Po tren jako gatunek literacki sięgnął Jan Kochanowski do epoki antyku, jest to bowiem gatunek poezji żałobnej, ukształtowany w starożytnej Grecji. Jest to pieśń lamentacyjna, wyrażająca żal z powodu czyjejś śmierci, napisana na cześć zmarłego, rozpamiętująca jego chwalebne czyny, zalety, zasługi. Tren miał ścisły układ wewnętrzny:
- pochwała cnót i zalet zmarłego,
- rozpamiętywanie wielkości poniesionej straty,
- demonstracja żalu,
- pocieszenie,
- napomnienie – pouczenie.
Taki tradycyjny tren stał się punktem wyjścia, podstawą twórczą Trenów Kochanowskiego. Widać od razu, że dzieło poety wykracza poza przytoczoną tu definicję. Przede wszystkim Treny Kochanowskiego traktujemy całościowo – jako jedno zespolone dzieło. Wówczas zauważamy, że cały cykl odpowiada powyższemu schematowi – dziewiętnaście trenów układa się według klasycznych założeń.
Zapamiętaj!
Liryka funeralna – to liryka żałobna. Możesz spotkać się z pytaniem o przynależne do niej gatunki. Są to oczywiście te pisane na cześć zmarłych osób. Zatem do liryki funeralnej należą tren i elegia.
Uwaga
Do Trenów nawiązywali późniejsi twórcy. Znany jest wiersz Bolesława Leśmiana pt. Urszulka Kochanowska. Wypowiada się w nim sama Urszulka – najbardziej znana trzyletnia muza naszej poezji. W niebie jest dobrze – bo ma dom urządzony tak jak w Czarnolesie. Czeka jednak na rodziców. Piękny to głos poetycki o przywiązaniu człowieka do ziemskich wartości, uczuć i urody życia.
Zobacz:
Treny Jana Kochanowskiego – tematyka i okoliczności powstania
17. W jaki sposób Jan Kochanowski w Trenach zmienia renesansowe rozumienie człowieczeństwa?