Pieśń o Rolandzie opowiada o rycerzu, który dowodził tylną strażą króla Karola Wielkiego. Roland jest właśnie wzorem rycerza chrześcijańskiego, stał się nawet najbardziej bohaterską postacią, legendarną osobowością literatury średniowiecznej.
W skrócie można przedstawić jego dzieje następująco: gwardia dowodzona przez Rolanda została otoczona przez Saracenów (muzułmanów, wrogów chrześcijan). Unosząc się honorem, Roland nie chce zadąć w czarodziejski róg, który wzywa na pomoc armię królewską. Kiedy decyduje się na to pod koniec bitwy, jest już za późno. Król Karol przybywa, aby pomścić Rolanda i poległych żołnierzy, lecz Roland umiera.
Cechy rycerza idealnego, jakimi odznacza się Roland:
- odwaga – wskazuje na to zachowanie się Rolanda w czasie walki,
- wierność władcy (tutaj: Karolowi Wielkiemu),
- pobożność i wierność Bogu – jedna z najważniejszych cech rycerza średniowiecznego, rycerz walczył z niewiernymi, krzewiąc wiarę chrześcijańską, np. Roland przeciw Saracenom.
- wierność ojczyźnie i przywiązanie do niej (patriotyzm) widać, gdy Roland mówi: „Nie daj Bóg, aby słodka Francja miała iść w pogardę”, i kiedy ginie: za króla, w imię Boga i ojczyzny – Francji.
Inne cechy rycerza to:
- nadludzka siła i umiejętność walki, zapał i gotowość do walki, wierność w przyjaźni i męstwo;
- ogromnie ważny jest honor rycerza – wyeksponowany także w Pieśni o Rolandzie, Roland nie wzywa pomocy, gdyż byłoby to wystawieniem na szwank jego honoru rycerskiego, dopiero gdy widzi klęskę i śmierć Francuzów, decyduje się zadąć w róg.
Uwaga!
Rycerz Roland jest postacią autentyczną, a wojna Karola Wielkiego z Saracenami z r. 778 faktem historycznym. Rzeczywiście w wyprawie hiszpańskiej tylną strażą dowodził Roland. I rzeczywiście poniósł klęskę w wąwozie górskim, gdzie został napadnięty przez górali – bo nie wezwał pomocy na czas.
Warto dobrze zapamiętać cechy rycerza Rolanda, wzór, jaki prezentuje owa średniowieczna konwencja, bowiem cień tej postaci odnajdziemy w wielu późniejszych bohaterach literackich. Czasem nie cień, lecz nową interpretację, nowe wcielenie, a nawet parodię – bowiem potomni odnosili się do rycerskiego kanonu z zachwytem lub lekceważąco. Czasem dostrzegali dyskusyjność postawy. Najlepszy przykład: Konrad Wallenrod. Wallenrod poświęcił honor dla idei, Roland wszystko dla honoru – czy rzeczywiście to Roland miał rację, a Wallenrod skazał duszę na potępienie?
Zobacz:
Dlaczego Roland nie chciał użyć czarodziejskiego rogu? Oceń jego decyzję.
Przedstaw dwa główne średniowieczne cykle opowieści rycerskich
Pieśń o Rolandzie – Scharakteryzuj postać Karola Wielkiego jako wzór doskonałego władcy