Tag "Stany Zjednoczone"
Kolonie angielskie w Ameryce Północnej W latach 1619-1732 w Ameryce Północnej na wybrzeżu Atlantyku powstało trzynaście kolonii angielskich. Każda kólonia miała odrębny ustrój i odrębną formę rządów. Obowiązywały prawa angielskie. Administracją kierowali gubernatorzy powoływani przez króla lub kolonistów. Zgromadzenia ustawodawcze (tam gdzie istniały) miały tylko charakter doradczy. Anglia traktowała kolonie jako bazę surowcową i rynek zbytu dla własnego przemysłu. Akt nawigacyjny z 1651 r. zabraniał przywiezienia do kolonii i wywożenia
Geneza Konflikt interesów między mieszkańcami angielskich kolonii w Ameryce Północnej a brytyjskim rządem narastał od czasu zakończenia wojny 7-letniej. Likwidacja francuskiego panowania pozbawiła w pewien wymierny sposób zamieszkałych tam osadników, naturalnego wroga, do obrony przed którym musieli odwoływać się do odległego Londynu. Teraz energia i pretensje kolonistów musiały wyładowywać się na angielskim rządzie popełniającym serię pomyłek w swojej polityce wobec amerykańskich posiadłości. Przede wszystkim opory osadników budziła pazerność fiskalna rządu, pragnącego w podwyższonych bądź nowo wprowadzonych
Kryzys gospodarczy w latach 1929-1933, a w krajach rolniczych trwający nawet do 1935 roku, powszechnie uważany jest za największy z dotychczasowych światowych kryzysów ekonomicznych. Przyczyny Paradoksalnie – „przegrzanie” koniunktury gospodarczej lat 20., głównie w Stanach Zjednoczonych, spowodowane gwałtownym wzrostem produkcji i spekulacją akcjami firm. Nierównomierność rozwoju państw kapitalistycznych, uprzywilejowana pozycja USA przy spowolnieniu podobnych procesów we Francji, Anglii i Niemczech. Zmniejszający się rynek zbytu wskutek zubożenia szerokich grup społecznych: niskie płace, bezrobocie, mechanizacja pracy. Bezpośrednia przyczyna
Geneza Odmienne drogi rozwoju gospodarczo-społecznego na Południu i Północy Stanów Zjednoczonych. Zurbanizowana Północ rozwijała się szybko, stosunki społeczno-ekonomiczne układały się na gruncie klasycznego liberalnego kapitalizmu, gdzie praca była towarem, rolnictwo zaś oparte było na tradycyjnych gospodarstwach farmerskich. Rolnicze Południe gospodarkę opierało na wielkich monokulturach bawełnianych i pszenicznych, uprawianych na gigantycznych plantacjach, gdzie siłą roboczą byli niewolnicy (przestarzałe struktury, brak mechanizacji wymagały olbrzymiego nakładu taniej pracy). Związana z powyższymi sprzecznościami kwestia ceł – Północ
Tło historyczne Osadnictwo w Ameryce Północnej w stosunku do południowej i środkowej części Nowego Świata rozpoczęło się ponad 100 lat później. Nie było tam kwitnących, bogatych cywilizacji, które zachęcałyby do podboju, tzw. konkwisty, obszary te zamieszkiwały głównie plemiona nomadów lub rolników, raczej biednych, nie tworzących wielkich organizmów państwowych. Najskuteczniej kolonizowali Amerykę Północną Anglicy, w mniejszym stopniu Holendrzy (najszybciej wyeliminowani) i Francuzi. Nikt nie liczył się oczywiście ze zdaniem miejscowej ludności (Indian), brutalnie eksterminowanej i spychanej w głąb
Trzynaście angielskich kolonii w Ameryce Północnej zerwało się w latach 1775-83 do walki z wyzyskiem ze strony metropolii. Marginalizowane politycznie i gospodarczo kolonie powołały swoje przedstawicielstwo w postaci Kongresu Kontynentalnego, który 4.07.1776 ogłosił niepodległość w specjalnej „Deklaracji”, po wyczerpaniu możliwości politycznego kompromisu z Anglią. „Deklaracja Niepodległości” wyrosła z najlepszych dotychczasowych demokratycznych i oświeceniowych tradycji, niemało inspiracji czerpiąc z dorobku myśli politycznej przeciwnika, czyli Anglików. Po początkowych niepowodzeniach swoistym punktem zwrotnym
