ŻiT SZEKSPIR
Hamlet Szekspira Autor William Szekspir (1564-1616) – dramatopisarz angielski doby elżbietańskiej, poeta, duchowy ojciec romantyków. Jego życie otacza aura tajemnicy, a biografia odtwarzana przez historyków na podstawie znikomych danych zawiera liczne dziury i sprzeczności. Urodził się w rodzinie rzemieślniczo-kupieckiej, a wykształcenie prawdopodobnie zakończył na miejscowej szkole. W 1587 r. znalazł się w Londynie i zaczął pracować w teatrze, przechodząc wszystkie szczeble kariery. Wreszcie stał się twórcą i współudziałowcem teatru The Globe. Zmarł w Londynie. Forma utworu Hamlet jest pięcioaktowym dramatem (nazywanym
Autor William Szekspir (1546-1616), najwybitniejszy przedstawiciel teatru epoki elżbietańskiej i jeden z największych, najbardziej liczących się dramaturgów wszech czasów. Był związany z trupą Słudzy Lorda Szambelana i teatrem The Globe. W Anglii uważany jest za jednego z największych poetów epoki – jest autorem ponad stu sonetów i pięciu poematów. Świadomie łamał zasady dramatu antycznego, np. naruszając zasadę decorum, mieszając liryzm z wisielczym humorem, wprowadzając postacie fantastyczne i bohaterów niskiego pochodzenia. Jego najbardziej znane tragedie nazywane są tragediami namiętności (np.
„Być albo nie być? – oto jest pytanie”, „Reszta jest milczeniem”, „Słowa, słowa, słowa…”. To wszystko cytaty z tego samego utworu – Hamleta Williama Szekspira. Dramatu, który od czterystu lat jest „na topie”, i po prostu nie wypada go nie znać. A jest to historia młodzieńca rozdartego między myślą a czynem. Pewnie czasem każdy z nas bywa Hamletem. Niektórzy jednak nigdy nie są gotowi do działania, stale żyją w świecie wątpliwości. Utworzono nawet termin „hamletyzm”, oznaczający
Co trzeba wiedzieć? Istota przesłania: Podejmując decyzje, dokonując wyborów, człowiek sam kształtuje swój los. Nie warto ulegać żądzom – na przykład obsesja władzy może doprowadzić do zbrodni, a w rezultacie do życiowej klęski. Makbet powstał w roku 1606. Jest utworem z pogranicza renesansu i baroku. Szekspir korzystał z kronik Anglii, Szkocji i Irlandii i odwołał się do rzeczywistych zdarzeń z połowy XI wieku, kiedy to faktycznie niejaki Makbet zamordował króla Szkocji Dunkana, a sam poległ później z ręki Malkolma. Szekspir umiejscowił
Tematy Makbeta: znikomość ludzkiego życia, motyw theatrum mundi, odpowiedzialności za własne czyny. Słynna tragedia obrazuje ludzką ambicję, niszczącą żądzę władzy, zawiera odwieczny morał, że nie można zbudować nic trwałego na przemocy i krzywdzie oraz że zło rodzi kolejne zło. Dowodzą tego dzieje Makbeta, szkockiego wodza, który uwierzył przepowiedni czarownic, iż będzie królem. Uwierzył do tego stopnia, że dokonał królobójstwa, a potem kolejnych morderstw. Do działania zachęca go Lady Makbet. To niepowtarzalna literacka kreacja
Czym odznacza się dramat szekspirowski? Narusza klasyczną zasadę trzech jedności: miejsca, czasu i akcji. Utwory Szekspira rozgrywają się w kilku przestrzeniach, akcja trwa nawet kilkanaście lat i obok wątku głównego zawiera również wiele motywów pobocznych. Łamie zasadę decorum, czyli zasadę odpowiedniości stylów, która tragedii przypisywała styl wysoki, pełen powagi i patosu, a komedii styl niski, bardziej rubaszny, nacechowany elementami komizmu. Dramaty Szekspira nie są tak koturnowe i teatralne jak tragedie
Kim, według Ciebie, był Makbet: zbrodniarzem czy ofiarą? Uzasadniając swoje zdanie, odwołaj się do tekstu. Przypomnij sobie fakty z biografii Makbeta. Czy przy tej okazji ujawniają się konkretne cechy jego charakteru? Spróbuj je uporządkować – zacznij od zalet bohatera. Za co można podziwiać Makbeta? Makbet był tanem (naczelnikiem hrabstwa) i krewnym szkockiego władcy – króla Dunkana. Poznajemy go, gdy w bitwie pod Farres walczy jako jeden z jego obrońców. To właśnie brawurowy arak Makbeta
Makbet to nowożytna tragedia o winie, karze i wnętrzu człowieka. Czy zgodzisz się z tą opinią? Jak zacząć? Ot, choćby w ten sposób. Refleksyjnie i poetycko… W dramacie obserwujemy nierówną walkę, jaka toczy się we wnętrzu głównego bohatera między jego wybujałą i chorą ambicją a wrażliwym sumieniem. I, niestety, te dobre strony jego natury przegrywają – szkoda, bo gdyby Makbet nie uległ swej wręcz patologicznej żądzy władzy, mógłby się stać naprawdę wartościowym
Jesteśmy w Verona Beach, na przedmieściach ponurej metropolii. Wysoko nad wieżami miasta unoszą się gigantyczne figury świętych i aniołów. Krążą policyjne helikoptery. Czarnoskóry policjant Prince strzeże ładu w mieście, w którym rządzą pieniądze i gangi. Groźne to miasto i złe. Po rozległej plaży Verona Beach przechadzają się Skinheadzi, Latynosi i królowie narkotyków. Romeo i Julia przeżywają dziki, pełen namiętności romans. Potem giną… Tak, tak, to wciąż szekspirowski dramat, choć renesansowi kochankowie są starsi o kilkaset lat. To najnowsza i najbardziej
Autor William Szekspir (1564-1616) – najsłynniejszy dramaturg angielski i reformator teatru. Pochodził ze Stratfordu, z rodziny mieszczańskiej, lecz dość zamożnej. Jego późniejsze dramaty dowodzą starannego wykształcenia autora, choć na uniwersytet William nie poszedł. Wcześnie się ożenił, ale gdy tylko trójka dzieci podrosła, opuścił rodzinne miasto. Czy z powodu miłości do teatru? Zanim zasłynął jako autor sztuk przeszedł wszystkie etapy teatralnej „kariery” – początkowo podobno pilnował koni gościom przyjeżdżającym do teatru.
Na podstawie Hamleta lub Romea i Julii przedstaw cechy dramatu szekspirowskiego. Cechy dramatu szekspirowskiego Brak zasady trzech jedności (czasu, miejsca i akcji). Romeo i Julia Brak jedności czasu: akcja Romea i Julii toczy się przez pięć dni, a nie od świtu do zachodu, jak nakazywała to grecka tragedia; brak jedności miejsca: miejsce akcji – Werona i Mantua, w Antygonie był to jedynie pałac królewski w Tebach; jedność akcji: w przypadku Romea i Julii można powiedzieć, że jedność akcji została zachowana
CV Pierwsza przepowiednia – Makbet spotyka na swej drodze trzy wiedźmy. Przepowiadają mu, że zostanie tanem Glamis, tanem Kawdoru oraz królem. Dwie pierwsze przepowiednie szybko spełniają się same, ostatniej „pomaga” Makbet. Namowa lady Makbet – być może Makbet nie dopuściłby się zbrodni, gdyby nie uległ perswazji żony. Jej wpływ na niego pozostanie, przez cały czas akcji dramatu, bardzo silny. Zamordowanie króla Dunkana – Makbet dzięki temu staje się królem Szkocji.
Zanim powstał ten dramat, nie brakowało utworów, które opowiadały dzieje szarpanych namiętnością zakochanych i, podobnie jak opowieść o młodych kochankach z Werony, wcale nie kończyły się happy endem. Znał je także Szekspir. Część z nich wykorzystał, tworząc swoje wiekopomne dzieło. Motyw zakochanych, niemogących się połączyć na skutek rozmaitych niesprzyjających okoliczności zewnętrznych i popełniających samobójstwo z powodu nieporozumienia, pojawił się już w czasach antycznych. Chodzi o legendę o Pyramie i Tysbe, opracowaną przez Owidiusza w IV księdze Metamorfoz.
Romeo i Julia jako arcydzieło Szekspir powołał do życia jedną z najbardziej znanych w światowej literaturze parę kochanków – Romea i Julię. Opowiedziana przez niego historia zyskała taką popularność, że sam tytuł dramatu od wieków funkcjonuje jak swoiste hasło wywoławcze etosu miłości wielkiej i – mimo wzajemności – nieszczęśliwej, niedozwolonej. Rękę niespełna czternastoletniej Julii Capuleti przyrzeczono arystokracie Parysowi, ale zanim nastąpią zaślubiny, los chce, żeby na balu dziewczyna poznała Romea. Wszyscy znamy dalszy ciąg
Hamlet jako arcydzieło Czołową pozycję na liście arcydzieł literatury renesansu zajmują dzieła twórcy teatru elżbietańskiego – Williama Szekspira. Nikt poza nim nie potrafił tak doskonale oddawać meandrów ludzkiej psychiki i zawiłości wstrząsających nami uczuć! Niemal każda z jego sztuk zasługuje na miano arcydzieła, ale dwie wyróżniają się szczególnie, gdyż przynoszą wizerunki bohaterów i sytuacji, które w naszej kulturze urosły do rangi symbolu. To Hamlet oraz Romeo i Julia. Pierwsza przyciąga uwagę
Interpretacja porównawcza końcowej sceny „Hamleta” Williama Szekspira i „Trenu Fortynbrasa” Zbigniewa Herberta. Konteksty Możesz przywołać któryś z dramatów Williama Szekspira, w którym poruszony został temat władzy. Jest ich mnóstwo: to choćby Makbet, Juliusz Cezar, Król Lear, Ryszard II. Dobrym kontekstem może okazać się także traktat pt. Książę Niccolo Machiavellego, w którym udzielał on rad dotyczących skutecznego rządzenia (nie mamy chyba wątpliwości, że Fortynbras okaże się skutecznym władcą). U podstaw jego rozważań leżało przekonanie, że
1. Najsłynniejszy monolog świata pochodzi z aktu III, sceny 1 Hamleta – wielkiej tragedii Williama Szekspira. Ten słynny fragment zwyczajowo tytułuje się Monologiem Hamleta. Szekspir go tak nie nazwał i pewnie nie przewidział jego popularności. Dlaczego monolog? Bo oto Hamlet – duński królewicz – zatrzymał się na chwilę i snuje rozważania nad sobą, człowiekiem, losem. Wypowiada 35 wersów sam do siebie – ale staną się one własnością pokoleń. Monolog – długa wypowiedź
Kochankowie z Werony To para nastolatków, jaką można spotkać w każdym stuleciu i pod każdą szerokością geograficzną. Zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia. Szybko wzięli ślub. Ale nie było im dane przeżyć wspólnie życia. Ich romans skończył się równie szybko, jak się rozpoczął. W wyniku tragicznego nieporozumienia oboje popełnili samobójstwo. Julia Kapuleti miała zaledwie czternaście lat, ale rodzina już szykowała ją do zamążpójścia. Takie to były czasy. Dziewczynka nie chciała jednak mężczyzny, którego znaleźli
Lektura: Romeo i Julia Williama Szekspira Metryczka bohaterów Romeo Montecchi Cechy charakteru Romea: porywczy, lekkomyślny, spontaniczny, nierozważny, kochliwy, odważny, śmiały. Przyczyna śmierci: Skutek strasznego nieporozumienia – Romeo niepoinformowany o tym, że Julia wypiła mocny środek nasenny, a nie truciznę, pojawia się przy trumnie z ciałem ukochanej. Zrozpaczony wypija truciznę i umiera w przekonaniu, że Julia nie żyje. Julia Capuletti Cechy charakteru Julii: prostolinijna, naiwna, ufna, dziecinna, delikatna, skromna, odważna Przyczyna
Podstawowe wiadomości Skąd się wzięła tragedia? To najstarszy gatunek dramatyczny. Powstał w starożytnej Grecji. Wywodzi się z dytyrambu, czyli rytualnej pieśni śpiewanej ku czci boga Dionizosa. Istotą tragedii jest akcja zbudowana wokół nieuchronnego i niemożliwego do rozwiązania konfliktu tragicznego między działaniami i zamiarami bohatera a innymi bohaterami (lub np. bogami). Skąd wiemy, że Romeo i Julia to tragedia? Ponieważ sam Szekspir swój utwór określił jako tragedię. Nie jest to jednak tragedia taka jak antyczna (np. Antygona),
