Search Results for "Tomasz Judym"
Tomasz Judym – niepoprawny idealista Co o nim wiemy? Główny bohater powieści Ludzie bezdomni Stefana Żeromskiego, doktor Tomasz Judym, pochodził z biednej rodziny robotniczej, był synem szewca. Jego dom rodzinny, jak sam go określa, to „(…) suterena, wilgotny grób pełen śmierdzącej pary. Ojciec wiecznie pijany, matka wiecznie chora. Zepsucie, nędza śmierć”. Po śmierci matki wzięła go na wychowanie ciotka. Judym był u niej chłopcem na posyłki, czyścił podłogi, mył naczynia, sypiał w przedpokoju
Stanisław Wokulski i Tomasz Judym są określani mianem wielkich idealistów i spadkobierców romantycznych idei. Na ile pasują do nich te określenia? Na podstawie podanych fragmentów tekstu oraz znajomości „Lalki” i „Ludzi bezdomnych” porównaj ich drogi życiowe, osobowość, cele i marzenia oraz drogi do ich realizacji. Bolesław Prus, Lalka, Ochocki o Wokulskim – Poznać go łatwo. Był to jednym słowem człowiek o szerokiej duszy (…). – Widzi pan – rzekł – ludzie o małej duszy dbają tylko o swoje
Tomasz Judym Charakterystyka Wiek: człowiek jeszcze młody, chyba przed trzydziestką. Wygląd: najprawdopodobniej przystojny, podoba się kobietom. Zawód: lekarz (w czasie studiów wyróżniał się pilnością, inteligencją i wiedzą, zapowiadał się doskonale). Zdobył wykształcenie w Warszawie, potem wyjechał do Paryża, by w tamtejszych klinikach zdobyć specjalizację chirurgiczną. Jego wykształcenie jest solidne. Pochodzenie: niziny społeczne – mieszkał w ubogiej dzielnicy, przy ul. Ciepłej, jego ojciec był szewcem, pijakiem, nie zarabiał zbyt wiele, a co zarobił, to i tak przepił.
Tomasz Judym za 10 lat – jak wyobrażasz sobie jego dalsze losy? Wstęp I Nie lubię tego bohatera i chciałabym go jakoś ukarać – za odrzucenie miłości Joasi i za sprzeniewierzenie się swoim ideałom w Cisach… Uważam, że nie ma prawa być szczęśliwy, bo zniszczył szczęście Joasi i jej marzenia o skromnym, ale pogodnym domu, kochającej rodzinie, wspólnej pracy z mężem dla dobra innych. Myślę, że Judym miał zadatki na zgorzkniałego cierpiętnika – i za 10 lat
Doktor Tomasz Judym, Cezary Baryka, Zenon Ziembiewicz – porównanie dróg życiowych i postaw Doktor Judym (Ludzie bezdomni) Na jego późniejszą postawę wpłynęło pochodzenie. Urodził się w domu szewca – pijaka. Wykształciła go ciotka. U niej też nie miał luksusów – spał w przedpokoju, uczył się w kuchni. Potem skończył medycynę i wyjechał na praktykę do Paryża. Sukces nie przewrócił mu w głowie, przeciwnie – uważał, że lekarz ma obowiązek pomagać najuboższym. Tuż po studiach przeżywał „etap
Tomasz Judym Pochodzenie społeczne Syn szewca pijaka. Życie w biedzie, przed nim trudna droga do osiągnięcia czegokolwiek. Wykształcenie Nauka u despotycznej ciotki, studia medyczne okupione wieloma wyrzeczeniami, praktyki w Paryżu. Ideały Marzenie o poprawie życia najuboższych – gratisowo leczy biednych, walczy o poprawę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy robotników, chce oczyścić rzekę koło sanatorium w Cisach, pracuje wśród górników w Zagłębiu. Jest niepoprawnym społecznikiem, który wyrzeka się szczęścia osobistego. Cechy
Tomasz Judym, główny bohater młodopolskiej lektury – Ludzi bezdomnych. W polskiej kulturze bardzo ważny – stał się uosobieniem idealizmu i społecznikostwa w naszej literaturze i świadomości. Jego nazwisko – Judym – oznacza społecznika, kogoś, kto dla idei społecznej odrzuca własne szczęście. Kim był – osadź postać w konkretnych realiach (musisz je zapamiętać) Tomasz Judym to młody lekarz wywodzący się z rodziny proletariackiej, syn szewca, pijaka. Wychowanie i wykształcenie zdobył
Na podstawie przedstawionego fragmentu oraz znajomości powieści ukaż dramatyzm decyzji Tomasza Judyma oraz motywy jego wyboru. Stefan Żeromski, Ludzie bezdomni W miejscu rozdarcia widać było pręgi piachu siwe i jasnożółte. Naokół stały karłowate, nędzne sosny. Jedna z nich rosła na samym brzegu zawaliska. Oberwana ziemia ściągnęła w głębinę prawy jej korzeń, a lewy został na twardym gruncie. Tak ją dzieje kopalni rozdarły na dwoje. Pień jej stał jedną połową swoją w górze, a drugą szedł wraz
Doktor Judym a doktor Rieux – porównaj obu bohaterów. Taką charakterystykę porównawczą możesz sporządzić w punktach. Ale żeby Twoja praca domowa nie była byle jaka, możesz pokusić się o krótki wstęp. Jak zacząć? We wstępie można np. podkreślić, że bohaterowie powieści, opowiadań czy nowel dość często są lekarzami. Zapewne znamy specyfikę tego zawodu, który pojmowany nie tylko jako sposób zarabiania na życie, ale również (a czasem przede wszystkim) jako misja, posłannictwo. Idealny lekarz
Bohaterowie naszych czasów – Judym, Kolumbowie, a może Wokulski? Kogo nazwałbyś patronem literackim naszych czasów? Judym na pewno nie. Dziś mało kto wykonałby bezinteresowną pracę, nie pytałby o pieniądze, lecz o idee. Postawa doktora Tomasza Judyma może budzić sprzeciw współczesnego czytelnika nie tylko dlatego, że bohater nie przyjmuje modnej dziś postawy dorobkiewicza. Wybór Judyma wydaje się także dyskusyjny moralnie: czy wolno mu było krzywdzić najbliższą osobę (Joasię) aż tak, w imię dobra anonimowej grupy
Tomasz Judym Pochodzenie społeczne Syn szewca pijaka. Życie w biedzie, przed nim trudna droga do osiągnięcia czegokolwiek. Wykształcenie Nauka i życie u despotycznej ciotki, studia medyczne okupione wieloma wyrzeczeniami, praktyki w Paryżu. Ideały Marzenie o poprawie życia najuboższych – za darmo leczy biednych, walczy o poprawę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy robotników, chce, aby nie zanieczyszczano rzeki koło sanatorium w Cisach, z której wieśniacy piją wodę, pracuje wśród górników w Zagłębiu. Jest niepoprawnym społecznikiem, który wyrzeka się szczęścia osobistego. Cechy
Sytuacja tragiczna następuje wtedy, kiedy człowiek musi dokonać wyboru między dwoma racjami – i każda jego decyzja będzie niekorzystna. Słowem – czego by nie wybrał – tak i tak będzie źle. Judym rzeczywiście musi dokonać takiego wyboru – przynajmniej według własnego mniemania. Stoi przed decyzją: albo zwiąże się z Joasią, założy dom i będzie wiódł szczęśliwe życie – albo poświęci się całkowicie pracy społecznej, bezinteresownemu niesieniu pomocy biedocie Zagłębia. Obie możliwości wykluczają się –
Jego zdaniem – tak. Ale istnieją badacze, którzy twierdzą, że gdyby na miejscu Joasi była Natalia (panna o charakterystyce nieco bardziej nacechowanej erotyzmem) – Judym nie byłby tak pewien swoich racji. Gdyby naprawdę kochał Joasię – nie mógłby bez niej żyć, nie mówiąc o pracy. Tym samym rozwiązanie, które proponuje Żeromski, wydaje się ideologiczne i nienaturalne. Ten szczęśliwy dom, idyllicznie zarysowany w marzeniach, mógł dawać siłę do niesienia pomocy innym. A cóż może dać innym
Artykuł sponsorowany Ludzie bezdomni – czy to wciąż współczesny temat? Istnieje taka książka, która mimo tego, że minęło ponad 100 lat od jej publikacji, w dalszym ciągu wydaje się bardzo aktualna, zwłaszcza w kontekście pracy i problemu bezdomności. O jakie dzieło literackie chodzi? Jest nim oczywiście powieść Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni„. Książka została wydana w 1900 roku i z całą pewnością można ją określić mianem najważniejszej książki w dorobku polskiej
Temat: Jak literatura przedstawia człowieka dążącego do osiągnięcia kariery? Przedstaw na wybranych przykładach. Literatura: • Honoriusz Balzak – Ojciec Goriot • Stendhal – Czerwone i czarne • Bolesław Prus – Lalka • Tadeusz Dołęga-Mostowicz – Kariera Nikodema Dyzmy Określenie problemu: Dążenie do kariery, osiągnięcia sukcesu jest często tematem literatury i dotyczy głównych bohaterów literackich. Jest zagadnieniem dyskusyjnym – czasami jako motor działania skłania do czynów nieetycznych. Nie każdy jednak karierowicz jest
Temat: Różne obrazy domu w tekstach kultury. Opracuj zagadnienie na podstawie wybranej literatury i filmu. Ramowy plan wypowiedzi Określenie problemu Dom i rodzina to od wieków jedne z najważniejszych wartości dla człowieka. Czy znajduje to swoje odzwierciedlenie w literaturze i filmie? Kolejność prezentowanych argumentów Definicja domu i rodziny. Dom jako wartość, miejsce ciepłe i bezpieczne na przykładzie utworów Jana Kochanowskiego, Małgorzaty Musierowicz, Pana Tadeusza Adama Mickiewicza i Odysei Homera. Dom daleki
Makbet Autor William Szekspir (1546-1616), najwybitniejszy przedstawiciel teatru epoki elżbietańskiej i jeden z największych, najbardziej liczących się dramaturgów wszech czasów. Był związany z trupą Słudzy Lorda Szambelana i teatrem The Globe. W Anglii uważany jest za jednego z największych poetów epoki – jest autorem ponad stu sonetów i pięciu poematów. Świadomie łamał zasady dramatu antycznego, np. naruszając zasadę decorum, mieszając liryzm z wisielczym humorem, wprowadzając postacie fantastyczne i bohaterów niskiego
Wygrywać jest rzeczą ludzką… Na podstawie wybranych utworów literackich oceń postępowanie bohaterów literackich odnoszących zwycięstwo. Komentarz: W takim ujęciu temat pojawia się dość rzadko. Dość silnie wiąże się jednak z takimi motywami, jak sukces i kariera, które lubią gościć na maturach. Nie jest najłatwiejszy – problemem może stać się odpowiedni dobór tekstów. Z całą pewnością dobrze więc we wstępie zastanowić się, co właściwie można uznać za zwycięstwo – i to pomyśleć w sposób ukierunkowany, w odniesieniu
Stanisław Wokulski „Stopiło się w nim dwóch ludzi: romantyk sprzed roku sześćdziesiątego i pozytywista z siedemdziesiątego”. Te często cytowane słowa Szumana o Stanisławie Wokulskim pokazują głównego bohatera Lalki jako człowieka „zawieszonego” między dwiema epokami. Pewnie dlatego jest on pełen sprzeczności: jednocześnie marzyciel i realista, werteryczny kochanek i naukowiec, idealista i trzeźwy kapitalista, dorobkiewicz. Z romantyzmem łączy go także biografia (powstanie, Syberia), uczuciowość, nadwrażliwość, skłonność do depresji, indywidualizm. Pozytywistycznymi cechami są jeszcze kult pracy, realizowanie haseł pracy u podstaw i pracy organicznej,
O wędrówce jako metaforze ludzkiego losu i jej literackich ujęciach w wybranych utworach. Podobny temat: „Człowiek jest natury pielgrzymiej” (Cyprian Kamil Norwid). Literackie konkretyzacje odwiecznego w kulturze motywu życia-wędrówki i życia-pielgrzymki, a Twoje rozumienie istoty ludzkiej egzystencji. Przykładowy wstęp „Człowiek jest natury pielgrzymiej” – twierdzi Cyprian Kamil Norwid. Od wieków również pisarze uważali wędrówkę za metaforę ludzkiego losu. Ale czy tak jest rzeczywiście? Człowiek dąży przecież do stabilizacji. Chce zakotwiczyć
