Antyk stworzył bardzo wiele gatunków obecnych w literaturze także współcześnie. Przez wieki były one modyfikowane, rozwijane.
- Komediopisarze późniejszych epok korzystali z motywów obecnych u Plauta czy Arystofanesa (dowodzi tego np. twórczość Moliera), echa antycznej tragedii, choć już dawno dokonano reformy teatru, znaleźć łatwo i dziś (np. obecność chóru w Kartotece Tadeusza Różewicza).
- Tren – wzorcem są utwory Simonidesa, Pindara, Owidiusza. Nawiązania:
- Epigramat – wzorzec antyczny to teksty z Antologii Palatyńskiej, późniejsze realizacje to:
- fraszki Jana Kochanowskiego (ten poeta jest twórcą nazwy „fraszka”),
- barokowe utwory Stanisława Trembeckiego i Franciszka Karpińskiego,
- współcześnie Stanisława Jerzego Leca i Jana Sztaudyngera.
- Sielanka (inne nazwy idylla, bukolika, georgika) – antyczni twórcy gatunku to Teokryt i Wergiliusz. Nawiązania występują w literaturze renesansu i oświecenia (nurt sentymentalny):
- utwory Dantego i Petrarki,
- Jan Kochanowski Pieśń świętojańska o Sobótce,
- Szymon Szymonowic Żeńcy (właśnie ten poeta wprowadził polską nazwę gatunku),
- Franciszek Karpiński Laura i Filon.
- Później wykorzystywano ten gatunek raczej w celach stylizacyjnych, np. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Laura i Filon.
Zobacz:
Jak motywy antyczne rysowały się w poszczególnych epokach historyczno-literackich?