Tag "Edward Stachura"
Wskaż nawiązania do Biblii w wierszu Edwarda Stachury Confiteor. Wiersz współczesnego poety Edwarda Stachury jest głęboko zakorzeniony w kulturze chrześcijańskiej. Już tytuł utworu: Confiteor (łac. wyznawać, przyznawać się do winy) sugeruje, że autor posłużył się formą gatunkową znaną z liturgii kościoła katolickiego. Jest nią spowiedź, wyznanie grzechów. Mianem CONFITEOR określa się także pokutną część mszy świętej. Z niej właśnie pochodzi refren: moja wina, moja bardzo wielka wina… Wiersz możemy więc nazwać spowiedzią współczesną. W opisie
Edward Stachura Sanctus Święty święty święty – blask kłujący oczy Święta święta święta – ziemia co nas nosi Święty kurz na drodze Święty kij przy nodze Święte krople potu Święty kamień w polu Przysiądź na nim, panie Święty promyk rosy Święte wędrowanie Święty chleb – chleba łamanie Święta sól – solą witanie Święta cisza, święty śpiew Znojny łomot prawych serc Słupy oczu zapatrzonych Bicie powiek zadziwionych Święty ruch i drobne
Jakich wartości trzeba się trzymać w życiu? (po lekturze Prefacji Edwarda Stachury) […] Zaprawdę godnym i sprawiedliwym Słusznym i zbawiennym jest Żeby człowiek W życiu onym Sprawiedliwym Był i godnym Żeby człowiek Był człowiekiem […] Nadrzędną zasadą, którą człowiek powinien stosować w życiu, jest: „Żeby człowiek/ Był człowiekiem” – musi więc postępować humanitarnie, zachowywać się „godnie” i „sprawiedliwie” wobec innych ludzi. Prawdziwy humanista cieszy się z życia – z tego, że pada deszcz, kwitną kwiaty, świecą gwiazdy, ptaki
Ćwiczenie kształtujące umiejętność analizy i interpretacji tekstu na poziomie rozszerzonym. Fragment 54 Edward Stachura Wędrówką jedną życie jest człowieka Wędrówką jedną życie jest człowieka; Idzie wciąż, Dalej wciąż, Dokąd? Skąd? Dokąd! Skąd! Jak zjawa senna życie jest człowieka; Zjawia się, Dotknąć chcesz, Lecz ucieka? Lecz ucieka! (…) Jak chmura zwiewna życie jest człowieka; Płynie wzwyż, Płynie w niż! Śmierć go czeka? Śmierć go czeka! To nic! To nic! To nic!
Ćwiczenie kształtujące umiejętność analizy i interpretacji tekstu na poziomie rozszerzonym. Fragment 31 Edward Stachura Człowiek człowiekowi Człowiek człowiekowi wilkiem Człowiek człowiekowi strykiem Lecz ty się nie daj zgnębić Lecz ty się nie daj spętlić Człowiek człowiekowi szpadą Człowiek człowiekowi zdradą Lecz ty się nie daj zgładzić Lecz ty się nie daj zdradzić (…) Człowiek człowiekowi łomem Człowiek człowiekowi gromem Lecz ty się nie daj zgłuszyć Lecz ty się nie daj
Edward Stachura – najbardziej znany i popularny w kręgach młodzieżowych poeta sławę swą zawdzięcza po części kompozytorom i piosenkarzom, którzy ubrali jego wiersze w formę muzyczną. Bo któż z Was nie zna słynnego przeboju Życie to nie teatr, z muzyką Jerzego Satanowskiego? Kto nie słyszał Białej lokomotywy czy Ballady dla Potęgowej? A przede wszystkim – kto nie zna przebojów Starego Dobrego Małżeństwa: Jak, Z nim będziesz szczęśliwsza, Kim właściwie była ta piękna pani? Te i inne wiersze Stachury, a także
Edward Stachura Życie to nie teatr Życie to jest teatr, mówisz ciągle, opowiadasz; Maski coraz inne, coraz mylne się nakłada; Wszystko to zabawa, wszystko to jest jedna gra Przy otwartych i zamkniętych drzwiach. To jest gra! Życie to nie teatr, ja ci na to odpowiadam; Życie to nie tylko kolorowa maskarada; Życie jest straszniejsze i piękniejsze jeszcze jest; Wszystko przy nim blednie, blednie nawet sama śmierć! Ty i ja – teatry to są
Stachurę śpiewa się przy wakacyjnych ogniskach i „wozi się” w plecakach – w śpiewnikach lub własnoręcznie przepisywanych zeszytach. Stachura wzrusza kolejne pokolenia – przecież ostatni to romantyk naszych czasów, romantyk w dżinsach, z gitarą, ale romantyk. Dlatego właśnie twierdzę, że legendarny Ed – dżinsowy bard – osiągnął rzecz niezwykłą i godną zazdrości ze strony najbardziej renomowanych poetów. Ich przeniosą do historii podręczniki i encyklopedie, a piosenki Eda – śpiewniki i
1. Podaj odniesienia literackie, filozoficzne lub kulturowe (malarstwo, muzyka, film), z którymi kojarzysz utwory: a) Czas własną głowę w ręce brać mówiąc jej” Biedny Jorik, gdzież twoja nie wiedza, gdzież twoja ślepa ufność, gdzież twoja nie winność twoje jakośtobędzie, równowaga ducha pomiędzy nie sprawdzoną a sprawdzoną prawdą? (…) Gdzież moja władza nad słowami? Słowa opadły na dno łzy, słowa słowa nie zdatne do wskrzeszania ludzi, opis martwy jak zdjęcie przy
