- Mnogość i różnorodność opisywanych zjawisk.
- Piętrzenie konfliktów, podkreślanie dynamiki niepoznawalnego i groźnego świata.
- Mieszanie gatunków, lubowanie się w dysonansach.
- Zaburzenie chronologii, przetasowanie fabuły, ukazanie jej w wycinkach, pozorne zakończenie zapowiedzią nowego cyklu.
- Ludowość – nie tylko naśladowanie piosenek ludowych, wzbogacanie ludowych środków, ale także dążenie do przekazania ludowej etyki, która z prostotą i szczerością uzasadniała realność duchów i upiorów.
- Liryzacja stworzonej wizji świata i ludzi. Współgranie przyrody ze sposobem rozumienia i odczuwania świata przez jednostkę.
- Rewolucja w poetyckim słownictwie i stylu. Malarskość i muzyczność słowa.
Zobacz:
Jakie gatunki literackie były typowe dla literatury romantycznej?
Dlaczego poezja, a nie proza stała się najpopularniejszą formą wypowiedzi twórców epoki romantyzmu?