Tag "Stanisław August Poniatowski"
Oświecenie w Polsce W oświeceniu pierzchną ideały barokowe, rozmyślania o śmierci zastąpią programy poprawy życia, a Sarmatę – wolnomyśliciel i reformator. Oczywiście nie z dnia na dzień. W roku 1696 zmarł Jan III Sobieski, ostatni „czysto barokowy” król. Tron polski zajęli Sasi: August II i August III Mocny i rządy ich trwały od 1697 po 1763 rok, czyli sześćdziesiąt sześć lat. Możemy nazwać je „jesienią baroku” lub jak chcą inni – wczesnym oświeceniem. Choć wciąż jeszcze panuje
Dane personalne Imiona: Stanisław Antoni, jako król przybrał imię August Personalia rodziców: Stanisław Poniatowski, kasztelan krakowski i dyplomata; Konstancja z Czartoryskich Data urodzenia: 17.01.1732 Miejsce urodzenia: Wołczyn Zawód: stolnik litewski, król Polski w latach 1764-1795 Zmarł: 12.02.1798 w Petersburgu Uwaga! Stanisław August Poniatowski był ostatnim królem wolnej Rzeczypospolitej, ale nie ostatnim królem zasiadającym na polskim tronie. W okresie zaborów na królów koronowali się carowie rosyjscy – Aleksander I i Mikołaj I. Światowiec i dyplomata Stanisław Poniatowski odebrał
Król Stanisław August Poniatowski Panował od roku 1764 do 1795, kiedy to abdykował po trzecim rozbiorze Polski. Był ostatnim królem Rzeczpospolitej, ostatnim monarchą wybranym przez szlachtę. Wiele zrobił dla kultury i sztuki polskiej, był mecenasem artystów, ośrodkiem zdarzeń w Warszawie, propagatorem reform. Z drugiej strony – ulegał wpływom carycy Katarzyny II, nie poradził sobie z sytuacją polityczną. Fakt, że to za jego rządów Polska znikła z mapy Europy, na zawsze
To jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci w dziejach Polski, oceniana tak zarówno przez współczesnych, jak i potomnych. Analizując postawę króla Stanisława, nie można pominąć historycznego tła i okoliczności, w których przyszło mu panować. Polska, kraj wówczas poważnie osłabiony, odgrywający marginalną rolę w polityce międzynarodowej, nie była państwem zupełnie suwerennym, w ciągu XVIII stulecia coraz bardziej podlegała pod protektorat rosyjski. Poniatowski musiał się z tym liczyć, tym bardziej że tron zawdzięczał w dużej mierze carycy Katarzynie
Geneza Sejmu Wielkiego (1788-1792) Rosja zaangażowała się w wyczerpującą wojnę z Turcją, co skutecznie odwróciło jej uwagę od spraw polskich. Król Poniatowski usiłował wykorzystać wojnę dla uzyskania od Rosji zgody na przeprowadzenie pewnych ograniczonych reform, proponując jej sojusz wojskowy. Jednak caryca Katarzyna na spotkaniu w Kaniowie nie wyraziła na to zgody. Wśród szlachty narastała świadomość potrzeby głębokich reform. Jesienią 1788 roku zebrał się w Warszawie Sejm nazwany przez potomków Czteroletnim. Aby nie został zerwany, przekształcono go
Pierwsze reformy Po śmierci Augusta III (1763) do walki o władzę przystąpiły dwa stronnictwa magnackie: „familia”, skupiona wokół rodzin Czartoryskich, Poniatowskich i Zamoyskich, oraz tzw. patrioci zgrupowani wokół Radziwiłłów, Potockich oraz Rzewuskich. „Familii” udało się pozyskać do swych planów Rosję. Pod osłoną Rosji doszło w maju 1764 roku do sejmu konwokacyjnego, który przeprowadził szereg konkretnych reform: zakaz przysięgi posłów na instrukcje; wprowadzenie zasady głosowania większością głosów w kwestiach ekonomicznych – zasada ta ograniczała liberum
