Literatura łagrowa (od ros. łagier = obóz) i lagrowa (lager niem. = obóz) to literatura wyrosła z doświadczeń obozowych zarówno po stronie sowieckiej jak i hitlerowskiej. Obozy śmierci, miejsca eksterminacji, obozy pracy, obozy koncentracyjne – wiele nazw otrzymało to potworne zjawisko XX wieku.
Wymienić należy następujące utwory:
- dotyczące „sowieckich łagrów”:
- Aleksander Sołżenicyn – Archipelag GUŁag, Jeden dzień Iwana Denisowicza;
- Warłam Szałamow – Opowiadania kołymskie;
- Józef Czapski – Na nieludzkiej ziemi, Wspomnienia starobielskie;
- Beata Obertyńska – W domu niewoli;
- Gustaw Herling-Grudziński – Inny świat.
- O niemieckich obozach koncentracyjnych traktują:
- Zofia Nałkowska – Medaliony;
- Tadeusz Borowski – Pożegnanie z Marią, Kamienny świat;
- Jerzy Andrzejewski – Apel;
- Seweryna Szmaglewska – Dymy nad Birkenau;
- Tadeusz Hołuj – Dom pod Oświęcimiem, Wiersze z obozu, Raj;
- Pola Gojawiczyńska – Krata.
Zobacz: