GIMNAZJUM
Podsumowanie Scena symboliczna kończąca utwór ma moc puenty. Interpretacja symbolu jest prosta. Symbolika sceny polega na… Symbol odczytuję następująco… Sens symbolu to refleksja o… Symbole tak się mnożą, że trudno je odczytać. Sens symbolu ujawnia autor w tytule dzieła. Chcę podsumować segment pracy Konkluzja powyższego wywodu jest następująca… Przed omówieniem następnego utworu podsumuję… Przed następnym dowodem – kilka słów podsumowania. Powyższy wywód prowadzi do refleksji… Tytułem podsumowania powyższych refleksji dodam…
Jak wyrazić ocenę i opinię Według mnie…, Według mojej oceny… Sądzę, uważam, jestem zdania, że… Postać, powieść, problem oceniam następująco… Moje stanowisko w tej sprawie jest następujące… Oceniam pozytywnie, negatywnie… Mam pochlebną (niepochlebną) opinię o tej postaci… Postawię werdykt… Trudno wyrokować, lecz… Moja ocena postaci (czynu) będzie surowa… Nie mnie oceniać tę decyzję… Nie czuję się uprawniony do ocen, lecz…. Wrażenie, które pozostało mi po tej lekturze, należy zaliczyć do…
Ważny element – akcja Jest to właściwie dość banalna historia romansu panicza ze służącą – tyle że w powieści Nałkowskiej staje się materiałem badawczym. Niby epizod – a właśnie taki wypadek odwrócił bieg wydarzeń. Aby unaocznić tezę, muszę przypomnieć kilka faktów z życia bohatera. Układ zdarzeń nie jest przypadkowy – został podporządkowany filozofii autora. Kilka wypadków potwierdza moją myśl… Wydarzenia, które potwierdzają te tezę, to… Jak zwrócić uwagę na epizod
O bohaterze Główny bohater jest postacią dominującą w utworze… Postać, z którą mam do czynienia, nie jest przeciętna… To jest osobowość! Silna, dominująca, budząca szacunek… Autor ukształtował postać bardzo indywidualną (oryginalną, ekstrawagancką, niespotykaną)… Bohater X to indywidualista, trudno znaleźć wielu podobnych do niego. Główny bohater dzieła nie jest postacią jednoznaczną. Bohater umyka prostym klasyfikacjom. To postać złożona – z jednej strony twardy realista – z drugiej niepoprawny wizjoner. To postać
O reżyserze i jego sztuce Osiągnął pełne mistrzostwo w sztuce filmowej. Stworzył obraz epicki – wydarzenie sezonu. Jest autorem filmu oddającego problematykę naszych czasów. Sięgnął po trudny temat. Nadał znanemu tematowi nowy wymiar. Decydując się na temat tak trudny, wykazał nie lada odwagę. Należy do światowej czołówki twórców filmowych. Dotąd nieznany zaskoczył odbiorców świeżością spojrzenia i nową techniką. O filmie polskim Cenię sobie polskie realia – miło oglądać własną stolicę,
O wierszu Podmiot liryczny ujawnia swoje uczucia… Mamy do czynienia z liryką wyznania (konfesyjną)… W tym przypadku podmiot liryczny ujawnia się jak sam autor… Głos mówiący skupia się na relacji (opisie, ekspresji uczuć, refleksji)… Podmiot liryczny reprezentuje głos ogółu. Wypowiedź podmiotu lirycznego zdradza głęboki indywidualizm osoby mówiącej. Dominantą kompozycyjną wiersza jest kontrast. Podmiot liryczny wciela się w znanego bohatera (nakłada maskę, wciela się w rolę)… Poeta oparł kompozycję utworu na
Zdania o kompozycji Mamy do czynienia z klasycznym wzorcem powieści (sonetu, noweli)… Utwór odbiega nieco od typowego schematu powieści. Autor dokonał modyfikacji gatunku. Twórca realizuje założenia przypisane gatunkowi. Jest to modelowy przykład gatunku. Miniaturę poetycką autorki cechuje lapidarność myśli. Dzieło można nazwać minipowieścią… Ten utwór to realistyczny obraz z przeszłości. Poetka stworzyła w swojej powieści precyzyjny świat. Autor celowo (przypadkiem) łamie konwencje gatunku. Dramat oświeceniowy nawiązuje do reguł klasycznych, wskrzesza
O utworze Utwór jest reprezentatywnym przykładem gatunku. Mamy do czynienia z dziełem dość schematycznym. Powieść należy do grona tych, które doskonale się czyta, ale nie zawiera żadnego głębszego przesłania. To jest utwór swoje epoki, dziś naprawdę przebrzmiały. Lektura tej powieści daje poczucie obcowania z arcydziełem, kontaktu z wielką sztuka. Nie jest to może arcydzieło, ale znakomity popis zdolności stylistycznych pisarza. Dziś czyta się ten utwór jako świadectwo obyczajowości swoich czasów.
O autorze Twórca wniósł do literatury nowe postrzeganie dość już zużytego tematu. Możemy go śmiało nazwać nowatorem. Typowe dla tego autora jest – takie a takie podejście do spraw ludzi i świata. Typowa dla poety postawa to postawa – erudyty, romantyka, mistyka, realisty. Twórca ujawnia w tych słowach swoje osobiste poglądy. Pisarz zdradził własne poglądy, pisząc, że…
Zgadzam się z tematem Takie sformułowanie tematu zaskakuje – ale po chwili refleksji wydaje się słuszne. Temat sugeruje tezę, którą chętnie będę udowadniał. Zgadzam się z myślą zawartą w cytacie… Rzeczywiście – ta myśl jest prosta i prawdziwa. Przesłanie tematu trudno podać w wątpliwość… Jest to teoria oczywista, bezdyskusyjna, jednoznaczna. Moje poglądy są zgodne z założeniem tematu. Jestem zwolennikiem poglądu reprezentowanego przez… Należę do grupy popierającej taką wizję dylematu. Nie
Twój wstęp będzie ciekawy, jeśli pokażesz w nim, że poruszany przez Ciebie problem nie należy do spraw przebrzmiałych, lecz jest wciąż aktualny. Jak to zrobić? Nawiązać do współczesnych problemów, wydarzeń, przykładów z życia wziętych, faktów znanych z aktualnych gazet. Dowiedziesz w ten sposób, że potrafisz myśleć oryginalnie, umiesz łączyć fakty, ale również – co nie mniej ważne – jesteś osobą ciekawą świata, zorientowaną w obecnym życiu społeczno-kulturalnym. Wstęp do pracy na temat: Różne obrazy domu w literaturze.
Zdania wprowadzające Oto więc lista najbardziej typowych zapowiedzi, które można wykorzystać: W zależności od typu pracy, używamy różnych zdań wprowadzających. – Przypomnę słowa pisarza:… – Mówi o tym ten fragment:… – A oto przykład:… – Poprę wypowiedź cytatem:… – Na poparcie swoich słów zacytuję / przywołam:… – Przytaczam te słowa na dowód:… Wśród wielu ciekawych wypowiedzi wagę przykładam do następujących: – Przywołam słowa X, choć nie jestem zwolennikiem tej tezy.
Opis obrazu We wstępie: nazwij dzieło sztuki, podaj autora, miejsce ekspozycji, określ technikę wykonania, określ temat obrazu – zwróć uwagę, na ile tytuł wiąże się z tematem, określ epokę i styl, do którego pasuje dzieło. W rozwinięciu: opisz tematykę obrazu, zanalizuj kompozycję płótna, uwzględnij stosunki przestrzenne (wzajemne położenie względem siebie opisywanych elementów obrazu): na pierwszym planie (to, co widzisz najbliżej), najbliżej, na drugim planie (to, co widzisz dalej), na
Opis przeżyć We wstępie: podaj podstawowe informacje o postaci i krótko przedstaw wydarzenie, które wywołało jej przeżycia. W rozwinięciu: nazwij uczucia, doznania, emocje towarzyszące przeżyciom, opisz zewnętrzne objawy, na podstawie których można wnioskować o uczuciach, doznaniach, emocjach (zmiana zachowania, zmiana wyglądu), zastosuj: frazeologizmy np. (serce stanęło mi w gardle), porównania (poczułam się jak w siódmym niebie), wykrzyknienia (Cudownie! Ach!). Uwaga! O przeżyciach wewnętrznych możemy wnioskować na podstawie: wyrazu twarzy (usta
Opis sytuacji We wstępie: przytocz okoliczności zdarzenia wskaż miejsce, czas, wymień uczestników, podaj przyczyny. W rozwinięciu: opisz miejsce zdarzenia, opisz wygląd postaci. zaprezentuj zdarzenie tak, jakbyś był jego naocznym świadkiem; zrelacjonuj wydarzenie główne; zapisz informacje o wydarzeniach towarzyszących; zdynamizuj narrację poprzez użycie czasowników nazywających ruch, wskazujących na działanie oraz wyrazów typu: nagle, wtem, znienacka, nieoczekiwanie, w pewnym momencie, niespodziewanie, raptem; stosuj krótkie zdania, równoważniki zdań, zdania wykrzyknikowe, wyrazy dźwiękonaśladowcze;
Opis krajobrazu We wstępie: scharakteryzuj typ krajobrazu: górski, nadmorski, miejski, nadrzeczny podaj realia geograficzne: położenie, kraj, ukształtowanie powierzchni, pogodę, porę roku, porę dnia. W rozwinięciu: wskaż istotne elementy opisywanej rzeczywistości (wzniesienie, wąwóz, wydma), zastosuj wyrazy określające położenie elementów krajobrazu względem siebie (na horyzoncie, na brzegu rzeki, wzdłuż potoku); zwróć uwagę na charakterystyczne cechy opisywanych elementów: roślinność (gęsta, egzotyczna); zwierzęta (dzikie, leniwe, drapieżne) niecodzienne zjawiska (tęcza, babie lato, zorza), zwróć
Prace o bohaterach literackich Czy jeśli ulubiony bohater – to koniecznie charakterystyka? Nie. Właściwie tylko wtedy, gdy słowo „charakterystyka” zawarte jest w temacie. Wówczas – trudno. Przypominamy sobie schemat tej formy. Ale – nawet gdy nie piszemy charakterystyki – przy tematach o bohaterach potrzebne są nam jej elementy. Możemy zacząć od „danych personalnych”, od zaprezentowania postaci lub od wyobrażeń na temat jej wyglądu. Przecież nie zawsze pisarz dał dokładny portret postaci. Wtedy można
Przed egzaminem przemyśl sobie, co mógłbyś napisać na taki właśnie temat. Spróbuj wymyślić jakąś przestrzeń, po której można fantastycznie podróżować, a jakiej jeszcze nie wymyślono! To musi być takie miejsce, na które nie wpadł ani znakomity Spielberg, ani staruszek Verne. To wyzwanie bardzo trudne. A czemu będzie trudno? Bo chyba wszystko już wymyślono! Tyle fantastycznych przestrzeni zajęto, że być może dalsze odkrycia będą niemożliwe. Gdzie wyprawiano bohaterów? W kosmos i w podróże
– Co to jest przyjaciel? – zapytano filozofa, bowiem ludzie od zawsze lubili udawać się do filozofów po najprostsze odpowiedzi. – Alter ego – odparł Zenon z Elei czterysta sześćdziesiąt lat przed naszą erą. (Alter ego – drugie ja, ktoś, komu można ufać jak sobie.) O co może zapytać autor tematu? Czym przyjaźń jest w życiu człowieka? (Wypowiedź poprzyj przykładami z literatury, sztuki, filmu, może twórczości własnej). „Prawdziwych przyjaciół poznaje się
Liryka Podmiot liryczny – podmiot mówiący w utworze lirycznym, opowiadający o swoich emocjach, przeżyciach i poglądach. Uwaga! Ta fikcyjna osoba nie jest jednak tożsama z autorem, choć często wiąże się z jego doświadczeniami życiowymi. W rozpoznawaniu różnych typów podmiotu lirycznego przydatna jest np. analiza form czasowników i zaimków („ja” czy „my”? – liczba pojedyncza czy mnoga?) Ważne jest też miejsce podmiotu mówiącego w konkretnej sytuacji lirycznej. Podmiot liryczny może występować w pierwszej osobie („ja” liryczne), przedstawiając swoje emocje i stany
