Przeczytaj uważnie poniższy tekst, a następnie wykonaj kilka, odnoszących się do niego poleceń.
Z historii kart i gier w karty
O pochodzeniu kart i historii gier wiadomo niewiele, toteż wysnuwane są rozmaite teorie. Jedna z nich umieszcza ojczyznę kart w Korei. Miały one wywodzić się od strzałek stosowanych do wróżenia, które ustawiano pośrodku magicznego kręgu. Puszczano je luzem z ręki i z ich ułożenia na ziemi wyczytywano losy szczepu. Wedle dość prawdopodobnej teorii karty powstały w Chinach. Pierwsza pisemna wzmianka podaje, że karty wymyślono w 1120 r. dla rozrywki konkubin chińskiego cesarza Hui Tsunga. Należy jednak przypuszczać, że pochodzą one z wcześniejszego okresu, ponieważ – jak wiadomo – Chińczycy grali także papierowymi banknotami „sung”, które powstały w czasach dynastii Tang, w latach 618 – 907. Karty wywodzące się od chińskich banknotów nazywały się Kwan P’ai i miały trzy kolory: monety, sznury monet i miriady sznurów monet. Każdy kolor liczył 9 kart, a zatem ogólna liczba kart wynosiła 27.
Najbardziej wiarygodna teoria wskazuje na Indie jako miejsce narodzin kart. Przodkiem kart miała być gra o nazwie „szaturanga”, która przedstawia walkę czterech armii – czerwonej, żółtej, zielonej i czarnej. Ten układ barw kojarzy się z czterema kolorami europejskiej talii kart. Talia liczyła 52 karty. Oprócz 10 kart ponumerowanych od asa do 10, każdy kolor miał 3 figury – króla i dwóch marszałków. Niekiedy grywano nawet z królowymi i z czterema towarzyszami tych dam. Wtedy – cała talia liczyła 60 kart.
Trwają spory o ewentualne pierwszeństwo tego czy innego kraju we wprowadzeniu kart do Europy. Hiszpanie rozpowszechnili karty poza kontynent europejski. Niemcy, kolebka druku książkowego, zapoczątkowały masową produkcję kart.
Wraz z odkryciem kart nastąpił także rozwój gier. Początkowo były to gry hazardowe. Praktycznie dopiero w wieku XVII wprowadzono gry karciane wymagające umiejętności kombinowania i logicznego myślenia. Należały do nich: wist, mariasz, pikieta, pasjanse. W wieku XVIII gry takie stały się jeszcze bardziej popularne, zaś ich rozwój trwa do dziś. W czasach współczesnych hazardowe gry w karty uprawiane są głównie w kasynach, a „gry towarzyskie” (jak nazywamy gry nie hazardowe)
– w domach i klubach sportowych. Są one znakomitą rozrywką.
(Vojtech Omasta „Pasjanse. Stare i nowe gry”)
Część I
1. Najbardziej prawdopodobną ojczyzną kart są: (1 pkt)
A. Chiny
B. Korea
C. Europa
D. Indie
2. Przodkami kart w Chinach były: (1 pkt)
A. gra „szaturanga”
B. banknoty „sung”
C. monety
D. karty europejskie
3. Powiedzenie „karty na stół” oznacza: (1 pkt)
A. przyłapać złodzieja na gorącym uczynku
B. przygotować stół do posiłku
C. przedstawić sprawę jasno
D. uderzyć mocno kartami o stół
4. Pierwsi wprowadzili karty do Europy: (1 pkt)
A. Hiszpanie
B. Niemcy
C. Francuzi
D. Nie można tego jednoznacznie ustalić
5. Koreański rodowód kart wywodzi je z: (1 pkt)
A. dawnej magii, bowiem służyły do wróżenia
B. rozrywki, bowiem wymyślono je dla zabawy konkubin cesarza
C. dawnej gry – „szaturanga”
D. walki czterech armii cesarza
6. Która z poniższych informacji jest fałszywa? (1 pkt)
A. Hazardowe gry w karty obecnie odbywają się tylko w kasynach.
B. Wraz z odkryciem kart nastąpił rozwój gier.
C. Towarzyskie gry w karty są po dziś dzień wspaniałą rozrywką intelektualną.
D. Pasjans wprowadzono jako grę karcianą dopiero w wieku XVIII.
7. Jakie gry karciane pojawiły się w Europie w XVII wieku? (1 pkt)
A. „szaturanga”, mariasz i banknoty „sung”
B. wist, mariasz, pikieta, pasjanse
C. pasjanse, „oczko”, miriady
D. brydż, pikieta, poker
Część II
8. Wykonaj opis bibliograficzny dowolnie wybranej książki. (5 pkt)
9. Opracuj jedną z poniższych instrukcji. Możesz posłużyć się różnymi rodzajami stylu, pisać żartobliwie lub poważnie: (5 pkt)
A. Jak wywoływać ducha?
B. Jak zachowywać się w bibliotece?
C. Jak przyrządzić jajecznicę?
10. Dobierz synonimy do wyrazów: (5 pkt)
A. renesans
B. bagno
C. racjonalny
D. emocjonalny
E. metamorfoza
11. Uporządkuj podane wyrazy i wyrażenia (7 pkt)
dziad,
długowieczny,
obrzydły staruch,
niemłody,
podtatusiały,
starszawy,
leciwy pan,
dziadyga,
zgrzybiały starzec,
nie pierwszej młodości,
wiekowy,
poważny wiekiem,
A. wyrazy zabarwione negatywnie
B. wyrazy zabarwione pozytywnie
Przeczytaj uważnie poniższy tekst:
1) Istnieją ludzie, którym niezwykła siła duchowa pozwala przetrwać najcięższe chwile.
2) Nie należy do nich z pewnością ktoś, kto ucieka z kraju, by na obczyźnie żyć lepiej, dostatniej.
3) Niektórzy powiedzieliby, że takim człowiekiem był Jacek Soplica.
4) To nieprawda!
5) Jacek po zabójstwie Stolnika Horeszki pragnął odkupić swoją winę.
6) Przybrał przydomek Robaka i jako tajny emisariusz działał dla kraju.
7) Myślę, że Jacek jest niewinną ofiarą.
8) Oświadczam, to pewne, że znajdzie się kilku takich, którzy chcieliby pierwsi rzucić w niego kamieniem.
12. Rzeczowników w zdaniu nr 1 jest: (1 pkt)
A. pięć
B. trzy
C. dwa
D. cztery
13. Do zdania nr 2 pasuje wykres: (1 pkt)
14. Zdanie nr 7 jest zdaniem: (1 pkt)
A. pojedynczym
B. złożonym podrzędnie (z podrzędnym przydawkowym)
C. złożonym współrzędnie łącznie
D. złożonym podrzędnie (z podrzędnym dopełnieniowym)
15. Zdaniem pojedynczym jest wypowiedzenie: (1 pkt)
A. 3
B. 4
C. 5
D. 6
16. Wyraz „emisariusz” odnosi się do: (1 pkt)
A. dowódcy wojsk
B. tajnego wysłannika (np. politycznego)
C. człowieka pracującego przy emisji programu telewizyjnego
D. człowieka biorącego udział w obradach sejmu
17. W pierwszym wyrazie ze zdania nr 7 występują: (1 pkt)
A. dwie samogłoski
B. trzy samogłoski
C. jedna samogłoska
D. nie ma w nim samogłosek
18. W zdaniu nr 2 występują: (1 pkt)
A. jeden bezokolicznik
B. dwa bezokoliczniki
C. formy czasownika zakończone na -no, -to
D. trzy rzeczowniki
19. W zdaniu nr 1 wyrazy „najcięższe chwile” tworzą związek: (1 pkt)
A. rządu
B. przynależności
C. zgody
D. żadna z powyższych możliwości
20. W zdaniu nr 1 orzeczenie to: (1 pkt)
A. wyraz: istnieją
B. wyrazy: istnieją, duchowa, przetrwać
C. wyrazy: istnieją, pozwala, przetrwać
D. wyrazy: istnieją, pozwala
21. Wyrazem podstawowym dla wyrazu „odkupić” – ze zdania nr 5 – będzie wyraz: (1 pkt)
A. odkupienie
B. kupować
C. kupić
D. kupowanie
22. Przymiotnik „najcięższe” w zdaniu nr 1 stopniuje się: (1 pkt)
A. opisowo
B. regularnie
C. nieregularnie
D. żadna z wymienionych możliwości
23. W jakiej formie występuje czasownik „oświadczam” w zdaniu nr 8? Podaj: osobę, liczbę, czas, tryb, stronę czasownika. (5 pkt)
24. Od podanych nazw wielowyrazowych utwórz skróty, biorąc pod uwagę początkowe elementy wyrazów, głoski lub sylaby: (4 pkt)
A. Międzynarodowy Obóz Prawdziwych Samolubów
B. Centralna Organizacja Klasowych Krzykaczy
C. Fabryka Gotowców
D. Klasowa Liga Ochrony Praw Studenta
25. Zaznacz odpowiednimi literami:
X – czasowniki w formach osobowych,
B – bezokoliczniki,
I – imiesłowy,
Y – formy zakończone na -no, -to: (16 pkt)
przyniósłszy
palący
czytając
rozpocząć
idźcie
rozumieć
ułożony
wybiwszy
móc
myślelibyśmy
weźcie
niesiono
będzie wiedział
wymagający
przyjęto
zachęcony
26. Uzupełnij tabelkę: (8pkt)
27. We fragmencie fraszki: „Jabłek wprawdzie nie rodzę, lecz mię pan tak kładzie / Jako szczep najpłodniejszy w hesperyskim sadzie” poeta nawiązuje do mitologii. Odpowiedz na pytania: (3pkt)
A. Kto jest autorem fraszki?
B. Które z określeń nawiązuje do mitologii?
C. Wyjaśnij znaczenie tego określenia.
28. Przypomnij sobie to, co wiesz na temat gatunku filmowego, zwanego melodramatem, a następnie wykonaj kilka poleceń: (4pkt)
A. Najważniejszy wątek każdego melodramatu to wątek.
B. W filmie pt. „Przeminęło z wiatrem” występuje dwoje bohaterów. To…
C. Co zazwyczaj w melodramacie staje na przeszkodzie zakochanym? (Podaj przynajmniej trzy powody) …
D. Z jakimi gatunkami filmowymi może mieszać się melodramat? (Podaj dwa gatunki)…
Odpowiedzi
1. D.
Seria pytań badająca umiejętność czytania ze zrozumieniem. Tu – prosimy o wersję najbardziej prawdopodobną, a nie – pierwszą możliwą. Trzeba więc odnaleźć słowa „najbardziej wiarygodna teoria”.
Wstrętna pułapka? Możliwe, ale z podobnego rodzaju pytaniami zetkniesz się na pewno na prawdziwym egzaminie. A najważniejsze – myśl, bo wokół aż roi się od pytań – pułapek, pytań z haczykiem.
2. B.
Doskonale! Tu nie ma pułapki, a informacja znajduje się w tekście. Chińczycy ponoć grali banknotami „sung”, jeszcze zanim narodziły się karty. Jedyna trudność polegała na tym, że wszystkie odpowiedzi znajdują się w tekście, trzeba wybrać tę, która odnosi się do polecenia.
3. C.
Tego przenośnego zwrotu używamy często. Mówi się też: „kawa na ławę”, a wszystkie powiedzenia niosą pragnienie konkretu. Ktoś chce się wreszcie dowiedzieć czegoś jasno, prosto, bez „owijania w bawełnę”. Powiedzieć prawdę w oczy czy nie? Odwieczne dylematy. Skąd my to znamy!
4. D.
Różne kraje wiodą o to spór i pewnie już nie da się go rozstrzygnąć. Dobrze odpowiedział ten, kto odniósł się do odpowiedniego akapitu w tekście.
5. A.
Koreańskie strzałki stosowano do wróżenia, a więc chodzi o magię. Proste! Treść wróżby zależała ponoć od tego, na którą stronę świata wskazywała większość leżących strzałek. A kiedy wróżenie ze strzałek zastąpiono wróżeniem z układu kart, cztery strony świata zmieniły się w cztery kolory kart.
6. D.
Maleńka pułapka tkwi w informacji o dacie. Mowa o XVII wieku (a nie XVIII).
7. B.
Tu trzeba było uważnie czytać i połączyć nazwy gier z odpowiednim wiekiem. Proste – dla dokładnych.
8.
Przykład:
Alicja Stypka „Gramatyka w szkole podstawowej”. Warszawa 1997, „Oświata”.
Co należy uwzględnić w opisie bibliograficznym? Następujące dane o książce: obowiązkowo imię i nazwisko autora, tytuł, miejsce i rok wydania dzieła oraz wydawnictwo.
Zdarza się, że niektórzy najpierw wymieniają wydawnictwo, a potem – miejsce i rok wydania.
9. A.
Ducha wywołuje się tylko o północy, bowiem wywoływanie rankiem albo w południe bywa przeważnie nieskuteczne. Najpierw – należy zebrać się w gronie około dwunastu osób, a na miejsce wywoływania przeznaczyć pokój liczący sobie nie mniej niż 20 metrów.
Uwaga: w pokoju mniejszym niż 15 metrów duchy mogą się czuć nieswojo, są przyzwyczajone do latania na dużych obszarach. Przygotować duży płaski talerz ponumerowany literami alfabetu od A do Z, ze strzałką pośrodku. Talerz ustawić na środku stołu, dnem do góry. Wokół talerza usadowić 12 osób, które powinny w trakcie obrzędu trzymać się za ręce. Uwaga: Światło w pomieszczeniu powinno być zgaszone, bo w przeciwnym wypadku narażamy duchy na niepotrzebny stres…
9. B.
W bibliotece należy zachowywać się spokojnie i poważnie. Nie wolno śmiać się głośno ani płakać, ponieważ czytelnicy pragną mieć podczas lektury odrobinę ciszy. Nie można zrzucać książek ze stołu ani pakować ich sobie do plecaka, ponieważ zostaniemy posądzeni o kradzież. Usiadłszy na wyznaczonym przez bibliotekarkę krześle, należy trzymać ręce opuszczone, głowę prosto, nie na tyle jednak, by oczy nie widziały, czy już idzie do nas uśmiechnięta panienka z książką w ręku. Gdy osoba ta podejdzie, trzeba odebrać od niej książkę i podziękować. Następnie czytać, aż do całkowitego zmęczenia.
9. C.
Składniki: jajko, łyżeczka świeżego masła, sól i pieprz do smaku;
Przygotowanie:
Na niewielkiej patelni rozgrzewamy tłuszcz, a następnie wlewamy rozbełtane uprzednio jajko. Smażymy 3 minuty, mieszając od czasu do czasu. Wykładamy na talerz. Smacznego!
Zadania redakcyjne dotyczą krótkich tekstów, ale każdy z nich jest inaczej zbudowany. W przepisie podajemy najpierw składniki, a następnie sposób przyrządzania potrawy. W przypadku instrukcji możemy pokusić się o ton żartobliwy albo śmiertelnie poważny, ale polecenie musi nam na to pozwalać. Jeśli nie pozwala – proponuję zwykły regulamin, który można układać w punktach, przy czym należy pamiętać o równoważnikach zdań, o wtrąceniach typu: zabrania się, należy, trzeba, powinno się…
10.
A. renesans – odrodzenie
B. bagno – mokradła, trzęsawisko
C. racjonalny – rozumowy
D. emocjonalny – uczuciowy
F. metamorfoza – przemiana
Wyrazy bliskoznaczne mogą różnić się zabarwieniem emocjonalnym, natężeniem jakiejś cechy. Do tego ćwiczenia bardzo przydatny jest słownik wyrazów bliskoznacznych.
11.
A. Wyrazy zabarwione negatywnie: podtatusiały, obrzydły staruch, zgrzybiały starzec, dziadyga, dziad.
B. Wyrazy zabarwione pozytywnie: niemłody, starszawy, leciwy pan, nie pierwszej młodości, długowieczny, wiekowy, poważny wiekiem.
Oj! Nieładnie obdarzać ludzi starszych epitetami negatywnymi, ale na szczęście dobrych propozycji też jest sporo. Tego typu ćwiczenia przydają się w życiu, a i na egzaminie procentują poszerzonym słownictwem.
12. B.
Wymieńmy: ludzie, siła, chwile. Rzeczowniki odpowiadają na pytania: kto? co? (i wszystkie pytania zależne: kogo? czego?, komu? czemu? itd.). I w jakiejś formie na pewno pojawią się na egzaminie.
13. C.
Trzeba się pomęczyć, by przeanalizować te wszystkie wykresy, prawda? Od pierwszego zdania nadrzędnego stawiamy pytanie: kto? (odpowiedź daje nam zdanie podrzędne podmiotowe). Od zdania drugiego – po co? (odpowiedź daje kolejne zdanie podrzędne okolicznikowe celu).
14. D.
Myślę – o czym? I mamy zdanie złożone podrzędnie dopełnieniowo. Wiadomo, że nie jest pojedyncze, bo dwa orzeczenia (myślę i jest ofiarą), nie jest też złożone współrzędnie, ponieważ możemy zapytać o zdanie podrzędne. Cała filozofia!
15. C.
Zastanawiałeś się nad nr 4? Ale ono nie ma orzeczenia i nie jest zdaniem. Tu tkwi nasza pułapka. Pułapka tylko dla tych, którzy powinni jeszcze rodzaje zdań poćwiczyć, bo nie idzie im najlepiej. W zdaniu nr 3 są dwa orzeczenia, podobnie będzie w zdaniu nr 6. Pozostaje zdanie nr 5 – orzeczenie pragnął (a bezokolicznik odkupić będzie w tym wypadku dopełnieniem).
16. B.
Ksiądz Robak był wysłannikiem, czyli emisariuszem. Przygotowywał Litwę do powstania, zbierał wieści, przenosił rozkazy. Zauważ, że ten młody zawadiaka spokorniał, zmienił swój stosunek do życia, zaangażował się w narodową sprawę. Czego to nie może uczynić praca nad sobą i silne postanowienia! Niech o Jacku nie zapomną Ci, którzy piszą (lub będą pisali) na tematy dotyczące rehabilitacji i usprawiedliwienia (a takie wypracowania przy lekturze „Pana Tadeusza” poloniści zadają często).
17. A.
Dla odmiany fonetyka. Samogłosek jest w naszym języku osiem (a, e, i, o, u, y, ę, ą). A jeśli mamy dwie samogłoski, to wiemy, że wyraz ma dwie sylaby.
18. A.
Bezokolicznik (żyć) to nieosobowa forma czasownika, a oprócz niej mamy jeszcze inne formy nieosobowe (zakończone na -no, -to, imiesłowy). Przypomnijmy też, że bezokoliczniki mogą kończyć się na „-ć”, „-ść”, „-c”, „-źć” (np. wieść, wieźć, prowadzić, móc, piec).
19. C.
Ach, te związki! Wciąż się nam mylą. Najlepiej więc poodmieniać dwa wyrazy, które w skład danego związku wchodzą (np. piękna jabłoń). Jeśli oba się odmieniają (pięknej jabłoni, piękną jabłonią), to znaczy – zgadzają ze sobą – mamy związek zgody.
Jeśli w trakcie odmiany jeden pozostaje wciąż w tym samym przypadku (dom ojca, domu ojca, domem ojca, domowi ojca) – mamy do czynienia ze związkiem rządu, bo wyraz nadrzędny rządzi tylko jednym przypadkiem wyrazu podrzędnego.
Jeśli jeden z wyrazów w związku jest w ogóle nieodmienny (idę tam), cały związek będzie związkiem przynależności.
20. D.
Orzeczenia musimy znać! Dlaczego? Bez nich nie damy sobie rady z całą składnią, z podziałem na zdania, z wykresami i… z egzaminem. Jeśli nie wiesz, co to podmiot i orzeczenie – nie masz wielkich szans. Szczęście, że jeszcze masz czas na nadrobienie zaległości. A zacznij – od podstawowych podziałów na części zdania (podmiotu i orzeczenia, dopełnienia, przydawki i okolicznika).
21. C.
W słowotwórstwie rozpatrujemy najczęściej, który wyraz od którego pochodzi. A historia tego słowa jest krótka: od + kupić = odkupić (dodaliśmy przedrostek do podstawy słowotwórczej).
22. B.
Stopniowanie przymiotników to sprawa łatwa, ale i tu trzeba znać reguły. Pierwsza – stopniowanie regularne wymaga dodawania „-szy” i „naj- + -szy”, a stopniowanie opisowe – przysłówka „bardziej” i „najbardziej”. Druga – przy stopniowaniu nieregularnym zmienia się cały temat wyrazu, np. dobry – lepszy – najlepszy.
23.
osoba pierwsza, liczba pojedyncza, czas teraźniejszy, tryb orzekający, strona czynna
Określanie form gramatycznych wydaje się tak łatwe, że o tym zapominamy. Gorzej, gdy zapomnicie o odmianie przez przypadki. Dlatego od czasu do czasu radzę powracać do tej najprostszej wiedzy, bo to baza, na której budujemy wielką gramatykę. Dlaczego nie zapytaliśmy o rodzaj? Ponieważ w czasie teraźniejszym, w trybie orzekającym, z formy czasownika nie można określić rodzaju. Inaczej w trybie przypuszczającym, w czasach przeszłym i przyszłym.
24.
A. MOPS,
B. COKK,
C. FAGO (choć Fagot brzmi lepiej),
D. KLOPS
Utworzyliśmy w ten sposób śmiesznie brzmiące skróty. Jakie? MOPS – to głoskowiec, COKK – literowiec, FAGO – sylabowiec, KLOPS – głoskowiec. Przypomnę, że w literowcach akcentujemy litery, głoskowcach – głoski, sylabowce tworzymy od pierwszych sylab. W skrótowcach mieszanych typu Cepelia mamy wszystkiego po trochu.
25.
I przyniósłszy
I palący
I czytając
B rozpocząć
X idźcie
B rozumieć
I ułożony
I wybiwszy
B móc
X myślelibyśmy
X weźcie
Y niesiono
X będzie wiedział
I wymagający
Y przyjęto
I zachęcony
Polecenie szczególnie trudne dla tych, którzy jeszcze nie odróżniają imiesłowów od przymiotników (o imiesłowy pytamy tak, jak o przymiotniki, ale pochodzą one od czasowników!), a bezokoliczników od form osobowych. Pamiętajmy, że bezokoliczniki kończą się na ć, c, ść, źć. Formy, zakończone na -no, -to -są nam potrzebne. Do czego? Do sprawdzania, czy zdanie ma podmiot, czy też go nie ma.
26.
tytuł: „Hobbit, czyli tam i z powrotem”,
autor: John Reul Tolkien (można ograniczyć się do pierwszego imienia),
rodzaj literacki: epika,
gatunek literacki: powieść fantastyczna,
tytuł: „Dziady” cz. II,
autor: Adam Mickiewicz,
rodzaj literacki: dramat,
gatunek literacki: dramat,
tytuł: „Pan Tadeusz”,
autor: Adam Mickiewicz,
rodzaj literacki: epika,
gatunek literacki: epopeja,
tytuł: „Na zdrowie”,
autor: Jan Kochanowski,
rodzaj literacki: liryka,
gatunek literacki: fraszka,
tytuł: „Słoń”,
autor: Sławomir Mrożek,
rodzaj literacki: epika,
gatunek literacki: opowiadanie,
tytuł:„Stepy akermańskie”,
autor: Adam Mickiewicz,
rodzaj literacki: liryka,
gatunek literacki: sonet,
tytuł: „Skąpiec”,
autor: Molier,
rodzaj literacki: dramat,
gatunek literacki: komedia,
tytuł: „Lew pokorny”,
autor: Ignacy Krasicki,
rodzaj literacki: epika,
gatunek literacki: bajka
27.
A. Jan Kochanowski,
B. „W hesperyskim sadzie”,
C. Na zachodnim krańcu świata żyły trzy Hesperydy. Były to piękne kobiety, które przy pomocy smoka Ladona strzegły zaczarowanego ogrodu, w którym rosły złote jabłka.
Zaczarowany sad, smok, strzegący złotej jabłoni, piękne siostry. Oczami wyobraźni widzimy to, o czym czarnoleski mistrz pióra pisze w swym wierszu. On uważa siebie za najbardziej dorodny szczep, podobny do złotego jabłka. Cóż, potwierdzamy w pełni! Nikt inny nie zasłużył się tak epoce jak ten poeta.
28.
A. Najważniejszy wątek każdego melodramatu to wątek miłosny.
B. W filmie pt. „Przeminęło z wiatrem” występuje dwoje bohaterów. To Scarlet O’Hara – córka bogatego plantatora i Rett Butler – arystokrata z Bostonu.
C. Różnice charakterów, różnice majątkowe, nagłe choroby i nieszczęścia.
D. Z filmem kryminalnym, sensacyjnym (schematy typu rewolwer i melonik), wojennym (ileż konfliktów w miłości niesie wojna), z westernem.
Warto przywołać takie filmy, jak „Love Story”, „Pretty Woman” czy „Pożegnanie z Afryką”. Pamiętajmy przy analizowaniu melodramatu jako gatunku, że miłość nie zawsze bywa tu nieszczęśliwa, niespełniona. Zdarza się „happy end”. Wiele przeszkód staje na drodze zakochanych – różnice majątkowe, wiekowe, niekiedy rasowe, sprzeciw rodziny. Muzyka, też ma konkretne zadanie: pomaga nam głębiej przeżyć historię na ekranie. Melodie z filmów stają się światowymi przebojami (świadczy o tym kariera muzyki z „Pretty Woman” czy „Love Story”).
A teraz obliczamy:
74 – 77 pkt – celująca
67 – 73 pkt – bardzo dobra
55 – 66 pkt – dobra
44 – 54 pkt – dostateczna
38 – 43 pkt – dopuszczająca
0 – 37 pkt – niedostateczna
Zobacz: