GIMNAZJUM
Wojna w literaturze – na podstawie utworów poznanych w szkole. Lata okupacji niemieckiej podczas II wojny światowej były dla ludzi jak koszmarny sen, z którego nie mogli się obudzić. Nie śpiewały w nim ptaki, dzieci nie bawiły się wesoło, słychać było płacz rozpaczających nad utratą bliskich, dorosłych lub dzieci. Ludzie chcieliby przespać ten czas i obudzić się po wszystkim. Właśnie to zagadnienie porusza Krzysztof Kamil Baczyński w wierszu Z głową na karabinie. Podmiot liryczny ma wielkie
Charakterystyka Twój ulubiony bohater literacki. „Jeziorkowska była (…) drobna, choć nie chuda; różowa jak pączek róży, jasnowłosa. Ale włosy miała, widocznie po chorobie, obcięte, i w złotą siatkę schowane. Te jednak, na niespokojnej głowie siedząc, nie chciały także zachować się spokojnie, jeno wyglądały kończykami przez wszystkie oka siatki, a nad czołem tworzyły bezładną płową czuprynę, która spadała aż na brwi, na kształt kozackiego oseledca, co przy bystrych niespokojnych oczkach i zawadiackiej minie czyniło
Co można napisać, patrząc na starą fotografię? Powiesz: zależy co na tej fotografii jest. Dobrze, ale pomyślmy najpierw, co w ogóle można napisać, mając za punkt wyjścia starą fotografię, niezależnie od jej treści. Na pewno da się wyczarować: opis – choćby tego, co zostało utrwalone; charakterystykę – osób, które uwieczniono; opowiadanie – pewnie będzie zawierać i opis, i charakterystykę, do tego dorzucimy dialogi i wydarzenia; rozprawkę – tak, jeśli postawimy
Spacer po wirtualnym ogrodzie. Wirtualny ogród – słysząc te słowa, poczułem ciekawość. Jak może wyglądać takie miejsce? Co się w nim znajduje? Jak bardzo jest podobne do rzeczywistości? Pytania nasuwały się same. Natychmiast dopytałem się kolegi o szczegółowy adres internetowy tego miejsca. Kiedy wróciłem do domu, od razu włączyłem komputer. Po uruchomieniu Internet Explorera przetarłem oczy ze zdumienia – wszystko wyglądało fantastycznie. Kwiaty piękne, mimo że nigdy nie poznały wody. Drzewa przycięte
Scharakteryzuj ulubionego bohatera filmowego. Niezbyt atrakcyjny, ale pełen uroku. Pozornie słaby, ale naprawdę bardzo silny. Wątły fizycznie, a przecież odważny. Szalony, ale dający oparcie i poczucie bezpieczeństwa – tak najkrócej określiłbym głównego bohatera filmu Życie jest piękne, oscarowego dzieła Roberta Benigniego. Guido, grany przez samego reżysera, a przy tym znanego włoskiego aktora (pamiętamy go choćby z filmu Asterix i Obelix kontra Cezar), jest włoskim Żydem, któremu niespecjalnie układa się w życiu. Dopóki nie spotyka swojej
Różne oblicza przyjaźni – przedstaw je na podstawie swoich doświadczeń życiowych i czytelniczych. Przyjaźń kojarzy się z rozgadanymi koleżankami ze szkolnej ławy, plotkującymi o wszystkim i wszystkich. Z dziewczynami szepczącymi sobie do ucha najskrytsze tajemnice. Z nierozłącznymi kumplami chodzącymi razem na koncerty i mecze. Czasem przyjaźń może łączyć też rodziców z dziećmi: matkę i córkę omawiające swoje problemy w czasie wspólnego gotowania czy porządkowania, ojca dyskutującego z córką w trakcie gry w szachy albo wędkującego razem z synem. Już z tych pierwszych skojarzeń widać, że
„Pan Tadeusz” – utworem o historii Polski. Już sam podtytuł epopei Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem świadczy o tym, że Pan Tadeusz jest książką o konkretnym czasie historycznym, o określonym momencie dziejowym. O jakim? O epoce napoleońskiej, latach złudzeń Polaków liczących na to, że pokonają cara i u boku Napoleona stworzą własne państwo. Pierwsza część tytułu brzmi: Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie. Rzecz dzieje się na wschodzie Rzeczypospolitej, w czasach, gdy mieszkało tam
Refleksje o bohaterach Kamieni na szaniec. Autor zwraca się do czytelników: „Posłuchajcie opowieści o ludziach, którzy w tych niesamowitych czasach potrafili żyć pełnią życia”. Jak rozumiesz to sformułowanie? W czym przejawia się pełnia życia bohaterów tej książki? „Posłuchajcie opowiadania o Alku, Rudym, Zośce i kilku innych cudownych ludziach, o niezapomnianych czasach 1939–1943 roku, o czasach bohaterstwa i grozy. Posłuchajcie opowiadania o ludziach, którzy w tych niesamowitych latach potrafili żyć pełnią życia, których czyny i rozmach wycisnęły piętno na stolicy oraz rozeszły się
Pieniądz – szczęście czy przekleństwo? Spróbuj odpowiedzieć na to pytanie, opierając się na własnych doświadczeniach życiowych, materiale literackim i filmowym. „Gdybym był bogaczem…” – marzył bohater Skrzypka na dachu, a piosenka z filmu obiegła świat i stała się swego rodzaju przebojem. Nie jest to zresztą jedyna znana piosenka o pieniądzach… Artyści tworzący sto lat temu na pewno o nich nie pisali i nie śpiewali, bo wydawały im się niegodne uwagi. Ich zdaniem do ludzi dbających o swoje dochody
Opis postaci Osoba, którą podziwiam. Nie będę pisać o ludziach z ekranu ani z pierwszych stron kolorowych gazet. Nie znam ich dokładnie, więc nie mogę się wypowiadać, czy są godni podziwu, czy nie. O tym mogłyby zdecydować osoby z ich najbliższego otoczenia: rodzina, grono przyjaciół, współpracownicy. Kobiety, którą podziwiam, nie widuję na kolorowych zdjęciach, na kinowych afiszach ani billboardach, które mijam w drodze do szkoły. Spotykam ją za to w kolejce po zakupy, przed blokiem, na poczcie.
Recenzja filmu Aleksandra Forda pt. „Krzyżacy”. W roku 1960 Aleksander Ford – znany i ceniony reżyser – postanowił przyjąć wyzwanie i podjął się kierownictwa nad adaptacja filmową historycznej powieści Litwosa. Krzyżacy Henryka Sienkiewicza to piękny utwór opowiadający nie tylko o dziejach Rzeczpospolitej Polskiej na przełomie XIV i XV wieków, ale przede wszystkim o wielkiej miłości trojga głównych bohaterów: Danusi – córki Jurandowej, Zbyszka – rycerza z Bogdańca i Jagienki Zychówny – chrześniaczki zamożnego opata. Warto zobaczyć Krzyżaków,
Opowiadanie inspirowane lekturą Przygody Parsifala „Z sercem przepełnionym radością Parsifal przywdział zbroję i podążył w stronę czekającego na nich Złotego Korabia. Jednak…” – dokończ opowiadanie, wymyślając kolejną przygodę Parsifala. Z sercem przepełnionym radością Parsifal przywdział zbroję i podążył w stronę czekającego na nich Złotego Korabia. Jednak rycerz i przyjaciel króla Artura posmutniał na statku, gdy dowiedział się, iż do celu jego podróży, czyli do Ziemi Jałowej, jest daleko, aż dwa dni drogi. Na Złotym Korabiu od
Miejsce, do którego chciałbym wracać… Każdy ma swoje miejsce magiczne. Jedni kochają małe mazurskie wioski nad jeziorami, inni nie widzą świata poza pejzażami nadmorskimi lub spacerami na zakopiańskich Krupówkach. Są zwolennicy Warszawy, Wrocławia, Poznania, a także Nałęczowa, Sandomierza czy Kazimierza nad Wisłą. Ja nie będę oryginalny. O tym mieście napisano już tomy książek i stosy wierszy. Ulicami tego miasta jeździła zaczarowana dorożka Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, tam zgubił żółtą ciżemkę bohater pewnej powieści młodzieżowej,
Która postawa wobec życia jest właściwa: szalonego Ikara czy rozsądnego Dedala? I dlaczego? „Wciąż o Ikarach głoszą – choć doleciał Dedal” – to słowa Ernesta Brylla. Większość ludzi pochwala działania Ikara. Uważają, że tylko taki człowiek jak on odkrywa nowe drogi życia. Ja jednak sądzę, że to Dedal miał właściwą postawę życiową. To on przecież dotarł do celu – wydostał się z wyspy i osiągnął wolność. Uważam, że najważniejsze jest życie i zdrowie. Chyba każdy o tym
Jesteś za karą śmierci, czy przeciwko niej? Na świecie było i jest wielu zwolenników kary śmierci, m.in.: John F. Kennedy, Monteskiusz, Immanuel Kant i wielu innych. Większość z nich to politycy, którzy zabiegają o ustanowienie takiego prawa, ale moje zdanie na ten temat jest odmienne. Jestem przeciwko tak brutalnej karze, ponieważ kojarzy mi się ona ze średniowieczem, zacofaniem. Wszyscy mamy do czynienia z cywilizacją i chociaż w dzisiejszych czasach egzekucje są przeprowadzane w pełni nowocześnie i humanitarnie, to wydaje
„Wszystko jest poezją, każdy jest poetą” – pisał Edward Stachura. Jaka jest, Twoim zdaniem, rola poezji w naszym życiu? Kiedy ludzie przeżywają coś niezwykłego, często starają się ubrać swoje słowa w poezję. Wielu, pod wpływem cierpienia lub przeciwnie – wielkiego szczęścia bądź zachwytu, pisze wiersze. Petrarca, Mickiewicz, Słowacki wyrażali w swojej poezji miłość do ukochanej kobiety, a nasi romantyczni wieszczowie ponadto – umiłowanie ojczyzny lub tęsknotę za nią. Kochanowski i Broniewski zawarli w poezji cały swój
Opowiadanie (z elementami fantastyki, bogato zmetaforyzowane) Fantastyczna podróż w mojej wyobraźni – lecąc nad: „Snem” Dalego, „Dawidem” Michała Anioła, „Moną Lisą” Leonarda da Vinci, „Portretem Marii Nawrockiej” Witkacego, „Słonecznikami” van Gogha, „Nigdy więcej” Gauguina, „Parasolkami” Renoira, „Spacerem” Moneta i „Wiosną” Botticellego. Długi, biały korytarz. Szereg różnorodnych drzwi. Stoję przed jednymi z nich. Całą ścianę przede mną zajmuje wielkie drzewo. Pień i szerokie grube konary tworzą wrota. Dotykam liści. Drzwi otwierają się. W środku jest strasznie pusto,
Dlaczego Michasia z opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza można nazwać współczesnym Ikarem? Flamandzki malarz Breughel na swym obrazie zatytułowanym Upadek Ikara upamiętnił śmierć legendarnego śmiałka – mitologicznego Ikara. Jarosław Iwaszkiewicz nawiązał do tego obrazu w swoim opowiadaniu pt. Ikar. Ikar był Ateńczykiem. Synem Dedala, znakomitego architekta. Michał natomiast, bohater opowiadania, szesnastoletnim chłopcem, który żył w latach okupacji. Mimo odległych czasów, w jakich obaj żyli, losy Ikara i Michasia są podobne. Obaj przebywali w niewoli i pragnęli się z niej wyrwać.
Dedal i Ikar – jacy byli? Wstęp – makijaż wypracowania Wstęp pracy jest jak twarz człowieka, jak ładnie umalowane oczy – przy spotkaniu robią pierwsze wrażenie. I to wrażenie często pozostaje bardzo długo, mimo że znamy już nie tylko wygląd, ale także charakter naszego rozmówcy. O tajemnicy dobrego wstępu wie każdy dziennikarz. Jeśli chodzi o szkolne wypracowanko – działa ta sama zasada. Wprawdzie nauczyciel musi przeczytać je do końca bez względu
Człowiek, którego podziwiam. Nie będzie to oryginalne stwierdzenie: podziwiam Małgorzatę Musierowicz. Jak chyba wszyscy czytelnicy jej lektur: uczniowie, studenci i zupełnie dorośli ludzie. Skąd wiem, że tyle osób ją podziwia? Świadczą o tym kolejki po jej autograf, które ustawiają się właściwie na wszystkich targach książki. A pani Małgorzata podpisuje książki cierpliwie i z pogodnym uśmiechem na twarzy… Cenię ją za to, że osiągnęła taką popularność i taką pozycję na rynku jako pisarka młodzieżowa, a nie autorka sensacyjnych
