Tag "feudalizm"

Średniowiecze – życiorys kultury

Jednym słowem – dziesięć wieków Średniowiecze trwało, bagatelka, około tysiąca lat. A jeśli coś w historii kultury trwa tyle czasu, nietrudno się domyślić, że pod nazwą tego czegoś kryje się olbrzymia różnorodność procesów, etapów, przełomów i przemian. Zakuty w zbroję rycerz, ewentualnie owinięty we włosiennicę zakonnik – to nie ­jedyne obrazy ludzi średniowiecza. U początków tej epoki ich wygląd był bliższy naszemu wyobrażeniu Rzymianina. Zamki i dwory przypominały bardziej antyczne pałace niż zamek w Malborku. Ba, nawet

Charakterystyka epoki średniowiecza

Charakterystyka epoki średniowiecza Początek ­średniowiecza – IV/V w. Często wskazuje się datę 476 – upadek cesarstwa zachodniorzymskiego, który zapoczątkowuje epokę wieków średnich, a kończy starożytność. Wczesne średniowiecze: V-IX Wędrówki ludów Rozwój państwa Karola Wielkiego Rozkwit: X-XIII w. Powstanie państw w Europie. Idea zjednoczonej Europy Ottona III. Wyprawy krzyżowe. Konflikty cesarstwa z papiestwem. Powstaje święta inkwizycja. Działają zakony: krzyżacki, templariuszy. Schyłek: XIV-XV Początki literatury narodowej Umacnianie się państw i władzy świeckiej. Rozwój architektury gotyckiej. Najazdy

Feudalizm. Powtórka.

System feudalny, lenno, wasal, senior… – te pojęcia koniecznie musisz powtórzyć przed majowym egzaminem. Zapamiętaj! Feudalizm to system społeczno-gospodarczy i ustrój polityczny średniowiecznej Europy. Na czym polegał feudalizm? Na istnieniu zależności. Kolejne stopnie tych zależności tworzyły drabinę feudalną. Zapamiętaj układ drabiny feudalnej! król (władca) możni – duchowni i świeccy rycerze i niżsi duchowni chłopi Zwierzchnikiem w systemie feudalnym był senior. Jego poddanym – wasal. Senior posiadał ziemię z włościami (lenno), którą nadzorowali jego

W jaki sposób doszło do powstania feudalizmu?

Zapamiętaj o średniowieczu! Średniowieczem nazywany jest bardzo długi okres w dziejach Europy. To ponad 1000 lat. Od upadku Cesarstwa Rzymskiego na Zachodzie (476 r.) do końca XV w. (często za datę kończącą tę epokę podaje się odkrycie Ameryki przez Krzysztofa Kolumba w 1492 r.). Czym charakteryzowała się epoka średniowiecza? Głęboką wiarą w Boga. To Jego chcieli poznać wielcy filozofowie tacy jak św. Tomasz z Akwinu. Powszechnie wierzono w cuda, pielgrzymowano nawet do bardzo odległych, sławnych sanktuariów. Starano sobie

Organizacja państwa wczesnopiastowskiego

Organizacja państwa Władzę sprawowali dziedziczni władcy (książęta bądź królowie) przy pomocy urzędników centralnych (palatyn, kanclerz, skarbnik) i lokalnych (namiestnicy, kasztelanowie, dowódcy drużyn). Władca oraz urzędnicy sprawowali sądy nad ogółem ludności, przy czym monarcha był rzecznikiem prawa i najwyższym sędzią. Prawo w przeważającej mierze opierało się na zwyczajach. Podstawą utrzymania państwa były: daniny i posługi ludności, wpływy z ceł i regalia. Podstawę siły zbrojnej stanowiła drużyna książęca, w mniejszym stopniu osadzane

Ustrój feudalny

Czym był feudalizm? Feudalizm był systemem społeczno-gospodarczym, który rozwinął się na terenie średniowiecznej Europy. Polegał na związaniu wszystkich członków społeczeństwa układami wzajemnych zależności, czyli powstaniem tzw. drabiny feudalnej. Najazdy i wojny czasów średniowiecza Średniowiecze to w dziejach świata czasy bardzo niespokojne. W całej tej epoce toczyły się liczne wojny – nie tylko między państwami, ale także domowe, wszczynane przez możne rody. Obowiązek krwawej zemsty ciążącej na rodzie w wypadku śmierci któregoś z jego członków

Pojęciownik epok: średniowiecze

Średniowiecze Średniowiecze – nazwa epoki Nazwę tę – nieco ironiczną, a nawet lekceważącą – zawdzięczamy twórcom renesansu, którzy uznali średniowiecze za okres przejściowy (czyli „średni”, w znaczeniu „pośredni”) pomiędzy starożytnością a odrodzeniem. Ludzie renesansu bowiem za doskonałe uważali ideały starożytne. Średniowiecze z kolei uznawali za barbarzyński czas odejścia od antycznych wzorców, do których powrócono dopiero w odrodzeniu. Łacińska nazwa „media aetas” oznacza dokładnie „wieki średnie” („medium aevum” – „wiek średni”) i pojawiła się po raz pierwszy

Geneza i ewolucja ustroju feudalnego

Okres zamętu, niepokoju i najazdów na Europę we wczesnym średniowieczu, dokonywanych przez różne, głównie koczownicze, ludy (Hunów, Awarów, Węgrów, Arabów i Wikingów, choć ci ostatni koczownikami w sensie dosłownym nie byli), zrodził potrzebę zbudowania nowych, stabilnych więzi społecznych i prawnych. Na tym właśnie tle wyrósł feudalizm i w miarę dojrzałą formę osiągnął w państwie karolińskim (VIII-IX w.). Podstawową cechą ustroju feudalnego był agraryzm, związek z ziemią i produkcją rolną. Grupę

Dzieje ustroju. Feudalizm

Feudalizm Ustrój społeczny charakterystyczny dla średniowiecznej Europy, to właśnie feudalizm. Znaki rozpoznawcze: lenno, wasal i senior, zależność ludzi od siebie i silnie zhierachizowana struktura połeczeństwa To system społeczno-gospodarczy, który panował w średniowieczu, nazywany też systemem wasalno-lennym.  Porządkował zależności między ludźmi, regulował prawo pomiędzy warstwami wyższymi a niższymi. Grupę panującą w systemie feudalnym stanowili wielcy właściciele ziemscy, ich wasalami byli rycerze, którzy mieli swoich wasali, itd, itd… Istotą feudalizmu były dwie zasady:

Ustrój feudalny

Początki Okres zamętu, niepokoju i najazdów na Europę we wczesnym średniowieczu, dokonywanych przez różne, głównie koczownicze, ludy (m.in. Hunów, Awarów, Węgrów, Arabów), zrodził potrzebę zbudowania nowych, stabilnych więzi społecznych i prawnych. Na tym właśnie gruncie wyrósł feudalizm i w miarę dojrzałą formę osiągnął w państwie karolińskim (VIII-IX w.). Podstawową cechą ustroju feudalnego był agraryzm, związek z ziemią i produkcją rolną. Grupę panującą w systemie feudalnym stanowili wielcy właściciele ziemscy (w

Feudalizm i robicie feudalne

Feudalizm to charakterystyczny dla średniowiecza system społeczno-gospodarczy regulujący stosunki prawne pomiędzy warstwami wyższymi a niższymi: arystokracją, rycerstwem i chłopstwem. Feudalizm to system wasalno-lenny. Geneza feudalizmu Feudalizm wykształcił się w państwie karolińskim, a następnie rozpowszechnił się w całej Europie. W trudnych i burzliwych wiekach średniowiecza dawał pewne podstawy bezpieczeństwa jednostkom i grupom społecznym – chłopi, rycerze, możni, duchowni (lennicy) oddawali się opiece silniejszych od siebie (seniorom), którzy w zamian za służbę otaczali ich opieką i nadawali im ziemię. Lennicy zobowiązani byli