Hagiografia – to żywotopisarstwo świętych, inaczej tzw. żywoty świętych, bardzo rozpowszechnione w epoce średniowiecza. Są to utwory przedstawiające dzieje świętego, propagują i konstruują one wzór świętego (ascety) – ideał do naśladowania. Przykładem jest Legenda o św. Aleksym.
Żywot świętego ma specyficzną budowę. Oto części żywotu:
- Prolog – czyli wypowiedź autora, mówi on o przyczynach, dla których opisuje żywot świętego, prosi o pomoc i wyrozumiałość.
- Opis narodzin świętego.
- Cudowne dzieciństwo (pierwsze objawy zdradzające niezwykłą osobowość).
- Młodość świętego (coraz wyrazistsze ujawnianie się licznych cnót).
- Małżeństwo (często związane ze ślubem czystości).
- Ucieczka ascety z domu.
- Cuda czynione przez świętego za życia.
- Prześladowanie, umartwianie.
- Męczeńska śmierć świętego.
- Cuda czynione po śmierci.
Zobacz: