Średniowieczna hagiografia – literackie realizacje (na wybranym przykładzie).
Zacznij:
Zdefiniuj pojęcie hagiografii, określ tekst, który będziesz omawiał.
Rozwiń:
- Na przykładzie Legendy o św. Aleksym przedstaw najważniejsze cechy tekstu hagiograficznego, a raczej jego odmiany dotyczącej świętego ascety.
- Model średniowiecznej pobożności – oparty na lęku przed surowym Sędzią – Bogiem, niechęci do cielesności i świata materialnego. Towarzyszy mu prawdziwa obsesja zbawienia – nadzieja na życie wieczne przysłania wszystko inne.
- Schemat biografii świętego ascety. To dość stały porządek – narodziny, którym towarzyszą drobne cuda zapowiadające zbożną przyszłość świętego, etap dorastania, wreszcie małżeństwo – i zaraz po nim bunt wobec wartości materialnej, śluby świętości, samotna tułaczka po świecie, umartwienia, powrót do rodzinnej miejscowości „incognito”, tam kolejna fala umartwień, wreszcie śmierć, po której następuje seria bardzo wyraźnych cudów.
- Ars moriendi świętego – patrz pytanie 12.
Zakończ:
Podkreśl dość stałą formę, schemat (przy zmieniających się postaciach, miejscach, rekwizytach czy konkretach dotyczących umartwień lub też cudów) literatury hagiograficznej. Zaznacz jej charakter parenetyczny.
Najważniejszy tekst:
Ważne pojęcia:
- Hagiografia – literatura opisująca żywoty świętych. Najsłynniejszy przykład to zbiór legend o świętych Jacopa da Voragine – Złota legenda.
- Ascetyzm – postawa polegająca na wyrzeczeniu się życia ziemskiego i wartości materialnych na rzecz umartwień i kontemplacji religijnej.
Zobacz: