Cechy twórczości

  • Daniel Naborowski zaliczany jest do polskich poetów metafizycznych, obok np. Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego i Sebastiana Grabowieckiego.
  • Jego obsesją jest czas – upływ czasu, przemijanie, motywy vanitatywne.
  • Jego poezja jest kunsztowna, ma starannie przemyślaną kompozycję. Jednocześnie zaskakuje nas… niemal współczesny język niektórych jego wierszy, choćby Krótkości żywota.
  • Zasłynął także jako znakomity konceptysta – przykładem utworu opartego na koncepcie może być wiersz Na oczy królewny angielskiej…
  • Naborowski jest także autorem frywolnych, rubasznych, bardzo ostrych fraszek erotycznych.

Nurty, pojęcia

  • Poezja metafizyczna
  • Koncept

Możliwe tematy

  • Koncepcja czasu w poezji polskiego renesansu i baroku.
  • Cnota jako najwyższa wartość.
  • „Marność nad marnościami i wszystko marność” – vanitas w polskiej poezji różnych epok.
  • Kondycja człowieka.

Co wtedy pisać?

  • Naborowski podejmował tematy typowe dla literatury XVII w: vanitas, cnoty, niejednoznaczności świata.
  • Frapuje go przemijanie, kruchość życia ludzkiego i kondycja człowieka.
  • Z angielskimi poetami metafizycznymi łączy go imponujące wykształcenie (poeta był jednym z najbardziej wykształconych ludzi swej epoki!), fascynacja odkryciami naukowymi, szerokie zainteresowania, logiczny sposób myślenia i podejmowane tematy

Najważniejsze wiersze

  • Krótkość żywota – to bardzo ważny wiersz – refleksja filozoficzna nad kruchością ludzkiego życia i bezlitosnym upływem czasu. Barokowi poeci chętnie podkreślali, że każdy przeżyty dzień, ba, nawet godzina czy minuta, coraz bardziej zbliżają nas do trumny. Aby zobrazować charakter naszej egzystencji, przywołuje: dźwięk, cień, dym, wiatr czy punkt – każde z nich to zjawisko abstrakcyjne i trudne do uchwycenia.
    I takie właśnie jest nasze życie. Poeta w ogóle zafascynowany był zjawiskiem cienia – jeden z jego wierszy zatytułowany po prostu Cień, poświęcony jest niezwykłości tego pozornie niegodnego uwagi zjawiska.
  • Na oczy królewny angielskiej – ten niezwykle efektowny wiersz to rozbudowany komplement dworski, pochwała pięknych oczu, które od wieków są jednym z najważniejszych elementów kobiecej urody. Oparty jest na figurach gradacji i sumacji. Ponieważ jednak o oczach królewny dowiadujemy się z tego wiersza w gruncie rzeczy niewiele – tylko tyle, że trudno oddać słowami ich blask i piękno, możemy ten wiersz odczytywać bardziej nowocześnie. Nie jako rozbudowany komplement, lecz jako utwór o niewystarczalności języka, jego bezsilności wobec niektórych zjawisk – choćby takich jak uderzająco piękne oczy…

Zobacz:

Ważne wiersze Daniela Naborowskiego

Daniel Naborowski na maturze

Jaki krąg tematów porusza w swojej poezji Daniel Naborowski?

Twórczość Daniela Naborowskiego

Porównaj twórczość czołowych poetów baroku: Jana Andrzeja Morsztyna i Daniela Naborowskiego.