Asnyka fascynowały zagadnienia, takie jak:

  • przemijalność,
  • przyszłość,
  • bieg czasu,
  • postęp.

Poeta doszedł do wniosku, że:

  • podstawowym prawem istnienia świata jest przemijalność, ciągły postęp, ciągłe ustępowanie starszych pokoleń następnym – jest dążeniem ku doskonałości i harmonii;
  • celem tych dążeń jest także urzeczywistnienie dobra, poznanie prawdy;
  • Asnyk widział świat w „podwójnym” ujęciu:
    • młodość – starość,
    • nowość – tradycja,
    • przyszłość – przeszłość.

Takie sfery wciąż ścierają się na ziemi człowieka. Nic dziwnego, złego ani nienaturalnego nie ma w tym, że przeszłość, tradycja, starość odchodzą. Czy to znaczy, że są bezwartościowe? Nie. Człowiek ma obowiązek szacunku dla duchowych zdobyczy przeszłości, dla dzieła swoich przodków. „Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy” – to jeden ze znanych cytatów Asnyka. Jak wobec tego obronić się jakoś przed przemijalnością? Otóż – odpowiada poeta – jedyną dostępną formą nieśmiertelności jest twórcze uczestnictwo w doskonaleniu się całości w łańcuchu pokoleń, mały, lecz ważny, jednostkowy wkład w dzieło całości. Takie refleksje możemy znaleźć w wielu utworach Asnyka.

Facebook aleklasa 2

Zobacz:

Oda do młodości i Do młodych jako wyraz ideologii

Dlaczego Daremne żale… i Do młodych Asnyka uważane są za wiersze manifesty?

POEZJA polskiego pozytywizmu

Poezja pozytywizmu

Adam Asnyk – Do młodych