Określenie to dobrze charakteryzuje nową epokę, gdyż podstawowym jej pojęciem był racjonalizm – to znaczy wiara w rozum (ratio), w to, że jest on najistotniejszą cechą i siłą człowieka. Racjonaliści odwoływali się do słynnego twierdzenia Kartezjusza:
„Myślę, więc jestem”.
Ów filozof jedyną pewność tego świata upatrywał właśnie w myśleniu człowieka. W dobie oświecenia zmalał religijny wymiar ludzkiego istnienia, natomiast nastąpił rozwój nauk przyrodniczych, matematyki, fizyki, chemii. Określa tę dobę potęga myśli ludzkiej. Francja stała się wzorcem dla Europy, to właśnie tam nowa myśl filozoficzna doprowadziła do obalenia dotychczasowej, absolutnej władzy monarszej.
Postęp naukowy:
- 1655 – Leibniz i Newton odkrywają rachunek całkowy i różniczkowy
- 1682 – Newton ustala prawo powszechnego ciążenia
- 1714 – Farenheit wynajduje termometr rtęciowy i alkoholowy
- 1717 – Anglicy stosują szczepionki przeciw ospie
- 1787 – działa wielki przyrodnik Linneusz
- 1783 – Lavoisier określa skład wody z tlenu i wodoru
- 1752 – Franklin wymyśla piorunochron
- 1782 – Watt nareszcie wynajduje silnik parowy
- 1783 – pierwszy lot balonem (braci Montgolfier)
Zobacz:
Jakie pojęcia określają charakter epoki oświecenia?