Epos Homera mówiący o wędrówce Odyseusza interpretować można jako metaforę ludzkiego życia.
Człowiek wędrowiec, homo viator, występuje także w wielu innych utworach, czasem będących bezpośrednim nawiązaniem do Odysei.
Należą do nich:
- dramat Williama Szekspira Troilus i Kresyda (1602),
- dramat Jeana Baptiste’a Racine’a Ifigenia w Aulidzie (1674),
- dramat Gerharta Hauptmanna Łuk Odysa (1914),
- Powrót Odysa Stanisława Wyspiańskiego (1907),
- Ulisses Jamesa Joyce’a (1922).
Ostatni z tych utworów (Ulisses Jamesa Joyce’a) jest rodzajem reinterpretacji Odysei. Akcja powieści rozgrywa się w ciągu jednego dnia. Leopold Bloom, 38-letni węgierski Żyd, skromny urzędnik, z zawodu agent reklamowy, wędruje ulicami Dublina. Bloom stanowi odpowiednik Odyseusza, Penelopą jest jego żona Molly, a Stefan Dedalus nowym Telemachem. Przygody bohatera Joyce’a są reinterpretacją przygód bohatera Odysei. Niektóre ze scen Ulissesa interpretuje się jako niemal parodie epizodów z wędrówek Odyseusza (np. scena w domu publicznym jako nowa wersja wizyty u Kirke).
Zabłyśnij:
Wspomnij, że obok greckiej wersji imienia Odyseusz w literaturze i sztuce używa się też rzymskiego odpowiednika: Ulisses.
Zobacz: