Miłość metafizyczna i miłość flirtująca – zaprezentuj dwa oblicza miłości w literaturze barokowej.
Zacznij:
Oba typy miłości prezentowane są jako zupełnie inne. Miłość flirtująca ukazuje miłość jako zabawę, grę, rodzaj wesołej transakcji. Przedmiotem zainteresowania są uroda kobieca, zmysłowe uciechy, seks, narzekania na niestałość niewieścią. Miłość metafizyczna z kolei to uczucie bardziej duchowe – choć poeci nie stronią od zaskakujących i śmiałych metafor erotycznych.
Rozwiń:
Poezja metafizyczna ma charakter intelektualny. Szokuje i zadziwia czytelnika, ale nie to jest jedynym jej celem. Niebanalne obrazowanie i ładunek erudycyjny wymagają od czytelnika wiedzy i wyobraźni. W jednym ze swych utworów John Donne porównuje kochanków do dwóch ramion cyrkla, w innym zaś dużą rolę w miłości przypisuje kąsającej kochanków pchle – dzięki temu insektowi miesza się ich krew…
U Morsztyna ważne są metafory związane z dziedziną militariów – rozumie poeta miłość jako walkę płci, walkę o dominację, zdobywanie – strzały miłości, ogniste strzały, delikatna kobieta niczym okrutny żołnierz strzela, gromi, bije, siecze, wojuje, pali, pustoszy i piecze. Miłość to niewola, a zakochany to jeniec wybranki. Zakochanego można także porównać do trupa…
Zakończ:
Miłość flirtująca jest nietrwała, szybko się wypala. Miłość metafizyczna to uczucie tak wszechogarniające, że może zdominować całe życie.
Zobacz:
Prześledź dzieje tematu miłości w literaturze baroku i epok wcześniejszych