Udowodnij, że Potop Henryka Sienkiewicza był powieścią ku pokrzepieniu serc.
Zacznij:
Przywołaj słynną Sienkiewiczowską ideę pisania ku pokrzepieniu serc Polaków uciśnionych przez zaborców, realizowaną przezeń w powieściach historycznych. Odnieś ją do podobnej idei, która przyświecała Mickiewiczowi przy pisaniu Pana Tadeusza.
Rozwiń:
Wskaż te cechy Potopu, które udowadniają pogląd o krzepieniu serc.
- Dobór scenerii historycznej – moment silnego zagrożenia Rzeczypospolitej, ale także jej militarnej chwały. Zdecydowane skupienie się na… tej drugiej.
- Konstrukcja postaci – (Kmicic, Zagłoba, Wołodyjowski) sarmackich „twardzieli”, zawadiaków – nieszczególnie skomplikowanych, lecz bardzo sympatycznych.
- Patos scen o charakterze patriotycznym.
- Heroizm bohaterów powieści.
Zakończ:
Jak widać, krzepienie serc wiąże się z pewną manipulacją – konieczne jest bowiem przemilczenie pewnych faktów przy jednoczesnym rozdmuchaniu innych. Możesz przywołać słynną Gombrowiczowską krytykę tego podejścia do historii Polski.
Najważniejsze pojęcie:
Powieść historyczna – jej akcja rozgrywa się w określonej scenerii historycznej. Zachowane są realia i obyczajowość epoki, treść utworu musi być też zgodna z faktami historycznymi. Obok postaci fikcyjnych mogą także występować rzeczywiste.
Zobacz:
Jakie były cele i okoliczności powstania Potopu Henryka Sienkiewicza?
Jakie gatunki literackie odnaleźć można w Potopie Henryka Sienkiewicza?
Jakie wydarzenia historyczne stały się tłem Potopu Henryka Sienkiewicza?