Tag "Rzym"
Jak udawać Greka? Ubiór grecki składał się zawsze z materiału w kształcie prostokąta. Najpopularniejszym strojem, noszonym zarówno przez mężczyzn, jak i kobiety, był chiton – zszyty po bokach lniany worek, z otworami na szyję i ramiona. Spinano go na ramionach ozdobnymi agrafami, tak zwanymi fibulami. Aby był nieco krótszy, przepasywano się, zwykle dość szerokim pasem, tak że powyżej talii tworzył się wałek z fałd. Reprezentacyjny chiton, zakładany na uroczyste okazje, sięgał do stóp, noszony na co
Rzym wypracowywał przeróżne zasady zarządu i organizacji podbijanych obszarów: plemiona częściowo spokrewnione (latyńskie) z czasem otrzymywały niepełne obywatelstwo, zaś inne, jak np. Samnici, Umbrowie czy greckie miasta posiadały status sprzymierzeńców (SOCII); w różnych częściach Italii powstawały też kolonie zamieszkałe przez Rzymian; pozaitalskie prowincje, zwane prokonsularnymi od nazwy urzędników sprawujących tam władzę, zarządzane były przez senat. Z czasem większość mieszkańców Italii otrzymała obywatelstwo rzymskie. Gorzej przedstawiała się sytuacja ludności pozaitalskich prowincji. Ze względów oszczędnościowych
Mezopotamia Sumerowie i ich osiągnięcia Najstarsze wielkie cywilizacje powstały w Mezopotamii, czyli „Międzyrzeczu” (bo jest to obszar między Tygrysem a Eufratem). To tam rozwinęły się pierwsze państwa założone przez Sumerów. Potem do wielkiego znaczenia doszło państwo babilońskie i Asyria. Przypomnij sobie wielkie osiągnięcia cywilizacyjne ludów Mezopotamii! Rozwój rolnictwa i hodowli oraz związana z tym budowa systemów irygacyjnych (nawadniających). Po raz pierwszy pojawia się pismo: nazywamy je klinowym, bo Sumerowie odciskali trzciną znaki w formie klinów na powierzchni
Przesłanki upadku republiki: rozrost terytorialny państwa wskutek ekspansji i system stworzony na miarę niewielkiego kraju nie pasował do jego nowych rozmiarów; zubożenie rzemieślników i drobnych rolników italskich wskutek napływu taniej siły roboczej (niewolników) i zboża ze zdobytych prowincji, przy okazji zabór ziemi bankrutów przez patrycjuszy; niepowodzenie reform rolnych braci Grakhów, sprawujących funkcję trybunów w II w. p.n.e.; reforma wojskowa Mariusza (107 p.n.e.), wprowadzająca armię zawodową, co wbrew intencji twórcy osłabiło
Okres republiki Koniec VI w. p.n.e. – rzeczywisty rozwój rzymskiej ekspansji terytorialnej (po zrzuceniu etruskiego panowania i obaleniu monarchii). Rzymowi zagrażały też, prócz Etrusków, tzw. plemiona górskie: Sabinowie, Ekwowie i Wolskowie. Rzymianie zawarli sojusz z Latynami przeciwko tym plemionom, jednak prowadzone przez sojuszników działania wojenne toczyły się ze zmiennym szczęściem: zwycięstwa Rzymian np. nad jeziorem Regillus w 493 r. p.n.e., przeplatały się z porażkami, np. zdobycie przez Sabinów „wiecznego miasta” około 450 roku p.n.e. Schyłek V w.
Starożytna Grecja i Rzym upadły. Jednakże wpływ, jaki wywarły te dwie kultury na rozwój sztuki, literatury, techniki, prawodawstwa i kultury życia oraz wielu dziedzin nauki jest niekwestionowany. Literatura Już w antyku uporządkowano rodzaje literackie, wprowadzając obowiązujący przez długie wieki podział na: epikę, lirykę, dramat. Do grona największych ówczesnych autorów greckich zaliczyć możemy: poetów – Anakreonta, Safonę twórcę eposów Iliady i Odysei – Homera, tragediopisarzy – Ajschylosa, Eurypidesa, Sofoklesa, twórcę komedii – Arystofanesa. Rzymianie
Rzym, którego początki nikną w pomroce legendy, poprzez podboje na terenie Italii wyrósł na regionalną potęgę, która po opanowaniu kolonii greckich na południu Płw. Apenińskiego, na drodze dalszej ekspansji, głównie na terenie Sycylii, znalazła się w obliczu konfrontacji z Kartaginą, mocarstwem zachodniośródziemnomorskim (połowa III w. p.n.e.). Wątła równowaga polityczna regionu i sprzeczne interesy ekonomiczne pchały obie strony do nieuchronnego konfliktu. Jak to zwykle bywa, wystarczyła iskra w postaci pretekstu, do
Republika rzymska, stająca się wraz z upływem czasu i podbojów faktycznym imperium, przeżywała co najmniej od II w. p.n.e. wyraźny kryzys. Ustrój państwa mierzony początkowo na rozmiary stosunkowo niewielkiego organizmu politycznego, nie wytrzymywał ciśnienia nie tylko nowych realiów, ale też i nowych sił społecznych wzbogacających się na eksploatacji imperium: nobilów i ekwitów, rywalizujących stopniowo z arystokracją rodową (właścicieli ziemskich) dominującą w senacie, oficjalnie głównej instytucji rządzącej w Rzymie. Jednocześnie pauperyzacji
