Motyw krajobrazu wiejskiego, sielsko-anielskiej atmosfery, jaką stwarza wieś, „ciągnie się” w polskiej literaturze od Mikołaja Reja i Jana Kochanowskiego. I międzywojnie nie jest wolne od tego sentymentu.
- Julian Tuwim w wierszu Sitowie rysuje krajobraz wsi z dzieciństwa, miętę nad wodą, zioła, łąki i kwiaty – które są tu słodkimi wspomnieniami z lat beztroski, wolności od „poetyckiego tworzenia”.
- Józef Czechowicz – jest piewcą wsi lubelskiej, ujmuje jej krajobrazy w sennych wizjach, płynność zdań i słów oddaje nastrój i przywołuje elementy typowe dla polskiej wsi. Na przykład wiersz Przez kresy – to rysunek poetycki konia ciągnącego wóz, nad nim księżyc zawadza o rżyska, skrzyp kół, mgława noc stwarza nastrój uśpienia…
Z kolei wiersz Na wsi pełen jest odwiecznych znaków wsi polskiej: od rzeki, słońca i żyta począwszy, na krzyżu wśród dróg polnych skończywszy.
- Leopold Staff – w poezji czasów międzywojnia opisuje wiejski pejzaż i pracę na wsi bez upiększeń, ujmuje w klasyczną formę treści proste i powszednie takie jak: kopanie kartofli, udój mleka – całą „pochwałę wieprza i gnoju”. Znamienny pod tym względem jest tom Ścieżki polne, na przykład wiersz Kartoflisko – sonet opisujący wykopki, kobiety pracujące w polu, które „zbierały krągłe bulwy jak jaja spod kwoki”.
W innym nieco nastroju pojawi się wiejski krajobraz w dalszym ciągu twórczości Staffa – w nurcie klasycznym. Tutaj pejzaż będzie materiałem „przeniesionym” do poezji z wielką precyzją, pełnią barw. Przywołać można wiersze pt. Wysokie drzewa i Lipy.
- Bolesław Leśmian – wieś w poezji Leśmiana pełna jest baśniowości i fantazji. Leśmian często odwołuje się do ludowego widzenia Boga, wykorzystuje krajobraz polnych dróg, czyni bohaterami ludzi ze wsi, ożywia przydrożne świątki. Przykładem może być wiersz Dusiołek, w którym wiejski bohater – chłop Bajdała staje do pojedynku z Bogiem, a cały utwór jest niby opowieścią ludową.
Zobacz:
Jakie przesłanie znajdujesz w wierszach Tuwima pt. To było tak…, Scherzo, Sitowie?