Wisława Szymborska Kot w pustym mieszkaniu Umrzeć – tego nie robi się kotu. Bo co ma począć kot w pustym mieszkaniu. Wdrapywać się na ściany. Ocierać między meblami. Nic niby tu nie zmienione, a jednak pozamieniane. Niby nie przesunięte, a jednak porozsuwane. I wieczorami lampa już nie świeci. Słychać kroki na schodach, ale to nie te. Ręka, co kładzie rybę na talerzyk, także nie ta, co kładła. Coś tu się
Józef Baran Bajka o babciach rodzą się po raz trzeci w aureoli srebrnych włosów i uczą od wnucząt stawiania pierwszych kroków potem przystępują z nimi do pierwszej komunii wprost trudno sobie wyobrazić że nie były kiedyś babciami nieśmiertelnymi w swej pogodzie które świeciły świecą świecić będą choćby się wszystko zmieniło na amen mężów ich dawno już nie ma albo przejedzeni życiem z niesmakiem dopijają nawarzone piwo gdy one zreinkarnowane przy promiennym źródle niestrudzone
Wisława Szymborska Cebula Co innego cebula. Ona nie ma wnętrzności. Jest sobą na wskroś cebula do stopnia cebuliczności. Cebulasta na zewnątrz, cebulowa do rdzenia, mogłaby wejrzeć w siebie cebula bez przerażenia. W nas obczyzna i dzikość ledwie skórą przykryta, inferno w nas interny, anatomia gwałtowna, a w cebuli cebula, nie pokrętne jelita. Ona wielekroć naga, do głębi itympodobna. Byt niesprzeczny cebula, udany cebula twór. W jednej po prostu druga, w
1. W jakiej epoce powstał ten utwór? W epoce romantyzmu. 2. Dlaczego jest to utwór nietypowy dla tej epoki w Polsce? Jest to lekka komedia o tematyce miłosnej. Powstała w czasach, gdy Polska była pod zaborami, a polscy wieszczowie pisali utwory o tematyce poważnej, patriotycznej. Niektórzy nawet zarzucali Fredrze, że poświęcił swój talent tematyce tak lekkiej i rozrywkowej w tych ciężkich czasach. Z tego powodu Fredro, skądinąd gorący patriota, na
Co to jest wypowiedzenie? Przyjrzyjcie się poniższym przykładom: braciszek, złodziej, tramwaj, papuga, jazda, las. W trakcie jazdy tramwajem przez zielony las, braciszek odebrał złodziejowi swoje buty. Na ramię broń! Z pierwszego zespołu wyrazów nie można utworzyć żadnej logicznej całości, natomiast w przykładzie drugim – słowa układają się w sensowny sposób (użyto ich w odpowiednich formach gramatycznych i odpowiednim szyku). Podobną sytuację znajdziemy w przykładzie trzecim. Tu także mamy do czynienia
Twórca komedii nowożytnej Molier (Jean Baptiste Poquelin) – to artystyczny pseudonim najważniejszego komediopisarza francuskiego II połowy XVII wieku – twórcy obyczajowej klasycznej komedii francuskiej. Był człowiekiem o wielkiej sile oddziaływania: potrafił „zabijać śmiechem brzmiącym ze sceny”. Występował przeciwko obłudzie i nikczemności, wyszydzał głupotę i zaślepienie. Życie Moliera było niełatwe i obfitujące w różne wydarzenia. Kilkanaście lat włóczył się z trupą aktorską po prowincjach, po powrocie do Paryża założył tu teatr (Komedia Francuska, po dziś dzień pierwsza
Kim był Syzyf? Królem Koryntu. Panował sprawiedliwie, przyczynił się do rozwoju swego państwa. Był ulubieńcem bogów. Zeus często zapraszał go na uczty odbywające się na Olimpie. Niestety, Syzyf miał jedną wadę – był strasznym plotkarzem. Co zrobił? Podpadł bogom. I to wiele razy. Najpierw wygadał się przed ludźmi z jakiegoś sekretu Zeusa. Prawdopodobnie zdradził, że to właśnie Zeus porwał córkę boga rzeki Asoposa. Ale dokładnie nie wiadomo, czym zdenerwował władcę Olimpu. Faktem
Obyczajowość w Panu Tadeuszu Miejsca Dwór szlachecki w Soplicowie Stał wśród pól, nad brzegiem ruczaju, był „z drzewa, lecz podmurowany” o pobielanych ścianach. Jego otoczenie sugerowało, iż we dworze panował porządek i dostatek. Otwarta na oścież brama, upewniała przybywających o gościnności gospodarzy. Wewnątrz dworu, na ścianach wisiały portrety narodowych bohaterów. Goście zajeżdżali przed ganek, gdzie w imieniu Sędziego, witał ich Wojski. Zamek Horeszków Stał niedaleko dworu. Był okazałą budowlą, dziedzictwem rodziny
Symbol, alegoria, parabola – objaśnij pojęcia, podaj przykłady. Symbol – motyw występujący w dziele jako znak treści głęboko ukrytych. W odróżnieniu od alegorii, w której związek między zjawiskiem bezpośrednio przedstawionym a jego ukrytym znaczeniem jest konwencjonalnie ustalony, w symbolu ma on charakter indywidualny i nigdy nie jest w pełni określony. Jeśli alegoria może podlegać tylko jednej właściwej interpretacji, to symbol daje szansę różnym równoprawnym rozumieniom (np. scena chocholego tańca w
Termin romantyzm pochodzi od słowa „romanca” – oznaczającego podania, legendy i baśnie ludów romańskich. Tak nazywano w średniowieczu narody tubylcze zamieszkujące prowincje rzymskie, czyli w przeważającej liczbie ludy germańskie i galicyjskie. Romance, czyli opowieści o awanturniczych czynach dawnych bohaterów, były pisane prozą bądź wierszem, najczęściej w językach narodowych. Do tego właśnie dziedzictwa kulturowego nawiązali romantycy w XIX wieku – odwoływali się do ludowości, wskrzesili świat i postacie dawnych bajań. Wszystko to, co nawiązywało do poetyki awanturniczej powieści (romansu),
Ważną rolę w odbiorze dzieła literackiego odgrywa także motto. To cytat z innego tekstu umieszczony przed utworem (lub jego fragmentem, np. rozdziałem). Motto nie jest myślą przewodnią dzieła (to nagminnie popełniany błąd!), choć z pewnością pomaga w odczytaniu zawartych w nim sensów. Oto kilka przykładów: Motto Medalionów Zofii Nałkowskiej „Ludzie ludziom zgotowali ten los”– w utworze nazywanym „arcydziełem pisarskiej powściągliwości”, bo pozbawionym komentarzy, motto jest właśnie takim komentarzem, refleksją dotyczącą przedstawionych później wydarzeń. Ludzie to twórcy
Symbol i alegoria mają wspólną cechę: nie są rozumiane dosłownie. To przedmioty, osoby czy wydarzenia, które mają kierować myśli odbiorcy ku innym, ukrytym treściom. Różni je to, że alegoria ma sens jednoznaczny, ustalony, podczas gdy symbol cechuje chwiejność, wieloznaczność. Alegoria wymaga od odbiorcy pewnej wiedzy o tradycjach kulturowych (erudycji). Na przykład patrząc na szkielet z kosą, wiemy, że jest to obraz śmierci. Kobieta z zawiązanymi oczami i wagą w dłoni jest znakiem sprawiedliwości. Gdy widzimy na
Świątynie W architekturze starożytnej Grecji najważniejszą rolę odgrywały świątynie. Każda z nich była miejscem, gdzie ustawiano posąg bóstwa i gromadzono dary składane mu w ofierze; natomiast nie była ona tym, czym później były kościoły, mianowicie nie była miejscem modłów, gromadzących liczne tłumy. Z tego powodu świątynia grecka jest nieduża. Wznoszono ją z kamienia, najczęściej z białego marmuru na płaskiej, kamiennej podstawie, która spełniała rolę fundamentu. Tę podstawę otaczano wysokimi stopniami
Czym jest świat przedstawiony dzieła literackiego? Jest to – mówiąc prosto – świat zawarty w granicach dzieła np. stworzony przez autora powieści rzeczywistość: dana przestrzeń, zakres czasu, ludzie i przedmioty, zdarzenia, zjawiska. Zależą od swojego stwórcy – czyli pisarza – i możemy go również nazwać całościowym obrazem rzeczywistości prezentowanej w dziele literackim. Uwaga! Henryk Markiewicz, znany teoretyk literatury wyróżnia „rzeczywistość przedstawioną”, która jest pojęciem nieco szerszym od świata przedstawionego. Co wchodzi w skład tego świata?
Wykładniki artystyczne komizmu, tragizmu, patosu, ironii oraz groteski – w zakresie niezbędnym do zrozumienia czytanych utworów. Komizm Zespół cech dzieła literackiego (ale także filmowego, teatralnego, publicystycznego, kabaretowego), których zadaniem jest wywołać wesołość odbiorcy. Z komizmem będziemy mieć do czynienia np. w poematach heroikomicznych (literatura), komediach i farsach (teatr), niektórych felietonach (publicystyka), skeczach (kabaret). To, oczywiście, tylko wybrane przykłady. Pamiętaj, że elementy komizmu można znaleźć także w dziełach „poważnych”, których celem bynajmniej nie jest rozbawienie czytelnika,
Co oznaczają słowa Koheleta – vanitas vanitatum et omnia vanitas Kohelet to wielka osobowość Starego Testamentu. Jest mędrcem, który zdobył wiedzę o świecie i prawach nim rządzących poprzez własne doświadczenia (Widziałem wszystkie sprawy, które się dzieją pod słońcem). Kwestionuje wszystkie wartości związane z życiem ziemskim – pracę, pieniądze, radości. Twierdzi, że wszystko to marność (vanitas vanitatum et omnia vanitas – marność nad marnościami i wszystko marność). Skarby i szczęście szybko mijają i pozostaje po nich
Co oznacza Przypowieść o robotnikach w winnicy? Gospodarz wyszedł rano, by wynająć robotników do pracy w winnicy. Zawarł umowę i wysłał do pracy za denara za dzień. Potem zobaczył kolejną grupę i znów posłał ich do pracy na tych samych warunkach. Historia powtórzyła się o godzinie szóstej, dziewiątej i jedenastej. Kiedy nadszedł wieczór, wszystkim wypłacił po denarze. Nie spodobało się to tym, którzy pierwsi zaczęli pracę. Jeden z nich zrobił uwagę gospodarzowi, a ten odrzekł, że ma prawo robić
Biblijne związki frazeologiczne Stary Testament Jabłko Adama Legenda głosi, że gdy Adam dał się namówić na spróbowanie zakazanego owocu, kawałek jabłka utkwił mu w gardle. Do dziś nazwa ta funkcjonuje w medycynie – oznacza chrząstkę w krtani – wyraźnie widoczną u szczupłych mężczyzn. Salomonowy wyrok Wyrok, rozwiązanie bardzo roztropne. Salomon – król izraelski – słynął z mądrości, wydał wiele rozumnych wyroków. Między innymi ten w sprawie dziecka i dwóch matek. Obie przyznały się do dziecka, więc król zaproponował przecięcie go
1. Skąd wziął się świat? Mitologia Starożytni Grecy wierzyli, że świat powstał z Chaosu („Na początku był Chaos”, Jan Parandowski, Mitologia). Czym był jednak ów Chaos? Według jednych to istota boska, dla innych zaś to nieuporządkowana otchłań, pełna „boskich nasieni”, mieszanina czterech żywiołów: ziemi, wody, ognia i powietrza. Z Chaosu zrodzili się pierwsi bogowie: Uranos – Niebo i Gaja – Ziemia, rodzice rodu tytanów, cyklopów i sturękich. Władzę nad światem odebrał Uranosowi Kronos, który pożerał
Nauki Jezusa w przypowieściach biblijnych Przypowieścią, która bezpośrednio odnosi się do nauk Chrystusa, jest Przypowieść o siewcy. Jest krótka, lecz zawiera w sobie głęboką mądrość: Siewca wyszedł w pole siać. Niestety, pierwsze ziarno upadło koło drogi i zostało zadeptane, a ptaki je wydziobały. Drugie ziarno padło na opokę (skałę) i uschło z braku wilgoci. Następne wpadło między ciernie, które je przydusiły. Jedno padło natomiast na ziemię dobrą i wydało stokrotny owoc. Przypowieść tę łatwo odczytać. Ziarno dotyczy mądrej