Przedstaw stosunek do przeszłości i tradycji szlacheckiej w twórczości polskich romantyków.
Zacznij:
Stosunek ten jest niejednoznaczny, różnie przedstawiany przez poszczególnych twórców.
Rozwiń:
- Z dość ostrą krytyką sarmatyzmu mamy do czynienia w Grobie Agamemnona Juliusza Słowackiego; poeta jest „smutny i sam pełen winy”, bo jest Polakiem. Stamtąd pochodzą słynne słowa:
Pawiem narodów byłaś i papugą,
A teraz jesteś służebnicą cudzą.
- Gorzko ukazuje także środowisko szlacheckie Antoni Malczewski w Marii – wszystko zależy od woli apodyktycznych magnatów, których władczość prowadzi do tragedii ludzkich.
- Ale nie brak także wizji uroczych i wesołych, jak np. Pamiątki Soplicy, opowieści i anegdoty o księciu Radziwille „Panie Kochanku”, spisane przez Henryka Rzewuskiego gorąco do tego zachęcanego przez Mickiewicza.
- Zemsta Aleksandra Fredry ukazuje kulturę sarmacką w krzywym zwierciadle, ale można wyczuć, że komediopisarz traktuje swoich bohaterów z sympatią.
Zakończ:
Kulturę szlachecką opisuje także Adam Mickiewicz w Panu Tadeuszu – to nostalgiczny, wyidealizowany obraz szlachty. Łączy marzenie z dokładnymi, szczegółowymi opisami.
Najważniejsze teksty:
- Pan Tadeusz Adama Mickiewicza,
- Maria Antoniego Malczewskiego,
- Grób Agamemnona Juliusza Słowackiego,
- Zemsta Aleksandra Fredry,
- Pamiątki Soplicy Henryka Rzewuskiego
Zobacz:
Pan Tadeusz Adama Mickiewicza jako portret szlachty polskiej.