ŻiT Gombrowicz Witold
Trans-Atlantyk Gombrowicza dyskusją z modelem polskości. Spróbuj określić, co należy rozumieć pod pojęciem polskości. To system polskich mitów utrwalonych w literaturze romantycznej: mesjanizm, winkelriedyzm, to obraz Polaka – narodowego męczennika wiernego Bogu, honorowi i ojczyźnie, to wreszcie wzorzec Polaka patrioty utrwalony w Panu Tadeuszu: jest nim oczywiście Sędzia – zwolennik tradycji i kultywator dobrych obyczajów, wzorowy gospodarz i patriota. Dworek w Soplicowie to prawdziwa ostoja polskości. Dość przypomnieć sobie, jaką
Polacy w krzywym zwierciadle satyry w Trans-Atlantyku Gombrowicza. Temat wymagający zarówno sporządzenia zręcznych charakterystyk, jak i zaznaczenia sposobu kreacji postaci. Przywołaj głównych bohaterów, zaznacz, że reprezentują oni przedstawicieli polskiej elity emigracyjnej, która stoi na straży polskiej tradycji i historii – niestety w sposób budzący śmiech i politowanie. Przyjrzyj się charakterystyce poszczególnych postaci. Zauważ: autor kreśli drobiazgowe, niby realistyczne, a jednak karykaturalne portrety. Efekty deformujące uzyskuje poprzez język nacechowany powtórzeniami, przesadnie
Tematy, z jakimi można powiązać Trans-Atlantyk: • ojczyzna • Polska, Polacy • sarmatyzm • tradycja • groteska • mity narodowe • emigracja • pisarz, artysta Sarmatyzm Przykład tematu prezentacji Obraz polskiej szlachty w literaturze polskiej. Porównaj ze sobą różne ujęcia, odwołując się do konkretnych przykładów. Podpowiadamy Temat wdzięczny, a spectrum utworów do wykorzystania szerokie. Możesz odwołać się między innymi do: • Pamiętników Jana Chryzostoma Paska • Transakcji wojny chocimskiej
„Ja przekorny, ja upiorny, ja rozbawiony” – charakteryzuje się Witold Gombrowicz w III t. Dzienników. Dalej stwierdza: „(…) dookoła każdej mojej książki wytwarza się naprzód coś w rodzaju ciemności, nasyconej lekką konsternacją”. Gombrowiczowskie zagadki i gry z czytelnikiem – przedstaw to zagadnienie na podstawie dowolnie wybranego dzieła Witolda Gombrowicza. I. Wszystko zaczyna się już od tytułu Ferdydurke ukazała się w 1937 r. (na okładce widniał jednak rok 1938), czyli dwa lata przed legendarną powieścią Jamesa Joyce’a
Pisarz na tle swojej epoki Witold Gombrowicz dziwnym pisarzem był… Z całą pewnością wyjątkowym. Był osobowością wieku XX w polskiej literaturze, nikt tak jak on nie wyszydził schematyzmu, fałszu, konwencji. Jak to zrobił? Bardzo prosto. Pokazał i udowodnił nam, że mamy… „gęby” i „pupy”… Brzmi to niezbyt? To jak to musiało brzmieć w epoce pisarza? Umieścić go należy w dwudziestoleciu międzywojennym – jeśli chodzi o początki twórczości. Ferdydurke – najsłynniejszą powieść – wydał przecież w 1937 roku.
Tego się naucz! Zapamiętaj: Trans-Atlantyk nie jest powieścią autobiograficzną! Choć mowa jest o niezaprzeczalnych faktach z życia autora jak np. podróż do Argentyny i bohater, a zarazem narrator dzieła nazywa się Witold Gombrowicz, i tak mamy do czynienia z kreacją świata przedstawionego, z nie-rzeczywistością. Spróbuj porównać Trans-Atlantyk z Ferdydurke: z jakimi problemami zmagają się ich główni bohaterowie? Pokaż, jak zostały ukazane ojczyzna, polskość i życie na emigracji. Zastanów się, jakie wady Polaków ośmiesza autor. Powiąż swoją interpretację dzieła z pojęciami takimi
Akcja Operetki Na początku utworu, obok dobrze znanego z innych dramatów spisu postaci, znajdujemy również podany dosyć dokładnie przebieg akcji. Jeżeli po lekturze kilku pierwszych stronic będzie wiadomo, co się ma zdarzyć, po co w ogóle brać się do czytania? Jednakże jest to też swego rodzaju tajemnica, która zachęca. Nie będzie pełnej napięcia akcji dramatycznej, nie będzie perypetii, punktu kulminacyjnego i rozwiązania. Więc co będzie? Wyłożenie kart w postaci streszczenia
Autor Witold Gombrowicz – jeden z najbardziej kontrowersyjnych polskich pisarzy, skandalista, burzyciel mitów narodowych, odsądzany nieraz od czci i wiary. W 1939 roku wyruszył statkiem do Argentyny – zastał go tam wybuch wojny, do kraju nie powrócił. Znane dzieło przedwojenne to Ferdydurke. Epoka Współczesność na emigracji. Gdy „Kultura” drukowała fragmenty powieści w 1951 roku i gdy dwa lata później ukazało się wydanie książkowe Trans-Atlantyku, w Polsce panował jeszcze socrealizm. Autorzy
Ma opinię prowokatora i obrazoburcy polskiej literatury. Wyróżnia go oryginalny styl i specyficzne poczucie humoru. Jest mistrzem groteski! Nie obawia się wprowadzania erotyzmu – także często podszytego groteską… Szydzi z wielu świętości, takich jak ojczyzna, naród, wielcy wieszczowie, martyrologia. Nie przynudza, nie moralizuje… Dlatego jest ciągle żywy. Jaka to epoka? Częściowo dwudziestolecie międzywojenne – wtedy powstała słynna powieść Ferdydurke. Ale artysta tworzył także po II wojnie – powojennym dziełem jest np. Trans-Atlantyk. Jego rola w literaturze polskiej Prowokator
Autor Witold Gombrowicz – jeden z najbardziej kontrowersyjnych polskich pisarzy, skandalista, burzyciel mitów narodowych, odsądzany nieraz od czci i wiary. W 1939 roku wyruszył statkiem do Argentyny – zastał go tam wybuch wojny, do kraju nie powrócił. Znane dzieło przedwojenne to Ferdydurke. Tło epoki Powieść Witolda Gombrowicza powstała w dwudziestoleciu międzywojennym – a był to czas eksperymentów w prozie. Rok wcześniej została wydana np. Cudzoziemka Marii Kuncewiczowej. Eksperymentalny charakter ma także twórczość Gombrowicza, w tym i jego najsłynniejsze
Witold Gombrowicz był bez wątpienia jednym z największych i zarazem najbardziej kontrowersyjnych pisarzy polskich. Przez całe życie był zażartym krytykiem Polski i polskości, polskiej tradycji literackiej i polskiego „ducha narodowego” – dziś sam znajduje się na czołowym miejscu w kanonie tej tradycji. Stworzył literaturę wyjątkową, rzec można, bez precedensu. Był postacią niezwykle barwną – dla wielu nieznośną i męczącą, egocentryczną i zadufaną w sobie. Polskę obserwował przeważnie z daleka: bez mała połowę życia spędziwszy na emigracji: w Argentynie i we Francji.
Ma opinię prowokatora i obrazoburcy polskiej literatury. Wyróżnia go oryginalny styl i specyficzne poczucie humoru. Jest mistrzem groteski! Nie obawia się wprowadzania erotyzmu – także często podszytego groteską… Szydzi z wielu świętości, takich jak ojczyzna, naród, wielcy wieszczowie, martyrologia. Nie przynudza, nie moralizuje… Dlatego jest ciągle żywy. Jego rola w literaturze polskiej Prowokator i obrazoburca w naszej literaturze. Wyśmiewał nawet uznanych twórców – z ironią pisał np. o Henryku Sienkiewiczu, autorze uwielbianej przez pokolenia Trylogii… Posługiwał się specyficznym językiem, trochę nawiązującym do…
Narrator powieści Trans-Atlantyk Głównym bohaterem Trans-Atlantyku jest Witold Gombrowicz czy może raczej „Witold Gombrowicz” – dzieło nie jest pamiętnikiem, a to, co przeżył w Argentynie Witold Gombrowicz, bynajmniej nie pokrywa się z perypetiami wykreowanego przez niego bohatera noszącego jego imię i nazwisko. Pisze o tym w Przedmowie: „Trzeba dodać dla porządku, choć to może niepotrzebne: Trans-Atlantyk jest fantazją. Wszystko – wymyślone w bardzo luźnym tylko związku z prawdziwą Argentyną i prawdziwą kolonią polską w Buenos Aires. Moja „dezercja” także inaczej
Mamy tu do czynienia z dramatem w niczym nie podobnym do znanych form tradycyjnych – Operetka odbiega w swojej konwencji zarówno od dramaturgii klasycznej, jak i romantycznej. Jest to dramat groteskowy, który należałoby umieścić w nurcie teatru absurdu, który tworzą dzieła twórców takich jak Beckett, Ionesco czy polscy Tadeusz Różewicz lub Sławomir Mrożek. Gombrowicz połączył w swoim utworze groteskę z konwencją operetki, którą znacznie zdeformował. Umieszczenie nazwy tego gatunku w tytule możemy nazwać chwytem celowym i przekornym, gdyż jest
O czym jest Operetka? Otóż nie ma w niej akcji i wydarzeń w tradycyjnym tego słowa znaczeniu. Plejadę bohaterów stanowią dziwaczne postacie podzielone na dwie warstwy społeczne: arystokrację i lokajstwo. Książę Himalaj, Księżna, Baron Firulet i Hrabia Szarm to oczywiście reprezentanci pierwszej grupy. Hufnagiel (fałszywy hrabia) i służba – to warstwa niższa. Są to grupy ogromnie skonwencjonalizowane, charakteryzowane przez szablon, właściwie znów widzimy szereg form: Typ księcia pana i księżnej pani, odpowiedni strój, gest, arystokratyczna wymowa i intonacja, poza
Operetka Gombrowicza – treść Nie ma tu akcji i wydarzeń w tradycyjnym tego słowa znaczeniu. Plejadę bohaterów stanowią dziwaczne postacie podzielone na dwie warstwy społeczne: arystokrację i lokajstwo. Książę Himalaj, Księżna, Baron Firulet i Hrabia Szarm to, oczywiście, reprezentanci pierwszej grupy. Hufnagiel (fałszywy hrabia) i służba – to warstwa niższa. Można wypunktować następujące fakty porządkujące treść Wyścig barona Firuleta i hrabiego Szarma w liczbie zdobytych kobiet i ich rywalizacja o Albertynkę. Wyraża się to głównie dzięki dialogom i gestom, w pojedynku słownym
