-
Kraków
– stolica Młodej Polski. Tu działają: Stanisław Przybyszewski, Stanisław Wyspiański, Tadeusz Boy-Żeleński, który nazwie go „lewobrzeżnym Paryżem”. W Krakowie ogniskuje się życie bohemy artystycznej, tu działa dosyć, jak na owe czasy, niezależna prasa, funkcjonuje uniwersytet. Działają knajpy i kawiarnie – siedziby cyganerii: Sawera w Rynku, Rosenstocka na Dworcu Głównym, Turlińskiego (naprzeciw teatru), Jama Michalika przy Floriańskiej. Były prawdziwymi barykadami nowej idei – Przybyszewski skupiał swoich wyznawców u Turlińskiego. Jama Michalika wabiła natomiast malarzy – znajdowała się blisko Akademii Sztuk Pięknych.
-
Lwów
– tutaj tworzyli: Leopold Staff, Jan Kasprowicz, Stanisław Brzozowski, Gabriela Zapolska, Karol Irzykowski. Tu, po opuszczeniu Krakowa, przybył Przybyszewski. Lwów był prawdziwym ośrodkiem kultury młodopolskiej, tętniło tu życie uniwersyteckie, działały teatry, muzea, biblioteki. I – oczywiście – kawiarnie: przy ul. Akademickiej Roma i Schneider czy Naftuła – Töpfer przy Trybunalskiej. Bawiono się w kabaretach i teatrzykach, chodzono na poważne sztuki – i z lekceważeniem odnoszono się do obowiązujących norm życia. Sztuka i miłość przyświecały artystom jako najważniejsze ideały.
-
Warszawa
– bastion pozytywizmu. Warszawa miała najtrudniejszą sytuację polityczną, najsilniejszą cenzurę, stan wojenny – a tym samym najmniejsze możliwości wpływu nowych prądów. Poza tym temat patriotyczny i postrzeganie literatury w służbie narodu wciąż były tu najważniejsze. Wciąż działają tu Bolesław Prus, Henyrk Sienkiewicz, powstają największe pozytywistyczne dzieła.
-
Zakopane
– stało się w Młodej Polsce modnym kurortem, do którego zjeżdżali najwybitniejsi: Jan Kasprowicz, Kazimierz Przerwa- Tetmajer, Stefan Żeromski, Witkiewicz. Opiewali Tatry – a motyw gór, urody tatrzańskiej natury stanie się bardzo ważny w literaturze i malarstwie epoki.
Zobacz:
Programy literackie, które określiły epokę Młodej Polski