Jak należy rozumieć słowa z wiersza Krótkość żywota: „Dźwięk, cień, dym, wiatr, błysk, głos, punkt – żywot ludzki słynie”?
Te słowa podkreślają jeden aspekt ludzkiego życia: jego przemijalność, krótkość, ulotność. Nie sposób zatrzymać życia, bo trwa zaledwie chwilę – jak dźwięk. Jest zmienne niczym zależny od kąta padania promieni słońca cień. Przepływa szybko, jak dym i wiatr. Pojawia się i nagle znika – jak błysk, przemija i nie pozostawia śladów – jak głos, jest małe i znikome – jak punkt.
Takie dynamiczne widzenie życia, akcentowanie jego kruchości i przemijalnego charakteru było typowe dla czasów baroku. Poza tym poetyki barokowe zalecały, by wiersz apelował do wielu zmysłów człowieka – ten zabieg wiąże utwór z epoką, w której powstał.
Zobacz: