- Walgierz Udały – fikcyjny rycerz – bohater ściśle epickiego fragmentu Kroniki Janka z Czarnkowa – zakochany i żonaty z piękną Helgundą. Jak to w życiu bywa, po powrocie z jednej z wypraw nie zastał w domu małżonki, albowiem uciekła z niejakim Wisławem. Walgierz ściga ich, jednak wpada w zasadzkę zastawioną przez Wisława – co kończy się dlań przykro, albowiem na rozkaz uwodziciela zostaje przykuty do ściany i w dość wyrafinowany i raczej osiemnastowieczny sposób dręczony – musi mianowicie przyglądać się uciechom kochanków. Ostatnie słowo jednak, rzecz jasna, należy do niego. Z pomocą – brzydkiej, niestety, jak noc – siostry Wisława, która się w nim do szaleństwa zakochała, uwalnia się i karze występną parę śmiercią.
- Św. Wojciech pierwszy polski święty, bohater wielu żywotów, z których najwcześniejszy pochodzi z X w. Biskup, misjonarz, który wyruszył chrystianizować barbarzyńskich Prusów. Ci zgładzili go, a jego ciało rozdarli na strzępy. Z inicjatywy władcy jednak podjęto akcję wykupu świętych relikwii. Jak głosi legenda, Prusowie zażądali ceny w złocie – równej wadze świętego. Tu następuje opis cudu – w ostatecznym bowiem momencie wystarczył jeden – wdowi – grosz, by szale wagi się wyrównały. Postać bardzo ważna – patron polskiego Kościoła.
- Św. Stanisław to z kolei biskup, który zginął w dość tajemniczych okolicznościach – wedle legendy osobiście poćwiartowany przez króla Bolesława, zwanego później Śmiałym. Historia nie daje nam ostatecznych wyjaśnień co do tego, czy król po prostu go nie lubił, czy też raczej Stanisław stanowił dla niego poważne niebezpieczeństwo jako jeden z przywódców spisku przeciw władcy. Wersja hagiograficzna głosi, iż Stanisław usiłował hamować jego rozpasanie.
- Andrzej Tęczyński autentyczny bohater Pieśni o zabiciu Andrzeja Tęczyńskiego – był to możny krakowski rycerz, który przed wyruszeniem na wojnę trzynastoletnią w 1461 roku oddał zbroję do naprawy rzemieślnikowi. Odebrał ją w terminie, jednak coś mu się nie podobało w jej wyglądzie, bo zapłacił rzemieślnikowi tylko ćwierć umówionej sumy. Doszło w końcu do bójki – rzemieślnik został zmasakrowany przez Tęczyńskiego, któremu notabene pomagało kilku innych dzielnych i szlachetnych rycerzy. Doprowadziło to do zamieszek w mieście, w trakcie których wywleczono Tęczyńskiego z domu i zabito, zaś zwłoki zbezczeszczono, co zdaje się wskazywać, że, pomijając zajście z płatnerzem, musiał być postacią chyba z istotnych powodów przez krakowskich mieszczan znienawidzoną.
Zobacz:
Scharakteryzuj trzy okresy polskiego średniowiecza
Czy znasz przykład epiki rycerskiej w literaturze polskiego średniowiecza?