Tag "arcydzieła"
Czytając Wichrowe Wzgórza staniesz się świadkiem gry niezwykle silnych ludzkich namiętności. Chociaż opisana tu historia miłości rozegrała się przeszło sto lat temu, natura naszych uczuć, niezależnie od zmieniających się mód i obyczajów, ciągle pozostaje taka sama. Kolejne pokolenia czytelników odnajdują w tajemniczej atmosferze powieści własne niepokoje i dylematy, które zawsze towarzyszą nam w chwilach najważniejszych życiowych wyborów. Gdzie jesteśmy? Do romansu gotyckiego zbliża ten utwór osnucie wydarzeń wokół problemu zła
Akcja utworu Autor osnuł tę powieść – podobnie, jak większość swoich utworów – wokół wątków autobiograficznych. Akcja Pożegnania z bronią rozgrywa się na froncie włoskim, na którym to właśnie podczas wojny przebywał sam pisarz. Francisco Henry, młody Amerykanin studiujący w Rzymie architekturę wstępuje na ochotnika do armii włoskiej. Pracując w korpusie sanitarnym w Mediolanie poznaje angielską pielęgniarkę, Catherine Barkley. Piękna dziewczyna od razu zniewala go swoim urokiem, ale jej osobowość
Bovaryzm – symboliczne określenie postawy, którą można scharakteryzować jako ucieczkę od prozaicznego świata rzeczywistości w sferę ułudy. Z tym zaś wiąże się marzycielstwo, idealizowanie rzeczy nieposiadanych i rozczarowanie tym, co się posiada, nieustanne poszukiwanie szczęścia połączone z poczuciem niespełnienia. Swą młodość – niezrównoważoną, sentymentalną i nerwową – kiedy to miewał „napady gniewu” i przechodził kryzys religijny, zamknął Flaubert półtoraroczną podróżą na Wschód (Grecja, Egipt, Syria, Palestyna). „Wszystkie podróże są monotonne” – stwierdził
Powieść, jak Mann to określa w podtytule, pokazuje „dzieje upadku rodziny”, bogatych mieszczan, tytułowych Buddenbrooków. Ów upadek obserwujemy na przykładzie zmieniającego się stosunku kolejnych synów-dziedziców do rodzinnej firmy, a także przeobrażeń w ich psychice i stosunku do świata. Nie jest to jednak wyłącznie powieść o jednej rodzinie, lecz także o zmianach w mentalności XIX-wiecznego mieszczaństwa, o upadku pewnych wartości. Buddenbrookowie to wielka saga rodzinna, swego rodzaju roman-fleuve (powieść-rzeka). Mann w powieści tej staje się niejako kronikarzem mieszczaństwa. Odnosi się
Kochanica Francuza – to kolejna propozycja dla czytelników, którzy lubią atmosferę zagadki, niepewności, niedopowiedzenia. Książka, stylizowana na wzór XIX– wiecznego angielskiego romansu jest rodzajem literackiej zabawy z czytelnikiem. Autor, opowiadający historię szalonej miłości jednocześnie prowadzi z nami rozmowę na temat ograniczeń, jakim poddawani jesteśmy przez konwencję. Jest rok 1867. Małe nadmorskie miasteczko w południowej Anglii – Lyme. Wietrzny kwietniowy poranek. Spieniona woda z hukiem przelewa się przez falochron. Właśnie w takiej scenerii po
Gra w kasy jest powieścią bardzo obszerną, liczy bowiem ponad sześćset stron. Zastanawiając się nad najistotniejszymi wydarzeniami utworu dochodzimy do wniosku, że wbrew imponującej objętości jego fabuła jest niezwykle skromna, żeby nie powiedzieć – uboga. Bo co się właściwie dzieje? Już początkowe akapity pierwszej części tekstu zdradzają nam jego zakończenie. Monolog wewnętrzny głównego bohatera i jednocześnie narratora, Horatio Oliveiry sugeruje, że oto zerwał on ze swoją ukochaną Magą i nigdy
Vladimir Nabokow (1899-1977) Pochodził z arystokratycznej rodziny rosyjskiej. W 1919 r. wyemigrował z Rosji. Studiował romanistykę i rusycystykę na uniwersytecie w Cambridge, a potem w Berlinie. W 1940 r. zamieszkał w USA – pracował tam jako wykładowca literatury rosyjskiej, angielskiej i porównawczej. Uzyskał tytuł profesora! Nabokow miał wiele zainteresowań: fascynowała go entomologia; pracował także w Muzeum Zoologicznym na Uniwersytecie Harvarda. Do tej pory uważany jest za jednego z najwybitniejszych pisarzy XX w. Za jego niewątpliwą zasługę uważa
Tomasz, renomowany praski lekarz został pewnego dnia wezwany do pacjenta w małym miasteczku. Czekając na powrotny pociąg, zatrzymał się w miejscowej kawiarni. Teresa, kelnerka akurat miała tam dyżur. Zobaczyła na jego stoliku książkę – dla niej był to znak tajemnego bractwa – lubiła czytać, a w jej środowisku nikt nie potrafił tego zrozumieć, zaakceptować. Mężczyzna z książką wydał jej się księciem, na którego czekała, kimś, kto zabierze ją do lepszego
Kim był Jasza? W jaki sposób zachować swoją tożsamość duchową? Jak nie ulec wpływowi innej kultury? – oto pytania, jakie zadają sobie singerowscy bohaterzy. Te pytania trapiły także Żyda Jaszę. Na pewno nie stereotypowym Semitą, który nosi brodę, jarmułkę i cały niemal dzień spędza na modlitwie. Żydostwo nie było dlań „istotą życia”. Acz nie był on też gojem (goj – nie-Żyd). „Był pół-Żydem – ani Żydem, ani chrześcijaninem”. Autor każe mu
Dziwny przybysz Nudny poranek na oddziale psychiatrycznym jednego ze szpitali w zachodnich Stanach Zjednoczonych. Osowiali pacjenci siedzą pod ścianami świetlicy, leniwie grają w karty, rozwiązują łamigłówki. Jak co dzień, czekają, aż coś się wydarzy. Zazwyczaj nie wydarza się nic. Aż do tego ranka. Tego ranka bowiem na oddział przybywa nowy pacjent. Pierwszą rzeczą, jaką pensjonariusze słyszą, zanim go jeszcze zobaczą, jest jego śmiech. Donośny, tubalny, spontaniczny i pełen energii śmiech, który wypełnia smutne
Czy można wyjść poza czas? Skoro człowiek jest tak bardzo z nim związany? Bohater Podróży… puszcza się w daleki rejs, by gdzieś, w jakiejś rzeczywistości pierwotnej i naiwnej go odnaleźć. Dlaczego Podróż do źródeł czasu? Żeby zbadać istotę czasu i poznać, gdzie biją jego źródła, trzeba wyjść poza czas. Taka jest wyjściowa teza autora Podróży… Bohater marzy o znalezieniu miejsca, w którym ludzie, choć związani kategoriami „przed” i „po”, żyją jednak niezależnie od tych kategorii, zanurzeni jakby w wiecznym
Powieść-saga Opowieści-sagi były gatunkiem znanym od czasów wczesnośredniowiecznych. Przedstawiały losy historycznych lub legendarnych bohaterów czy też opiewały dzieje słynnych rodów. Sto lat samotności włącza się w ten nurt pisarstwa, opowiadając historię rodziny na przestrzeni stu lat. Fabuła utworu obejmuje losy rodu od czasów małżeństwa protoplastów José Arcadio Buendia i Urszuli aż po ostatniego potomka – owoc kazirodczego związku praprawnuków, dziecko ze świńskim ogonkiem, zjedzone w kołysce przez mrówki. Powieść Márqueza
Władca much zaczyna się jak klasyczna powieść przygodowa. Kilkudziesięcioosobowa grupa chłopców w wieku od 6 do 12 lat ląduje na tropikalnej wyspie. A jednak po upływie kilku miesięcy ich życie w tym pięknym miejscu zmieni się w ponury koszmar. Co sprawiło, że „dobra wyspa” stała się widownią krwawej tragedii? Cywilizacja nastolatków Mimo swego młodego wieku, wychowani w zhierarchizowanym społeczeństwie angielskim, chłopcy szybko organizują swą społeczność na wzór dorosłych. Zwołują zebranie
Buszujący w zbożu to ten, który – bez względu na upływający czas – odbiera rzeczywistość przez pryzmat dziecięcej wrażliwości, będącej jedynym lekarstwem na zepsucie świata dorosłych. Trzy dni żywota Holdena z Nowego Yorku Jeśli poproszono by mnie o wskazanie sceny literackiej, która urzeka ciepłem wzajemnej miłości bohaterów, spośród wielu możliwych wybrałabym tę, w której główny bohater „Buszującego w zbożu” tańczy ze swoją dziesięcioletnią siostrzyczką – Phoebe w jej sypialni. Zanim jednak dojdzie
Opowieść w biblijnej ramie Na wschód od Edenu. Tytuł przywodzi na myśl biblijną historię o wygnaniu pierwszych rodziców z raju i historię ich syna – bratobójcy Kaina, który miał być tułaczem i zbiegiem na ziemi: „Kain odszedł od Pana i zamieszkał w kraju Nod, na wschód od Edenu” (Rdz 4,16). W tę ramę wpisuje się historia opowiedziana przez Johna Steinbecka. Historia Kaina i Abla powtarza się w rodzinie Trasków przez dwa pokolenia. W Stanach Zjednoczonych, w drugiej połowie XIX stulecia, w pobliżu
Powieść zaczyna się od sytuacji absurdalnej. Józio w gimnazjum jest traktowany jak uczeń, jakby nikt nie widział w tym niczego dziwnego. Zaskakuje postawa samego bohatera. Zachował on świadomość dorosłego człowieka, a jednak bywa zaskakująco nieporadny, nie potrafi sobie poradzić w tej dziwnej sytuacji. Jak to interpretować? Podstawowym błędem popełnianym przy czytaniu powieści Gombrowicza jest próba logicznego interpretowania pokazanej tam rzeczywistości. Przyzwyczajeni do powieści realistycznych lub przynajmniej pokazujących zdarzenia w „normalny”
Tego w powieści nie zabraknie: magii, przesądów i zabobonów, duchów, iście biblijnych plag. Jaki to gatunek? Saga rodzinna, ale jakże inna od typowej! Brat żeniący się z siostrą, siedemnastu braci przyrodnich i zawiłe relacje rodzinne – to na pewno nie jest typowa rodzina! Bracia noszą imiona: Jose Arcadio starszy, Aureliano młodszy. W końcu Aurelianów i Jose jest tylu, że można się pogubić. Różne są ich natury, dziwactwa, przygody. Namiętności, jasnowidztwo,
