Celem poezji barokowej jest zaszokować, zaskoczyć odbiorcę. Dlatego twórcza praca poetów skupia się na poszukiwaniu nowych form wyrazu, na oryginalności pomysłu – czyli „konceptyzmie”.
Najpopularniejszą techniką baroku była przecież metoda twórcza Giambattisty Marina – czyli konceptyzm. Przejął tę technikę polski Jan Andrzej Morsztyn i Daniel Naborowski, stosował tę technikę też Wacław Potocki.
Zasadą był oryginalny, zaskakujący pomysł na ujęcie treści.
- Mogło być to wprowadzenie do poezji brzydoty – opisu rozkładających się ciał, starości, itp.
- Mógł to być kontrast lub oksymoron (żywy trup).
- Lubili twórcy baroku anafory i hiperbole.
- Najbardziej zaś wykorzystywanym środkiem był paradoks – absurdalne twierdzenie, obnażające nieoczekiwaną prawdę.
Są to chwyty typowe dla stylistyki barokowej.