Search Results for "Ludzie bezdomni"
„Jest zawsze miejsce na nadzieję…” (Gustaw Herling-Grudziński). Zaprezentuj utwory literackie, w których odnalazłeś motyw nadziei i wiary w sens pokonywania trudności. Zestaw lektur • Biblia – wędrówka Izraelitów do Ziemi Obiecanej (Księga Wyjścia), Księga Hioba • Homer – Odyseja • Jan Kochanowski – Pieśni, Treny • Dante Alighieri – Boska komedia • Adam Mickiewicz – Konrad Wallenrod • Bolesław Prus – Lalka • Henryk Sienkiewicz – Quo vadis • Stefan
Droga bohatera literackiego od wyboru wartości do ich urzeczywistnienia. Rozważ decyzje i losy trzech, czterech wybranych postaci z różnych epok literackich. Zestaw lektur • William Szekspir, Hamlet • Stefan Żeromski, Ludzie bezdomni • Juliusz Słowacki, Kordian • Bolesław Prus, Lalka (Stanisław Wokulski) • Gustaw Herling-Grudziński, Wieża Wstęp Bohater jest motorem dzieła literackiego, od jego czynów zależy intensywność akcji, jego decyzje oceniamy, metamorfozę obserwujemy. On działa – nawet gdy nie działa. Znakomita scena
Dom rodzinny… idealizowany i ten karykaturalnie przedstawiony w wybranych przez Ciebie utworach literackich. Wyjaśnij przyczyny tak różnorodnego rozwinięcia przez twórców tego motywu. Zestaw lektur • Homer – Odyseja • Jan Kochanowski – Fraszki i Pieśni • Mikołaj Rej – Żywot człowieka poczciwego • Adam Mickiewicz – Pan Tadeusz • Gabriela Zapolska – Moralność pani Dulskiej • Czesław Miłosz – Dolina Issy • Witkacy – W małym dworku • Maria Dąbrowska – Noce i dnie •
Przegląd okresów historycznoliterackich według ich zawartości ideowej. Oto podstawowe pojęcia: człowiek, Bóg, wartości, wiedza, sztuka w układzie tabelarycznym. Ten zestaw pomoże Ci uporządkować wiedzę przed maturą. Dziedzictwo epok literackich Wartości – postawy ANTYK Klasycyzm: w cenie harmonia, symetria, ład, uporządkowanie. Nie tylko w sztuce – wśród ideałów życiowych warto szukać złotego środka, jak Horacy. Inne wartości: wiedza, sprawiedliwość, wiara w przeznaczenie. Epikurejczycy głoszą: żyj w zgodzie z naturą, wśród przyjaciół, unikaj cierpienia, korzystaj
Szaleni i rozważni – dwa sposoby kreowania bohatera w literaturze na przestrzeni dziejów. Czy dobrze rozumiesz temat! Opozycja szaleni – rozważni sprawia, że słowo „szaleniec” rozumiane jest jako gwałtowny, namiętny, impulsywny. Nie należy mylić go z pojęciem: obłąkany, chory psychicznie – to nieco inna kategoria. Zwróć uwagę! Często umyka nam w rozważaniach niepozorna, ale ważna część tematu. W tym przypadku: „na przestrzeni dziejów”. Niebezpiecznie byłoby pominąć ten aspekt. Pokaż różne podejście do tematu szalonych na
Kim jest artysta? Jakie jest jego miejsce w społeczeństwie? Rozważ zagadnienie, wykorzystując wnioski z interpretacji Evviva l’arte! Kazimierza Przerwy-Tetmajera i Albatrosa Charles’a Baudelaire’a. Kazimierz Przerwa-Tetmajer Evviva l’arte! Evviva l’arte! Człowiek zginąć musi – cóż, kto pieniędzy nie ma, jest pariasem, nędza porywa za gardło i dusi – zginąć, to zginąć jak pies, a tymczasem, choć życie nasze splunięcia niewarte: evviva l’arte! Evviva l’arte! Niechaj pasie brzuchy, nędzny filistrów naród! My, artyści, my, którym często na
Działanie czy kontemplowanie świata. Które z zachowań i postaw bohaterów są ci bliższe. Dlaczego. Temat bardzo przyjemny, daje duży wybór, zauważmy, że nie dzieła będziemy wymieniać, nie poglądy pisarzy, lecz postawy bohaterów literackich. Wstęp Teza własna, odpowiedź na pytanie tematu. Praca będzie uzasadniać poglądy autora. Dwie tezy: działanie, bo… kontemplacja, bo… Praca byłaby dwuczęściowa – obie części dowodzące tezy. Poglądy własne – dopiero w zakończeniu – jako wynik porównania. Lista lektur Sofokles –
Symbol i alegoria mają wspólną cechę: nie są rozumiane dosłownie. To przedmioty, osoby czy wydarzenia, które mają kierować myśli odbiorcy ku innym, ukrytym treściom. Różni je to, że alegoria ma sens jednoznaczny, ustalony, podczas gdy symbol cechuje chwiejność, wieloznaczność. Alegoria wymaga od odbiorcy pewnej wiedzy o tradycjach kulturowych (erudycji). Na przykład patrząc na szkielet z kosą, wiemy, że jest to obraz śmierci. Kobieta z zawiązanymi oczami i wagą w dłoni jest znakiem sprawiedliwości. Gdy widzimy na
Prawda i dobro, piękno i brzydota w literaturze. Zestaw lektur Biblia średniowieczna literatura parenetyczna (epos rycerski, żywoty świętych) William Szekspir – Makbet, Romeo i Julia Wolter – Kandyd Adam Mickiewicz – Dziady cz. II Juliusz Słowacki – Kordian, Balladyna Zygmunt Krasiński – Nie-Boska komedia Bolesław Prus – Lalka Eliza Orzeszkowa – Nad Niemnem Stefan Żeromski – Ludzie bezdomni Gabriela Zapolska – Moralność pani Dulskiej Joseph Conrad – Lord Jim Michaił Bułhakow – Mistrz i Małgorzata Albert
Bohaterowie Ludzi bezdomnych w zderzeniu z brutalnością życia. Rada 1 Uwaga na motto! Myśl poprzedzająca wypracowanie może mieć bardzo różne znaczenie dla dalszej pracy. Tu nie tylko potwierdza tytułowe zderzenie, ale podkreśla je na tyle mocno, że nie mamy już żadnych wątpliwości, iż bohaterowie Ludzi bezdomnych muszą walczyć z otaczającą ich rzeczywistością. Dzięki temu od samego początku wiemy, jaki będzie dalszy ciąg rozważań. To ma oczywiście swoje plusy i minusy, ale jest też jakąś
Najważniejsze lektury do matury Antygona Sofoklesa Co o niej pamiętać? Jest to jeden z najbardziej znanych i jednocześnie najważniejszych dramatów antycznych. Jego treść i poruszane problemy były wówczas aktualne i szeroko dyskutowane. Starożytnych Greków naprawdę nurtowało zagadnienie, które prawo jest ważniejsze, którym kierować się w pierwszym rzędzie. Czy ważniejsze jest prawo boskie, religijne, zwyczajowe czy świeckie, ustanawiane przez władców? Na to pytanie Sofokles nie udzielił jednoznacznej odpowiedzi. Być może, nie da się na nie odpowiedzieć, skoro
„Szczęście człowieka na ziemi zaczyna się dlań wtedy, gdy zapominając o sobie, zaczyna żyć dla innych” (Mikołaj Gogol). Rozważ słuszność myśli pisarza, sięgając do kilku wybranych utworów i własnych myśli o istocie szczęścia. Nie zapomnij o tekstach: Możliwość I: Biblia Mitologia grecka Stefan Żeromski Ludzie bezdomni Stefan Żeromski Siłaczka Eliza Orzeszkowa A… B… C Albert Camus Dżuma Możliwość II: Mikołaj Rej Życie człowieka poczciwego Hieronim Morsztyn Światowa rozkosz Maria Dąbrowska Noce i dnie Eliza
Odwołując się do przytoczonego fragmentu oraz całości utworu, skomentuj postawę moralną głównego bohatera Dżumy Alberta Camusa. Alberta Camus, Dżuma (fragment) Z ciemnego portu wzlatywały rakiety towarzyszące oficjalnym zabawom. Miasto powitało je długim i głuchym okrzykiem. Cottard, Tarrou, Ona, wszyscy, których kochał i stracił, martwo lub winni, byli zapomniani. Stary miał rację, ludzie są zawsze tacy sami. Ale w tym była ich siła i ich niewinność, i mimo całego bólu Rieux czuł, że tu z nimi się
Wartość i sens poświęcenia się dla innych – rozważania w oparciu o znaną ci literaturę. Pierwszy był Prometeusz. Poświęcił się dla ludzkości, gdyż wykradł bogom ogień, za co został srogo ukarany. Potem wiele razy ktoś postępował na wzór mitu o Prometeuszu. Wielu twórców opisywało takich ludzi i takie czyny, chwaląc je i ukazując ich wartość. Pisarzem, który często podejmował temat poświęceń, był Stefan Żeromski. Nowela „Siłaczka” i powieść pt. „Ludzie
Związek literatury i malarstwa Tak postawione zagadnienie daje dość duże możliwości, bowiem związki literatury i malarstwa to mogą być: Dzieła malarskie, które przywoływane zostały w literaturze, pełnią funkcję symbolu, są inspiracja dla rozważań twórcy. Płótna utrwalające postacie i zdarzenia literackie (czasem, jak w przypadku Wyspiańskiego – obrazy do własnych dzieł). „Malarskość” dzieła literackiego i nasze z nim skojarzenia (jak choćby impresjonizm i poezja młodopolska). Pozostaje wymieniać i omawiać przykłady: I. Związki gdzie dzieło malarskie staje się punktem wyjścia, symbolem
Typy bohaterów (literackich schematów) modne w epokach Młodej Polski i międzywojnia. Materiał literacki dwóch epok to obszar dość rozległy. Rzeczywiście, można jednak poszukać pewnych powtarzalnych typów postaci, tzw. modeli literackich, które przecież w pewnym stopniu odzwierciedlały prawdę o strukturze ówczesnego społeczeństwa. Typy bohaterów literackich Młodej Polski i międzywojnia Typ mieszczucha – urzędnika Smutna grupa ludzi, wyczerpanych swoją pracą, uporządkowanym życiem – kieratem, naznaczonych niskim statusem, wiecznym strachem i kompleksami. W literaturze obcej opisuje takiego urzędnika
Obraz Boga w przedstawieniach literackich, filozoficznych i artystycznych. Omów na wybranych przykładach. Przykładowy wstęp Świat nadprzyrodzony, Bóg, zaświaty, to sprawy, które nas bardzo zajmują. Niejasno wyczuwamy ich obecność, zgłębić jednak do końca nie umiemy. Pytamy o nie, dociekamy, nawet próbujemy dowodzić swoich racji w tych kwestiach. W życiu ziemskim nie uzyskujemy jednak zadowalającej i wyczerpującej odpowiedzi. W centrum świata nadprzyrodzonego stoi Bóg, którego na różne sposoby próbujemy sobie wyobrazić. Jak bardzo żywotny jest problem
Tomasz Judym Charakterystyka Wiek: człowiek jeszcze młody, chyba przed trzydziestką. Wygląd: najprawdopodobniej przystojny, podoba się kobietom. Zawód: lekarz (w czasie studiów wyróżniał się pilnością, inteligencją i wiedzą, zapowiadał się doskonale). Zdobył wykształcenie w Warszawie, potem wyjechał do Paryża, by w tamtejszych klinikach zdobyć specjalizację chirurgiczną. Jego wykształcenie jest solidne. Pochodzenie: niziny społeczne – mieszkał w ubogiej dzielnicy, przy ul. Ciepłej, jego ojciec był szewcem, pijakiem, nie zarabiał zbyt wiele, a co zarobił, to i tak przepił.
Don Kichot „W pewnej miejscowości Manczy, której nazwy nie mam ochoty sobie przypominać, żył niedawno temu pewien szlachcic, z tych, co mają kopię w tulei, starodawną tarczę, chudą szkapę i gończego charta”. Don Kichot jadący na tej właśnie chudej szkapie stał się kulturowym mitem i najbardziej znanym bohaterem hiszpańskiej literatury. Główny bohater powieści Cervantesa naprawdę nazywał się Alonso Quejana (a może Quijada lub Quesada, narrator nie ma w tej kwestii pewności). Imię Don Kichota z Manczy
Symbolika tytułów utworów Żeromskiego Wstęp I Tytuł to niesłychanie ważny element dzieła. Ciekawy i niebanalny może przyciągnąć uwagę, zachęcić do lektury, zafascynować. Te nudne i banalne – mogą zniechęcić do lektury. Tytuł wpływa na odbiór dzieła, ustawia go. Dlatego warto poświęcić trochę czasu na skonstruowanie takiego tytułu, w którym zawierałby się sens dzieła, który byłby konkretny, a zarazem metaforyczny. Bez wątpienia znaczenie tytułu dostrzegał Stefan Żeromski. „Ludzie bezdomni”, „Przedwiośnie”, „Rozdzióbią nas kruki, wrony…” czy
