Quintus Horatius Flaccus jest między innymi autorem Satyr, w których piętnuje wady współczesnego mu społeczeństwa. Najpełniej jednak jego talent objawił się w Pieśniach (Carmina), niekiedy nazywanych przez badaczy odami. To utwory o bardzo różnorodnej tematyce:
- filozoficznej, moralnej (Wdowa to uboga…),
- religijnej, patriotycznej i miłosnej (Do Cyprydy).
Pieśń 30 z cyklu Pieśni III, rozpoczynająca się w oryginale od słów „Exegi monumentum”, to jeden z najbardziej znanych jego utworów. A motyw zbudowanego przez poetę pomnika w postaci własnej twórczości został przejęty przez wielu twórców nowożytnych, zwłaszcza w okresie renesansu i oświecenia; przypomnijmy choćby Pieśń XXIV Jana Kochanowskiego, rozpoczynającą się od słów: „Niezwykłym i nie leda piórem opatrzony”.
Horacy głosił filozofię harmonii w życiu. Uważał, że umiar, wybieranie tego, co słuszne – czyli złotego środka – jest receptą na szczęście.
W dorobku Horacego są również Listy. To też wiersze, a nawet poematy filozoficzne i refleksyjne, napisane w formie listów do prawdziwego albo fikcyjnego adresata. List do Pizonów, zwany Ars poetica, to, oprócz Poetyki Arystotelesa, najważniejszy w starożytności traktat o poezji. Horacy postuluje w nim, by poezja, niezależnie od tego, jaki podejmuje temat, była jasna, prosta i harmonijna; przestrzega twórców, by nie mieszali gatunków literackich i wskazuje ideał sztuki, którym jest dla niego tragedia grecka.
Uwaga!
Satyra – utwór ośmieszający lub piętnujący opisywane w nim zjawiska. Są one często „przerysowane”, „przejaskrawione”, pokazane w „krzywym zwierciadle”.
| Filozofia Horacego | |
|
|
| to wszystko razem mieści się w pojęciu CNOTA | |
Zobacz: