Jest to inaczej wiersz średniowieczny, czyli o typowej dla tej epoki kompozycji. Nazwa tego typu wiersza bierze się stąd, że:
- w każdym wersie zamyka się „zdanie” (lub jednorodny człon zdaniowy),
- „rymy” w wierszu średniowiecznym uzyskane są przez powtarzalność na końcu wersów formy gramatycznej – np. czasownika w 1. os. liczby mnogiej:
————— nosimy
————— prosimy
lub np. wołacza:
————— bożycze
————— człowiecze
- poszczególne wersy mają różną liczbę sylab (w Bogurodzicy spotykamy pierwsze próby ustalania zgodności liczby sylab w wersach, co w konsekwencji doprowadzi do sylabizmu).
Zobacz: