowatorska – np. narrator = bohater, posługuje się mową potoczną, mówi o wszystkim „od siebie”. 2. Jak kształtuje się fabuła powieści? Czy „wciąga”, powoduje zainteresowanie czytelnika, jest wartka, pełna napięcia? A może jest to akcja ułożona niechronologicznie, przedstawione wydarzenia następują po
Przepis na dobrą pracę Najpierw przemyśl temat. Zaplanuj elementy pracy (co po czym). Obmyśl jej formę. Zbierz i spisz argumenty (przykłady literackie, osoby, wypowiedzi) dowodzące swojego zdania. Wymyśl niebanalny, mądry, przyciągający wstęp do pracy. Powołaj się na autorytety. Dodaj odpowiednie cytaty. Konsekwentnie trzymaj się własnej myśli i tematu. Podnoś poziom pracy przez „wyskoki” ponad program. Realizacja pracy pisemnej Sprawdza się kompozycja trójdzielna: wstęp, rozwinięcie, zakończenie. Wstęp jest swego rodzaju wizytówką pracy
Zaproszenie Zaproszenie to zaproponowanie w pisemnej formie komuś wzięcia udziału w jakimś zdarzeniu (koncert, wystawa, mecz sportowy, przedstawienie teatralne). W zależności od tego do kogo kierujemy zaproszenie będzie ono miało miało charakter nieoficjalny, innym razem oficjalny. Jakie zaproszenie dla kogo? Zaproszenie nieoficjalne do koleżanek/kolegów, do rodziny Zaproszenie oficjalne do dyrektora szkoły, muzeum, kierownika, instytucji, urzędów Pamiętaj, że im starsza i mniej znana ci osoba, tym bardziej oficjalna forma zaproszenia. Jak
Rozprawka wstępy We wstępie rozprawki możesz użyć sformułowań: Jeżeli prócz postawienia tezy serwujemy czytelnikowi wstęp, ogólne rozważania na jakiś temat, pomocne będą sformułowania: – Celem moich rozważań jest… – Celem tej pracy jest… – Może warto najpierw zastanowić się nad znaczeniem słowa… – Proponuję najpierw rozważyć, czym jest… – Zamierzam skupić się na… – Problem, o którym chcę pisać… – Najpierw zastanowię się nad znaczeniem słowa… – Postaram się przedstawić swoje
Na egzaminie jest wymagana umiejętności stworzenia własnego tekstu. Oprócz długiej formy trzeba też wykazać się umiejętnością budowania wypowiedzi w kilku tzw. krótkich formach. Wydają się one banalnie proste, ale bardzo łatwo stracić przez nie punkty. Dlaczego? Ponieważ są bardzo sformalizowane, czyli wymagane jest ścisłe zachowanie formy. Pominiecie któryś z elementów – np. podpis w liście czy datę w podaniu – i już lecą punkty. Odpowiednia kompozycja Każda forma ma określoną, trójczłonową kompozycję – wstęp, rozwinięcie
OPIS PRZEDMIOTU 1. Zaczynasz od krótkiego przedstawienia przedmiotu: Co to za przedmiot. Gdzie się znajduje. Kto jest jego właścicielem. 2. Potem bierzesz pod uwagę wszystkie jego elementy: wielkość duży, ogromny, gigantyczny, monstrualny, mały, mikroskopijny, nieduży, filigranowy, miniaturowy. kształt podłużny, lancetowaty, wrzecionowaty, owalny, trójkątny, okrągły, jajowaty, płaski, wypukły, kanciasty, pękaty, wybrzuszony, prosty, długi, krótki, opływowy, owalny, kulisty, wąski. kolor wszystkie nazwy barw, ich odcienie: wyblakły, pożółkły oraz przymiotniki: ciemny, jasny, jaskrawy,
Zależnie od tego, kto jest nadawcą, a także od celu wypowiedzi, różny może być jej charakter. Bo przecież zupełnie inaczej zwraca się polityk do swoich wyborców, a zupełnie inaczej opowiadasz o swoich przygodach kolegom z klasy. Naucz się rozpoznawać style. Zapamiętaj! Stylizacja językowa – celowe ukształtowanie utworu w taki sposób, aby przypominał on określony wzorzec literacki. Mówiąc wprost, to naśladowanie stylu innego autora, innej epoki. Takie naśladowanie, które czytelnik, czyli odbiorca tekstu, bez problemu rozszyfruje
