Tag "opowiadania Mrożka"

Wartości dzieciństwa i dziecinnego poglądu na świat w Babie Sławomira Mrożka

Bądź przygotowany na streszczenie opowiadania Pod oknami narratora dzieci wykrzykują bezsensowne wyliczanki o babie. Powoduje to zdenerwowanie narratora. Postanawia sprawdzić, czy słowa dzieci o babie trzymającej na cmentarzu nogi w kałamarzu mają coś wspólnego z rzeczywistością. Narrator udaje się na cmentarz. Faktycznie spotyka tam babę, która żali się na niewygodę (kałamarz jest mały, trudno zmieścić w nim nogi). Narrator postanawia działać – prosi dzieci (przekupując je gumą do żucia) o zmianę wierszyka i wymyślenie lepszego, wygodniejszego

Przedstaw plan zdarzeń (z krótkim rozwinięciem) opowiadania Sławomira Mrożka – Baba

Przedstaw plan zdarzeń (z krótkim rozwinięciem) opowiadania Sławomira Mrożka – Baba. Baba 1. Niepokojąca dziecięca rymowanka Narrator usłyszał na podwórku rymowankę – wyliczankę dzieciaków. Choć była bezsensowna – zaniepokoiła go i wytrąciła z równowagi, gdyż była nieprawdopodobna, a on wierzył tylko w realizm. Postanowił sprawdzić, czy baba z nogami w kałamarzu faktycznie istnieje. 2. Wyprawa na cmentarz Narrator powędrował na cmentarz. I faktycznie – siedziała tam baba, która trzymała nogi w ciasnej buteleczce na atrament. 3. Misja polepszenia

Czym różni się język opowiadania Wesele w Atomicach Sławomira Mrożka od innych znanych Ci dotychczas opowiadań?

Czym różni się język opowiadania Wesele w Atomicach Sławomira Mrożka od innych znanych Ci dotychczas opowiadań? W opowiadaniu mieszają się elementy gwarowe ze słownictwem technicznym. Wskaż elementy stylizacji ludowej w tekście. Wyrazy gwarowe (najczęściej używane): ano, ino, kiedym, jeno. Przedmioty wiejskie: zydel, przyzba. Przedmioty związane z cywilizacją: odrzutowce, pola startowe za stodołą, głowica atomowa, wyrzutnia, rakiety, licznik Geigera. Zwróć uwagę na czas, w którym opowiadanie powstawało (PRL). Krótko scharakteryzuj język czasów socjalizmu. W

Opowiadania (Słoń) – Sławomir Mrożek

Słoń Czas akcji: Można określić na podstawie języka bohaterów, charakterystycznego dla czasów realnego socjalizmu (lata 50. – 60. XX wieku). Miejsce akcji: Prowincjonalne, nieduże miasteczko. Sytuacja W ogrodzie zoologicznym brakowało słonia. Dyrektor ogrodu, człowiek przedsiębiorczy, postanowił zdobyć słonia w dość oryginalny sposób. Zlecił przygotowanie ogromnej gumowej powłoki w kształcie słonia. W nocy dwóch pracowników wypełniło powłokę gazem. Nowy nabytek zoo został oczywiście odpowiednio zareklamowany w mieście. Ale już następnego dnia nadmuchiwany słoń, zamiast stać

Opowiadania (Wina i kara) – Sławomir Mrożek

Wina i kara Sytuacja Chłopczyk trochę rozrabiał. Nie słuchał się rodziców, podjadał konfitury, zapominał o wieczornym pacierzu. Ot, zwykłe dziecinne przewinienia. Pech chciał, że jego anioł stróż nie był zwyczajny. Otóż postanowił anielskie metody zastąpić szatańskimi. I odtąd za każde, najdrobniejsze nawet przewinienie wymierzał chłopcu solidne uderzenie. Chłopczyk się zmienił. Ze strachu. A aniołowi spodobało się dręczenie podopiecznego. Rezultat tej metody wychowawczej był jednak opłakany. Chłopczyk wysadził w powietrze rodzinny dom, a sam uciekł z mocnym postanowieniem

Baba – Sławomir Mrożek

Jaki jest czas i miejsce akcji? Czas akcji: Nie jest określony dosłownie, ale domyślamy się, że to oczywiście współczesność (na pewno po II wojnie światowej, wiek XX) – czasy tzw. realnego socjalizmu. Miejsce akcji: Z treści propagandowego, poprawnego politycznie wierszyka (ostatnia wyliczanka) wywnioskować można, że miasto w Polsce. Potwierdza to też słownictwo – tzw. nowomowa (język propagandowy w Polsce Ludowej). Bohaterowie opowiadania Baba Bohaterka wyliczanki, którą recytują dzieci na podwórku. Na jej prośbę

Opowiadania (Ktoś) – Sławomir Mrożek

Tragiczne sytuacje o komicznym zakończeniu. To groteskowy świat opowiadań Mrożka. Mrożek – pisarz groteskowy We wszystkich groteskowych opowiadaniach Mrożka znajdziesz: Kontrastowe zestawienie zdarzeń tragicznych i komicznych. Używanie podniosłych słów w opisywaniu rzeczy banalnych. I odwrotnie – używanie banalnych wyrażeń w opisywaniu rzeczy tragicznych. Bohaterowie – zwyczajni, przeciętni ludzie, których nawet można nazwać nudnymi (Ktoś, goście w Profesorze Robercie). Postacie fantastyczne (w Babie, Winie i karze). Drwinę z ludzkich zachowań: żądzy sławy – Profesor