Cuda miłości (1)
Sonet
Karmię frasunkiem miłość i myśleniem, (2)
Myśl zaś pamięcią i pożądliwością,
Żądzę nadzieją karmię i gładkością, (2)
Nadzieję bajką i próżnym błądzeniem.
Napawam serce pychą z omamieniem, (2)
Pychę zmyślonym weselem z śmiałością,
Śmiałość szaleństwem pasę z wyniosłością,
Szaleństwo gniewem i złym zajątrzeniem.
Karmię frasunek płaczem i wzdychaniem, (2)
Wzdychanie ogniem, ogień wiatrem prawie,
Wiatr zasię cieniem, a cień oszukaniem.
Kto kiedy słyszał o takowej sprawie, (4)
Że i z tym o głód cudzy się staraniem (4)
Sam przy tej wszytkiej głód ponoszę strawie. (4,3,2)
[1] Tytuł sonetu jasno informuje, że jego tematem będzie jedno z ulubionych zagadnień poezji dworskiej – miłość. Ukazana jako uczucie pełne sprzeczności i paradoksów, niezrozumiałe, upragnione i piękne, choć przynoszące ból.
[2] „Ja” liryczne w tym utworze to zakochany człowiek, który przedstawia, co się z nim dzieje pod wpływem miłości. A dzieją się z nim rzeczy naprawdę dziwne – zaiste, cuda miłości. Ale przecież wielu z nas zna to z autopsji. Oczywiście, wypowiada się w pierwszej osobie liczby pojedynczej: „karmię”, „napawam”, „głód ponoszę”.
[3] Słowa klucze w tym wierszu to głód (myśli, wciąż głodne obiektu westchnień, karmią się np. nadzieją, płaczem, wzdychaniem).
[4] Puenta: miłość jest uczuciem pełnym paradoksów, nie można jej pojąć rozumowo ani obronić się przed tym uczuciem za pomocą intelektu. Miłość jest irracjonalna: jest w niej pewien paradoks, choć zakochani wciąż karmią swoje myśli i swoje serce rzeczami związanymi z ukochaną osobą i najróżniejszymi emocjami z nią związanymi, wciąż odczuwają głód…
Miłość w tym wierszu
- Miłość karmi się frasunkiem (zmartwieniem) i myśleniem o ukochanej osobie.
- Myśl jest karmiona pamięcią i pożądliwością.
- Pożądanie karmi się nadzieją i urodą ukochanej osoby.
- Nadzieja karmi się urojeniami i błądzeniem.
- Serce karmi się pychą i omamieniem.
- Pycha karmi się weselem i śmiałością.
- Śmiałość karmi się szaleństwem wyniosłością.
- Szaleństwo karmi się gniewem i zajątrzeniem.
- Frasunek karmi się płaczem i wzdychaniem.
- Wzdychanie karmi się ogniem, ogień wiatrem, wiatr cieniem, cień oszukaniem.
- Miłość jest dziwna, bo mimo ogromu tej duchowej strawy zakochany jest wciąż głodny.
Zobacz: