Search Results for "Pamiętnik z powstania warszawskiego"
Pamiętnik z powstania warszawskiego Mirona Białoszewskiego – język i narracja. Masz rozstrzygnąć, jakie cechy języka dominują w pamiętniku Mirona Białoszewskiego: cechy języka pisanego czy mówionego. Próbujesz też określić rodzaj narracji i cechy gatunkowe pamiętnika. Przeanalizuj zawarte w podręcznikach fragmenty Pamiętnika… dotyczące 1 sierpnia, czyli początku powstania i wydarzenia z 15 sierpnia. Fragment dotyczący 1 sierpnia Charakter opisywanych zdarzeń – realistyczny czy fantastyczny? Realistyczny, a nawet historyczny, wszyscy wiemy, że godziną rozpoczęcia powstania, legendarną godziną
Co powiesz o kompozycji utworu? Wspomnienia pisarza przyjmują dziwną formę – pisane są ciągiem, bez podziału na rozdziały i tytuły. Tekst jest ciągły, bo autor założył sobie, że będzie wierny życiu, a życie to jednolite pasmo, nieprzerwane do momentu śmierci. Dlatego tekst pamiętnika nie jest poddany żadnym regułom kompozycyjnym. Mimo to utwór można nazwać tradycyjną nazwą – pamiętnikiem. Pamiętnik to wspomnienia wydarzeń, w których brał udział lub które obserwował autor, odtwarzane po upływie
Autor Miron Białoszewski W momencie wybuchu powstania był 22-letnim chłopakiem, niezrzeszonym w żadnej organizacji wojskowej. Nie brał udziału w walkach powstańców – należał do bardzo licznej grupy warszawskich cywilów, których celem było przeżycie, przetrwanie lat wojny. Na początku powstania Białoszewski mieszkał u znajomych na pograniczu Woli i Śródmieścia, potem przeniósł się do mieszkania rodziców (ul. Chłodna), a następnie do domu swojego przyjaciela Swena, gdzie wraz z innymi warszawiakami ukrywał się w piwnicach budynków
Pamiętnik z powstania warszawskiego Treści związane z lekturą, potrzebne do egzaminu Powstanie warszawskie wybuchło w 1 sierpnia 1944 roku, zakończyło się klęską – 2 października 1944 – to data kapitulacji powstańców. Organizatorzy powstania przewidywali walkę dużo krótszą – myślano nawet, że powstanie skończy się w tydzień, przy wsparciu sojuszników. Trwało dwa miesiące – powstańcy przez ten czas stawiali czoła wrogowi, co świadczy o ich heroizmie i determinacji do walki. Głównym
Autor – narrator – bohater Białoszewski nazwał swoje dzieło pamiętnikiem. Rzeczywiście, pokazuje ono wydarzenia, których autor był uczestnikiem i świadkiem. Pisarz relacjonuje w Pamiętniku z powstania warszawskiego swoje przeżycia z 63 dni powstania warszawskiego. Przedstawia je w sposób chronologiczny, dbając o dokładność opisu. Jednocześnie jest to obraz powstania nakreślony z pewnego dystansu czasowego. Białoszewski podkreśla to już na samym wstępie: Teraz mam czterdzieści pięć lat, po tych dwudziestu trzech latach
Pamiętnik z powstania warszawskiego Lektura w epoce Pamiętnik z powstania warszawskiego powstał długo po wojnie, bo w latach 70. Ale dotyczy dokładnie roku 1944 – tragicznych miesięcy powstania w Warszawie, w ten czas przenosi czytelnika. Tytuł Pamiętnik z powstania warszawskiego – taki tytuł od razu informuje, z jakim tekstem mamy do czynienia. Wpisuje się w tradycję; literatura zna sporo pamiętników (Pamiętnik znaleziony w Saragossie, Pamiętnik z czasów wojny, Pamiętnik czasów
Jak wyglądało życie cywila w powstańczej stolicy? – na podstawie Pamiętnika z powstania warszawskiego. Leżymy. Potokiem. Potokami. Piwnicami. I nagle: Trzszach… trzszach… trzszach… tszach… tszach… tszach… Podmuchy i rwanie murami – po sześć razy, przeważnie. Ale jak te mury chodziły… raz patrzę – a one chodzą chyba na metr w tę i w tę… i wtę…i w tę… rozlatujemy się?!… niee – pohuśtały się… trochę mniej, coraz mniej, i ustawiły… tak jak stały. Przecierałem oczy ze zdumienia. Białoszewski
Bohaterstwo i bohaterszczyzna – Twoje rozważania o wojnie w świetle „Pamiętnika z powstania warszawskiego”, „Kamieni na szaniec” i innych lektur. Wstęp Zacznij od cytatu Od bomb i samolotów – wybaw nas, Panie, Od czołgów i goliatów – wybaw nas, Panie. Od pocisków i granatów – wybaw nas, Panie. Od miotaczy min – wybaw nas, Panie, Od pożarów i spalenia żywcem – wybaw nas, Panie, Od rozstrzelania – wybaw nas, Panie, Od zasypania – wybaw nas, Panie… Oto modlitwa autora
Żołnierz i cywil – bohaterowie powstania warszawskiego. Dokonaj analizy i interpretacji porównawczej fragmentu Pamiętnika z powstania warszawskiego Mirona Białoszewskiego i wiersza Antoniego Słonimskiego Mogiła nieznanego mieszkańca Warszawy. Komentarz Literatura tworzy, ale też burzy stereotypy myślowe. W polskiej świadomości powstanie warszawskie kojarzy się przede wszystkim z bohaterskimi młodymi akowcami, którzy oddawali życie za ojczyznę (samo to sformułowanie jest stereotypowe!). Zwróć uwagę, że i w wierszu Słonimskiego, i w utworze Białoszewskiego, uwaga pisarzy wcale nie skupia się na walczących powstańcach. Miron
Pamiętnik z powstania warszawskiego ukazał się po raz pierwszy w roku 1970. Powstał u schyłku lat sześćdziesiątych z „gadaniny o powstaniu” (sformułowanie autora), czyli wspomnień wydarzenia, które dla Białoszewskiego i ludzi z jego generacji stało się kluczowym doświadczeniem życiowym. Autor chcąc oddać grozę i wielkość wydarzeń, wzorował się na antycznych kronikarzach wielkich wojen (Tucydydesie, Ksenofoncie, Juliuszu Cezarze), jednocześnie jednak dążył do wyrażenia własnych doznań zwyczajnego cywila. I właśnie ta relacja cywila
Pamiętniki Paska przydadzą się przy opracowaniu wielu tematów maturalnych. Najważniejsze z nich to: • sarmatyzm • kultura, obyczaje • Polska i Polacy • spory, kłótnie, waśnie • literatura batalistyczna • motywy historyczne • pamiętnikarstwo • autobiografizm • cechy języka staropolskiego Pamiętnikarstwo Przykład tematu Pamiętnik literacki jako zapis doświadczeń osobistych i źródło wiedzy o epoce. Przedstaw na wybranych przykładach. Podpowiadamy Materiał rzeczowy do tego tematu jest niezwykle bogaty. Wybierz trzy,
Mała powtórka z historii Początek powstania: 1 sierpnia 1944, godzina 17. 00 (godzina „W”). Koniec: 2 października 1944, podpisanie kapitulacji przez przedstawicieli Komendy Głównej AK. Siły polskie: głównie żołnierze warszawskiego okręgu AK (ok. 36 tysięcy). Siły niemieckie: ok. 25 tysięcy znakomicie uzbrojonych Niemców. Łącznie 63 dni walki, będące do dziś przedmiotem sporów historyków. Czy powstanie warszawskie miało sens? Jego wynikiem były przecież olbrzymie straty: ok. 180 tysięcy zabitych cywilów i
Temat: Przedstaw i porównaj różne ujęcia motywu młodości w literaturze polskiej. Ramowy plan wypowiedzi: Określenie problemu – teza: Młodość od stuleci inspiruje, zachęca do refleksji o naturze ludzkiej. Twórcy różnie ujmują ten motyw. Kolejność ujęcia treści: Model romantyczny – ranga zagadnienia w epoce, apoteoza – na przykładzie ody do młodości. Nawiązanie do sporu klasyków z romantykami. Ujęcie gombrowiczowskie – młodość jako forma, model parodystyczny, ale też nowatorskie ujęcie tematu dojrzewania
„Pesymistyczna wizja ludzkiej kondycji jest właściwa XX wiekowi” – ustosunkuj się do opinii Czesława Miłosza, poszukując argumentów w literaturze XX wieku. Komentarz: Z autorytetem Czesława Miłosza możesz albo zawalczyć, albo się zgodzić. Sposób pierwszy z pewnością jest o wiele trudniejszy, ale gwarantuje ciekawszą kompozycję, nawet jeśli ostatecznie zgodzisz się z pisarzem (przegrać z Miłoszem to nie wstyd). Sposób drugi jest łatwiejszy, ale w trakcie realizacji może okazać się płaczliwym, apokaliptycznym wyliczaniem zagrożeń czyhających na nas na
Literatura opisywała różne heroizmy – pokaż to na kilku przykładach. Komentarz: Temat łatwy, żeby nie powiedzieć, że bardzo. Trudne będzie za to uniknięcie patosu i banału. Możliwości ujęcia tematu uzależnione są tylko od wybranych przez Ciebie postaci. Nie musisz zajmować żadnego stanowiska, Twoim zadaniem jest właściwie jedynie przypomnienie wydarzeń wymagających hartu ducha. Przywołaj pojęcia: Heros – definicja antyczna to półbóg, rozumienie szersze to bohater. Odważny i waleczny. Chanson de geste –
„Co jest sednem w doświadczeniach dwudziestego wieku? Niewątpliwie bezsilność jednostki”. Uczyń tę myśl Czesława Miłosza przedmiotem swoich rozważań; odwołaj się szczególnie do literatury, możesz także wykorzystać dzieła filmowe, teatralne, malarskie i inne. Komentarz: Temat, o którym pojęcie ma, zdaje się, każdy. Z naciskiem na „zdaje się”. Z tezą zawartą w temacie możesz się zgodzić (odwołując się głównie do literatury wojennej) albo próbować polemizować. Opcja druga uczyni pracę dużo ciekawszą i bardziej obiektywną. Strategie realizacji tematu:
Uważnie przeczytaj poniższy tekst, bowiem do jego treści odnoszą się kolejne polecenia. Powieść Początek powieści jako odrębnego gatunku epickiego przypada w Polsce na czasy oświecenia. W przeciwieństwie do innych gatunków ma jasno określone cele poznawcze, a jej zadaniem jest przedstawić wierny obraz rzeczywistości. Powieść cechuje pojemność poznawcza. Ową pojemność należy rozumieć jako zdolność przekazywania wiedzy o człowieku, o procesie historycznym, który warunkuje jego życie. Ma strukturę dosyć swobodną i elastyczną.
Najważniejszym tematem literatury II połowy XX wieku okazały się wydarzenia II wojny światowej i ich następstwa. Życie przerosło wyobraźnię – stąd wynika charakterystyczne dla tych utworów odejście od fikcji literackiej w stronę różnorodnych form dokumentalnych. Autorzy starają się pokazać przede wszystkim prawdę historyczną, rzeczywiste przeżycia ludzi. W prozie mamy więc do czynienia z takimi formami, jak pamiętnik, dziennik, wywiad, reportaż itp. Często zresztą cechy tych różnych gatunków mieszają się ze sobą w jednym utworze –
Podaj przykłady utworów należących do literatury faktu. Utwory należące do literatury faktu to przede wszystkim dzieła związane z okresem wojny i okupacji. Przez literaturę faktu rozumie się dział współczesnego piśmiennictwa sytuujący się na pograniczu literatury i dziennikarstwa, obejmujący utwory będące opowieściami o rzeczywistych wydarzeniach, niekiedy częściowo zbeletryzowane. Literaturę faktu reprezentują różne gatunki, np. reportaż znany Ci dzięki książce Hanny Krall Zdążyć przed Panem Bogiem. Jest to utwór wykorzystujący zapis rozmowy
Czym różni się dziennik od pamiętnika? Dziennik pisany jest na bieżąco, na gorąco zapisywane są w nim chwile, systematycznie i bez dystansu czasowego. Jest podzielony na poszczególne zapisy z kalendarza. Nie jest komponowany, bo autor nie panuje nad całością, uzależniony jest od kalendarza i swego nastroju w danym dniu, choć wielu autorów dzienników próbuje kreować się na kogoś innego (tzw. autokreacja). Pamiętnik pisany jest z dystansu czasowego i daje większe możliwości kompozycyjne – ktoś po latach wspomina
