Tag "nouveau roman"
NOUVEAU ROMAN – inaczej „nowa powieść” lub „antypowieść”. Jest to nowatorski gatunek w zakresie rozwoju powieści, ukształtowany na początku lat 50. naszego wieku. Pomysł stworzenia „nowej powieści” opiera się na odrzuceniu starych kanonów tego gatunku. Cechy nouveau roman: nie naśladuje świata rzeczywistego, nie uznaje granic między tym co na pewno wiemy o świecie, a co wyobraża sobie bohater – raczej znajdziemy tu wyobrażenie bohatera, opisuje zjawiska przez pryzmat „widzenia” postaci,
Polecenie z zakresu teorii literatury, bada nie tylko wiedzę o budowie powieści, lecz również orientację w ewolucji gatunku powieściowego, w historii rozwoju prozy – głównie w ciągu ostatnich dwóch wieków. Zacznij od zdefiniowania najpopularniejszego typu narracji, charakterystycznego dla powieści realistycznej, dominującego, odkąd powieść realistyczna ugruntowała swoją pozycję w świadomości odbiorców. W realizmie mamy do czynienia z narratorem trzecioosobowym, obiektywnym, zdystansowanym. Mówimy o narracji przezroczystej, która spełnia rolę bezbarwnego ekranu. Dzięki niemu oglądamy wewnętrzny świat powieści, ale w niczym nam
Nouveau roman To gatunek awangardowej powieści francuskiej (lata 50. i 60. XX w.), wspierany i chwalony przez znanego krytyka i myśliciela Rolanda Barthesa. Nouveau roman była reakcją na zaangażowaną politycznie i społecznie prozę (choćby niektóre dziela Alberta Camusa) i powieść z psychologiczną. Twórcy tego kierunku, tworzący coś na kształt antypowieści, chcieli zerwać z tradycyjnymi wyznacznikami powieści, czyli konstrukcją świata na podobieństwo istniejącej rzeczywistości (rezygnacja z funkcji mimetycznej), przyczynowo-skutkowym następstwem przedstawianych
Awangarda w prozie zarysowała się wyraźnie w twórczości Witolda Gombrowicza i Brunona Schulza. Ferdydurke Gombrowicza ma wiele cech nouveau roman. Awangardowość, czyli nowoczesność, zupełna wynalazczość wyraża się tu nie tylko w przemianie struktury gatunku, lecz także w języku postaci i narratora i w demaskatorskiej, odważnej problematyce powieści. Bruno Schulz w Sklepach cynamonowych prezentuje nowatorski ekspresjonizm, pełną symboli prozę liryczną, której odczytanie wymaga, sięgnięcia po psychoanalizę Freuda i Junga. Dramat awangardowy to domena Stanisława Ignacego Witkiewicza. Innowacje i rewolucyjne postulaty dotyczące
Ferdydurke zaliczamy do awangardowej prozy międzywojnia, a nawet spełnia ona wiele założeń nowatorskiego gatunku, tzw. nouveau roman, ukształtowanego ostatecznie dopiero w latach pięćdziesiątych we Francji! Możemy mówić zatem o prekursorstwie Gombrowicza. Nouveau roman (nowa powieść) stawia sobie za cel poznać świat za pomocą środków powieściowych. I tak: Bohater to człowiek młody, poszukujący, niedysponujący rzetelną wiedzą o świecie. Fabuła nie występuje w klasycznym układzie zdarzeń – nouveau roman znosi granice między obiektywnym światem a tym, co wyobraża sobie
Egzystencjalizm Nurt ten rozwinął się po wojnie, szczególnie we Francji, lecz początki myśli egzystencjalnej sięgają epoki międzywojennej. Natomiast jej źródła – jeszcze bardziej w głąb czasu, bo aż do poglądów siedemnastowiecznego Blaise’a Pascala. Pascal zwrócił uwagę na kruchość istoty ludzkiej, usytuowanej w ogromnym i tajemniczym wszechświecie, na tragizm wynikający stąd, że człowiek jest świadomy swojej nędzy – słabości i przemijalności. Podobny motyw podchwycił duński filozof XIX wieku – Søren Kierkegaard. Ludzie wieku XX –
