W pierwszej chwili pytanie budzi wątpliwość. Czy w ogóle można mówić o cechach klasycznych utworu? Można!
Klasyczne cechy II części Dziadów
Kompozycji całej inscenizacji:
- zachowane są: jedność miejsca (kaplica przy cmentarzu), akcji (wątek wywoływania duchów jest tu jedyny) i czasu (noc Zaduszek);
- obecność Chóru i Guślarza, który spełnia tu rolę przewodnika – to jak najbardziej klasyczny element;
- ilość osób, które prowadzą dialog, ogranicza się do dwóch, trzech.
Ludowa hierarchia wartości stanowi punkt odniesienia w ocenie postępowania bohaterów, podobnie jak w tragedii klasycznej założenia religii starożytnych Greków. Możemy więc śmiało stwierdzić, że kompozycyjnie część ta wzorowana jest na dramacie antycznym. Oczywiście, nie można nazwać jej utworem klasycznym.
Romantyczne cechy II części Dziadów
- ludowość (bohaterowie, obrzęd, moralność ludu);
- fantastyka i mistycyzm (duchy, które przybywają w noc Dziadów);
- tajemniczość (noc, kaplica, cmentarz);
- irracjonalizm (wiara w duchy).
Uwaga!
Dwie są sceny wielkiej literatury polskiej, w których główną rolę odgrywają duchy, przybywają, by spotkać się z żywymi, wyrazić swoje cierpienie lub spełnić misję:
- pierwsza – to Dziady, część II.
- druga – to Wesele Stanisława Wyspiańskiego (w akcie II pojawiają się Osoby Dramatu).
Zobacz:
Jakie pojęcia i hasła uznasz za najbardziej charakterystyczne dla epoki romantyzmu?
Udowodnij, że Dziady Adama Mickiewicza są dramatem romantycznym