- Kochanowski pisał fraszki przez całe życie – i wówczas, gdy był wesołym żakiem, i wtedy, gdy został statecznym gospodarzem.
- Stanowią zbiór ponad trzystu utworów. Ich skala stylistyczna jest niezwykle rozpięta: żart miesza się tu z refleksją, powadze towarzyszy rubaszny humor, liryzm graniczy z satyrą. Oddaje to renesansową tendencję do uchwycenia rzeczywistości w jej wszystkich możliwych perspektywach.
- Z rozmaitością stylów koresponduje zróżnicowanie tematyczne. Pisze w nich poeta
- o ułomnościach ludzkiego charakteru, które wychwytuje bystrym okiem obserwatora,
- mówi o miłości,
- o przemijaniu,
- o Bogu,
- o rodzinnym domu,
- lipie rosnącej nieopodal,
- o sławie i śmierci,
- o sobie samym,
- o fraszkach,
- o zdrowiu…
- Wydobywa z ludzi, rzeczy, zdarzeń to, co wydaje mu się istotne, godne utrwalenia.
- Tworzy swoją własną wizję świata, która zgodnie z wymogami epoki, ma być możliwie kompletna. Danej fraszki nie powinno się zatem traktować oddzielnie, ale należy widzieć ją w kontekście cyklu. Każda jest małym fragmentem mozaiki, dopiero wszystkie zebrane razem składają się na pełny obraz rzeczywistości postrzeganej przez fraszkopisarza.
Zobacz:
Przedstaw Fraszki Jana Kochanowskiego jako świadectwo renesansowej świadomości i obyczajowości.
Według jakich kryteriów możemy podzielić fraszki Kochanowskiego?
Przedstaw Fraszki Jana Kochanowskiego jako świadectwo renesansowej świadomości i obyczajowości.
Jaką filozofię zawarł Jan Kochanowski w pieśniach i fraszkach?