Mały Książę Lektura w epoce Stop! Jesteś w XX wieku! W momencie bardzo trudnym – bo Mały Książę powstał w roku 1943, a zatem w czasach II wojny światowej – 1939-1945. Tytuł Mały Książę. Pisarz tak nazwał głównego bohatera swojej książki i jego imię umieścił w tytule. Zwróć uwagę, że oba wyrazy pisze się w tym wypadku – jako nazwę własną – wielką literą. Autor Antoine de Saint-Exupéry. Trudne,
Chansons de geste, czyli pieśni o czynach Chansons de geste, czyli „pieśni o czynach” stanowią średniowieczną realizację eposu starożytnego. Nazwane zostały eposami rycerskimi z uwagi na kulturę, z jakiej się wywodzą. Osadzone w przestrzeni świata rycerskiego opowiadały o czynach bohaterskich, sławiły męstwo rycerzy, ich wierność, oddanie królowi, ojczyźnie i religii. Pokazywały jedną ze szlachetniejszych dróg do świętości, jaką można było osiągnąć, ginąc na polu bitwy, w obronie wiary chrześcijańskiej. Epos rycerski stał się gatunkiem popularnym w całej Europie, zgodnie
Słynne sceny śmierci w literaturze antyku i średniowiecza. Spróbuj je porównać. Wstęp I W literaturze antyku i średniowiecza znajdziemy wiele scen śmierci. Przyjrzyjmy się bliżej śmierci Hektora, bohatera „Iliady”, oraz śmierci bohaterów „Antygony” i „Króla Edypa” Sofoklesa – samobójstwu córki Edypa, jego żony i matki, Jokasty oraz Hajmona – syna Kreona i narzeczonego Antygony. Z literatury średniowiecza wybrałem fragmenty „Pieśni o Rolandzie”, „Legendy o św. Aleksym” oraz „Dziejów Tristana i Izoldy”. Wstęp II Śmierć w literaturze antyku i średniowiecza była ukazywana różnie
Jan Andrzej Morsztyn Do trupa Leżysz zabity i jam też zabity, Ty – strzałą śmierci, ja – strzałą miłości, Ty krwie, ja w sobie nie mam rumianości, Ty jawne świece, ja mam płomień skryty. Tyś na twarz suknem żałobnym nakryty, Jam zawarł zmysły w okropnej ciemności, Ty masz związane ręce, ja, wolności Zbywszy, mam rozum łańcuchem powity. Ty jednak milczysz, a mój język kwili, Ty nic nie czujesz, ja cierpię ból srodze, Tyś jak
Literackie, filozoficzne i artystyczne wyobrażenia śmierci w świetle wybitnych dzieł różnych epok. Przykładowy wstęp Nic właściwie nie wiemy na temat śmierci. Bezpośrednio jej nie doświadczamy. Nikt z żywych nie był bajecznym Orfeuszem, który przekroczył bramy zaświatów i ponownie powrócił do życia. Każdy z nas jednak na co dzień ze śmiercią obcuje. Mamy świadomość niezwykłej krótkości naszego bytowania na ziemi. Jesteśmy niczym wędrowcy, którzy każdego dnia przybliżają się do śmierci. Poucza nas o tym niejednokrotnie filozof Seneka,
Motyw śmierci jest jednym z tych najbardziej interesujących, bowiem każda epoka, każda społeczność zaznaczała temat śmierci w tworzonych przez siebie tekstach kultury. Nie zawsze ponuro: bywało, że śmierć traktowano z humorem, a przerażające widmo uczynił z niej dopiero romantyzm. Jest o czym mówić i jest się czego uczyć… Jak przedstawiano śmierć w kolejnych epokach? Antyk W starożytności powstały dwie koncepcje filozoficzne dotyczące duszy i śmierci: epikurejskiej i platońskiej. Epikurejczycy traktowali duszę jak zbiór atomów. Śmierć pojmowali jako rozpad
Jak przedstawiano śmierć w kolejnych epokach? Biblia Według Starego Testamentu winę za śmiertelność wszystkich ludzi ponoszą nasi przodkowie – Adam i Ewa. Grzech pierworodny, który popełnili, sprawił, że ludzie utracili otrzymaną od Boga nieśmiertelność. Śmierć – i co dalej? Biblia głosi, że nastąpi kiedyś koniec świata, a wraz z nim Sąd Ostateczny, na którym stawią się wszyscy: żywi i umarli. Po śmierci każdy z ludzi zostanie osądzony przez Boga i zależnie od swych czynów trafi do nieba,
W obliczu śmierci – porównaj dwie wizje umierania, ukazane przez poetę średniowiecznego w wierszu Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią i dwudziestowiecznego – Mirona Białoszewskiego w wierszu Wywiad. Dusza z ciała wyleciała… Dusza z cieła wylecieła, Na zielone łące stałe. Stawszy, rzewno zapłakałe. „Czemu, duszo, rzewno płaczesz?” „Nie wola mi rzewno płakać, A ja nie wiem, kam sie podzieć.” „Podzi, duszo moja miła! Powiedę cie do rejskiego Do królestwe niebieskiego.” Julian Tuwim Piosenka umarłego Dusza
Samobójstwo – zwycięstwo czy klęska? Rozważ zagadnienie na podstawie tekstów kultury z różnych epok. Temat jest dość poważny przede wszystkim ze względu na problematykę. Odpowiedź na pytanie, czy samobójstwo jest zwycięstwem, czy klęską, jest trudna. Jest to zagadnienie, którym zajmuje się psychiatria, psychologia, filozofia, socjologia i wiele innych dziedzin nauki. Ważne jest to, iż w swojej prezentacji musisz odnieść się nie tylko do literatury, ale też sięgnąć do innych obszarów kultury. Inne
Śmierć w ikonografii i literaturze średniowiecza. Temat na pierwszy rzut oka może wydać się banalny, wymagający tylko dokładniejszego przejrzenia podręcznika do pierwszej klasy. Nieprawda – to zagadnienie dla tych, których naprawdę interesuje kultura średniowiecza. Przygotowując się do wystąpienia, uważaj, bo ten temat można bardzo łatwo położyć, jeśli skupisz się tylko na ogólnikach i oczywistościach. Warto, wręcz trzeba wyjść ponad program. Inne możliwe sformułowania tematu Śmierć w literaturze staropolskiej (średniowiecze, renesans, barok) i literaturze późniejszych
Wisława Szymborska Kot w pustym mieszkaniu Umrzeć – tego nie robi się kotu. Bo co ma począć kot w pustym mieszkaniu. Wdrapywać się na ściany. Ocierać między meblami. Nic niby tu nie zmienione, a jednak pozamieniane. Niby nie przesunięte, a jednak porozsuwane. I wieczorami lampa już nie świeci. Słychać kroki na schodach, ale to nie te. Ręka, co kładzie rybę na talerzyk, także nie ta, co kładła. Coś tu się
Jak rozumiesz przesłanie wiersza Leopolda Staffa pt. Odys? Leopold Staff Odys Niech cię nie niepokoją Cierpienia twe i błędy. Wszędy są drogi proste, Lecz i manowce są wszędy. O to chodzi jedynie, By naprzód wciąż iść śmiało, Bo zawsze się dochodzi Gdzie indziej, niż się chciało. Zostanie kamień z napisem: Tu leży taki a taki. Każdy z nas jest Odysem, Co wraca do swej Itaki. Odyseusz, wśród Rzymian zwany Ulissesem, jest w naszej świadomości i kulturze
Porównaj ze sobą fragmenty Pieśni o Rolandzie i opowiadania Rozdzióbią nas kruki, wrony…. Zwróć uwagę na sposób przedstawienia sceny śmierci. Pieśń o Rolandzie (fragment) Hrabia Roland leży pod sosną. Ku Hiszpanii obrócił twarz. Wiele rzeczy przychodzi mu na pamięć; tyle ziem, które zdobył dzielny rycerz, i słodka Francja, i krewniacy, i Karol Wielki, jego pan, który go wychował. Płacze i wzdycha, nie może się wstrzymać. Ale nie chce przepomnieć siebie samego;
Motyw śmierci w literaturze średniowiecza Człowiek średniowiecza był oswojony ze śmiercią. Nędza, głód, choroby i wojny dziesiątkowały wręcz ludność tamtej epoki. Strach przed nieuchronną śmiercią – czekającą każdego, bez względu na majątek, wyznanie i pozycję społeczną – odcisnął bardzo wyraźne piętno na całej literaturze wieków średnich. Krzyki umierających docierały do każdego: z ulicy i pola bitwy, a także z kazań, poezji i obrazów zdobiących ściany kościołów… Taniec śmierci – danse macabre Motyw tańca śmierci pojawia się w XIV wieku
Poezja Jana Kochanowskiego wobec zagadki losu i nieuchronności śmierci. Omów zagadnienie odwołując się do konkretnych utworów. Renesans kojarzy nam się z czasem optymistycznej wiary w siłę człowieka, w którym rzeczywistość jest całkowicie uporządkowana przez prawa rozumu. Jednakże nie wszystkim umysłom tej epoki świat jawił się w tak kolorowych barwach. Przez całe odrodzenie humanistycznej refleksji nad losem człowieka towarzyszy sceptyczne przekonanie o przypadkowości ludzkich wyborów i nieuchronności śmierci. Analiza tematu Twoje zadanie polega na analizie tych mniej optymistycznych
Przygotuj referat na temat interpretacji najistotniejszych wątpliwości ludzkich (powstanie świata i śmierć człowieka) w różnych kulturach starożytnych. Jak powstał świat? Stworzenie świata w religiach politeistycznych jest o wiele bardziej skomplikowane niż w religiach mających jednego Boga. Wprost roi się tu od przeróżnych personifikacji, skomplikowanych powiązań rodzinnych, spisków i bratobójczych walk. Człowiek stworzony zostaje na podobieństwo bogów (lub Boga) najczęściej z gliny. W monoteistycznej religii judaistycznej jest inaczej: jeden Bóg tworzy świat, którym nie tylko włada, ale
Wstęp I Na temat śmierci właściwie nic nie wiemy. Nie możemy jej bezpośrednio doświadczyć, nikt z żywych nie jest przecież mitycznym Orfeuszem, który przekroczył bramy zaświatów i ponownie powrócił do życia. Jednak każdy z nas na co dzień obcuje ze śmiercią, mamy świadomość niezwykłej krótkości naszego bytowania na ziemi. Czy jesteśmy jednak przygotowani na to, że każdy dzień nieuchronnie nas do niej zbliża? Wstęp II „Najlepszą ze szkół byłaby ta, która uczyłaby nie
Sceny śmierci w literaturze antyku i średniowiecza. Spróbuj je porównać. Wstęp I W literaturze antyku i średniowiecza znajdziemy wiele scen śmierci. Przyjrzyjmy się bliżej śmierci Hektora, bohatera „Iliady”, oraz śmierci bohaterów „Antygony” i „Króla Edypa” Sofoklesa – samobójstwu córki Edypa, jego żony i matki, Jokasty oraz Hajmona – syna Kreona i narzeczonego Antygony. Z literatury średniowiecza wybrałem fragmenty „Pieśni o Rolandzie”, „Legendy o św. Aleksym” oraz „Dziejów Tristana i Izoldy”. Wstęp II Śmierć w literaturze antyku i średniowiecza była ukazywana
Śmierć – odwieczny temat w kulturze. Jak interpretują ją mity? Jak filozofowie antyczni? Wstęp 1 „Śmierć jest jedną z największych i jednocześnie najtrudniejszych do zrozumienia tajemnic ludzkiego istnienia.” Tak głosił Seneka, jego myśl wskazuje przyczynę, dla której ludzie od zawsze poszukiwali rozwiązania bolesnej zagadki. Odpowiedź na pytanie czym jest śmierć, co po niej – leży u źródeł wszystkich religii, trapi większość filozofów, jest tematem wszystkich mitologii świata. Wstęp 2 Wisława Szymborska zamieszcza w wierszu
Człowiek wobec śmierci – rozważania na wybranych przykładach literackich. Temat konkretny, ale i szeroki, nienarzucający materiału literackiego. Daje możliwość wykazania się wiedzą na temat omawianej epoki (dwudziestolecia), ale można równie dobrze wybrać inne przykłady literackie, np. odwołać się do poezji baroku, Trenów Kochanowskiego, wierszy Poświatowskiej. Zapunktujemy znajomością utworów niefigurujących w lekturze obowiązkowej (Czarodziejska góra, wiersz Leśmiana Do siostry) lub jeszcze nieomawianych (Sklepy cynamonowe). Widzę pewną furtkę dla tych, którzy nie przygotowali