Udowodnij, że Potop Henryka Sienkiewicza był powieścią ku pokrzepieniu serc.

Zacznij:
Przywołaj słynną Sienkiewiczowską ideę pisania ku pokrzepieniu serc Polaków uciśnionych przez zaborców, realizowaną przezeń w powieściach historycznych. Odnieś ją do podobnej idei, która przyświecała Mickiewiczowi przy pisaniu Pana Tadeusza.

Rozwiń:
Wskaż te cechy Potopu, które udowadniają pogląd o krzepieniu serc.

  • Dobór scenerii historycznej – moment silnego zagrożenia Rzeczypospolitej, ale także jej militarnej chwały. Zdecydowane skupienie się na… tej drugiej.
  • Konstrukcja postaci – (Kmicic, Zagłoba, Wołodyjowski) sarmackich „twardzieli”, zawadiaków – nieszczególnie skomplikowanych, lecz bardzo sympatycznych.
  • Patos scen o charakterze patriotycznym.
  • Heroizm bohaterów powieści.

Zakończ:
Jak widać, krzepienie serc wiąże się z pewną manipulacją – konieczne jest bowiem przemilczenie pewnych faktów przy jednoczesnym rozdmuchaniu innych. Możesz przywołać słynną Gombrowiczowską krytykę tego podejścia do historii Polski.

 

Najważniejsze pojęcie:

Powieść historyczna – jej akcja rozgrywa się w określonej scenerii historycznej. Zachowane są realia i obyczajowość epoki, treść utworu musi być też zgodna z faktami historycznymi. Obok postaci fikcyjnych mogą także występować rzeczywiste.

 

Zobacz: