Search Results for "Siłaczka"
Czy można dochować wierności młodzieńczym ideałom? Punkt wyjściowy – młodzieńcze plany Stanisławy Bozowskiej i Pawła Obareckiego Stanisława i Paweł poznali się na jednym z ideologicznych spotkań u swoich wspólnych znajomych. Obarecki był wówczas studentem IV roku medycyny, a Stasia miała około 17 lat. Obydwoje byli bardzo biedni, a przez to bywali głodni i niedbale ubrani. Gdy Paweł poprosił Stasię o rękę, dziewczyna odrzuciła jego oświadczyny. Dlaczego? Dokładnie nie wiadomo. Może uważała, że miłość Pawła do niej jest złudzeniem,
Kto jest głównym bohaterem Siłaczki? Bohaterów jest dwoje. Pierwsze miejsce przynależy Stasi Bozowskiej – nie tylko ze względu na to, że jest bohaterką pozytywną, ale głównie dlatego, że to ją zamieścił w tytule i nazwał „siłaczką” Stefan Żeromski. To zresztą nazwa pełna szacunku dla tej szlachetnej postaci. Obarecki nie jest już ani pozytywny, ani szlachetny. Ale to jego losy śledzimy, to on wspomina przeszłość swoją i Joasi, to jego decyzje oceniamy. Zauważmy, że
Skąd tytuł Siłaczka? Tytułową siłaczką nazwana jest umierająca nauczycielka Stanisława Bozowska. Jak zinterpretować tytuł? Jako zmaganie z przeciwnościami losu, siłowanie się z życiem (od siłować się – mocować się, zmagać się). Od pracy ponad siły, którą wykonywała Stasia, czyli pracy wymagającej większego wysiłku niż na to pozwalały jej możliwości. Ciężka praca doprowadziła ją do wyczerpania, choroby i śmierci. Czy daremnie? Udało jej się oświecić część ludzi ze wsi. Od ogromnej siły woli, jaką
Treści związane z lekturą, potrzebne do egzaminu Którędy do Obrzydłówka? Droga Pawła Wspólne studia w Warszawie Wielkie ideały na początku pobytu w miasteczku. Po ukończeniu studiów medycznych Obarecki przyjeżdża do niewielkiego miasteczka, aby realizować swoje marzenia – walczyć o poprawę warunków życia ubogich mieszkańców okolicznych wsi. Okazuje się jednak, że Obrzydłówek jest wyraźnie podzielony na bogatych i biednych. Tym, którzy mają pieniądze, nie podobają się plany Pawła. Wojna z aptekarzem.
Siłaczka Lektura w epoce Stop! Jesteście w Młodej Polsce! Młoda Polska to jedna z nazw epoki następującej po pozytywizmie, a nawet przez jakiś czas współistniejącej z tą epoką. Ośrodkiem pozytywizmu była Warszawa, Młodej Polski – Kraków. Pozytywizm już chylił się ku końcowi, ale jeszcze powstawały wielkie dzieła – Lalka Prusa, Trylogia Henryka Sienkiewicza, pozytywiści wciąż pisali artykuły o ważnej roli wiedzy i pracy w życiu społeczeństw. Młodzi moderniści natomiast uciekali
Autor Stefan Żeromski (1864-1925) – pisarz, publicysta, dramaturg. Wychowany na Kielecczyźnie (Kielce były pierwowzorem Klerykowa), pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Pracował jako guwerner i korepetytor, bibliotekarz, wiele podróżował. Autor m.in. powieści (Przedwiośnie, Popioły, Ludzie bezdomni) i opowiadań (Echa leśne, Siłaczka, O żołnierzu tułaczu). Geneza U źródła powieści znalazły się osobiste przeżycia autora z czasów szkolnych, także polityka zaborców – czyli nasilenie rusyfikacji w latach siedemdziesiątych XIX wieku. Gatunek Powieść – ale oparta na
Temat: Przedstaw i porównaj różne ujęcia motywu młodości w literaturze polskiej. Ramowy plan wypowiedzi: Określenie problemu – teza: Młodość od stuleci inspiruje, zachęca do refleksji o naturze ludzkiej. Twórcy różnie ujmują ten motyw. Kolejność ujęcia treści: Model romantyczny – ranga zagadnienia w epoce, apoteoza – na przykładzie ody do młodości. Nawiązanie do sporu klasyków z romantykami. Ujęcie gombrowiczowskie – młodość jako forma, model parodystyczny, ale też nowatorskie ujęcie tematu dojrzewania
„Szczęście człowieka na ziemi zaczyna się dlań wtedy, gdy zapominając o sobie, zaczyna żyć dla innych” (Mikołaj Gogol). Rozważ słuszność myśli pisarza, sięgając do kilku wybranych utworów i własnych myśli o istocie szczęścia. Komentarz: Temat z gatunku uniwersalnych, pozornie dla każdego. Rozległość tematu może wyprowadzić na manowce. Zastanów się dobrze nad kluczem. Stwierdzenie Gogola możesz potwierdzić literackimi i rzeczywistymi przykładami. Albo zdecydować się na rodzaj dyskusji, zagłębiając się w różne definicje szczęścia. Przy
Literatura opisywała różne heroizmy – pokaż to na kilku przykładach. Komentarz: Temat łatwy, żeby nie powiedzieć, że bardzo. Trudne będzie za to uniknięcie patosu i banału. Możliwości ujęcia tematu uzależnione są tylko od wybranych przez Ciebie postaci. Nie musisz zajmować żadnego stanowiska, Twoim zadaniem jest właściwie jedynie przypomnienie wydarzeń wymagających hartu ducha. Przywołaj pojęcia: Heros – definicja antyczna to półbóg, rozumienie szersze to bohater. Odważny i waleczny. Chanson de geste –
Idealizm życiowy – pomaga czy przeszkadza w osiąganiu zamierzonych celów? Komentarz: Banał, aż bije po oczach! Przy takich pytaniach odpowiedź będzie zawsze niejednoznaczna. Najlepsza forma – to rozprawka. Myśl pierwsza to konfrontacja idealisty z realistą pod kątem osiągniętej pozycji (zawodowej, społecznej, życiowej). Myśl druga to przedstawienie zdrowego rozsądku jako najlepszej formy realizacji idei. Temat ten jest związany z pytaniem, czy karierowicz może być idealistą? Takie ujęcie też może być jednym z wariantów realizacji.
Jeśli chcesz poznać człowieka, patrz na jego czyny. Jaką prawdę o człowieku – o jego wielkości i małości – odkryłeś, analizując i oceniając działania wybranych bohaterów literackich? Zaprezentuj swoje przemyślenia. Komentarz: Temat, który może być kołem ratunkowym dla osób mających pojęcie o jednej tylko i to dowolnej epoce literackiej. Przykłady znajdziesz wszędzie. Sięgnij po literaturę wojenną, współczesną, gdzie w obliczu wojny, totalitaryzmu człowiek albo staje na wysokości zadania, albo nie. Możesz też porównać
Dlaczego to ważny w literaturze problem? Dotyczy wszystkich ludzi (nawet tych, którzy pracy unikają, bo i to jakaś postawa wobec niej) wszystkich czasów. Stosunek do pracy jest nierzadko kryterium wartościowania bohaterów. Jak mówi Biblia, świat powstał dzięki pracy Boga – trwała ona sześć dni, siódmego dnia Stwórca odpoczął. Ale sam człowiek nie został stworzony do ciężkiej pracy – zajmowałby się pewnie jedynie przyjemnymi czynnościami, żył w zgodzie z naturą (wizja
Ideały są jak gwiazdy. Nie można ich dosięgnąć, ale trzeba się według nich kierować. Bernard Shaw Pisząc lub mówiąc o ludziach, będących dla nas wzorem, musimy mieć wiedzę o ich działalności. Nie wystarczy oznajmić, że moimi autorytetami są jakieś konkretne osoby. Ich dzieło dla ludzkości jest konkretne, zaraz za taką deklaracją musi zatem pójść opowieść o ich dokonaniach. Mówcie o tych wielkich, o których sporo wiecie. Stasia Bozowska To nasza polska Siłaczka, nakreślona piórem
Bohaterowie Ludzi bezdomnych Postać najważniejsza – Tomasz Judym Główny bohater obowiązkowej lektury młodopolskiej – Ludzi bezdomnych. W polskiej kulturze bardzo ważny – stał się uosobie niem idealizmu i społecznikostwa w naszej literaturze i świadomości. Jego nazwisko – Judym – oznacza społecznika, kogoś, kto dla idei społecznej odrzuca własne szczęście. Kim był – osadź postać w konkretnych realiach (musisz je zapamiętać) Tomasz Judym to młody lekarz wywodzący się z rodziny proletariackiej,
Test składa się z dwóch części. Celem pierwszej jest zbadanie, czy potrafisz twórczo wykorzystać lub przekształcić podany fragment tekstu. Na egzaminie może trzeba będzie ułożyć na jego podstawie ogłoszenie lub notatkę do szkolnej gazetki, zredagować przemówienie, napisać skargę do sądu, regulamin albo przeprowadzić wywiad z bohaterem konkretnego utworu. Część druga sprawdzianu polega na rozwiązywaniu zadań z zakresu ortografii, frazeologii, gramatyki, a także kojarzeniu pojęć z różnych dziedzin kultury. Ta część
Na początek – przeczytaj uważnie tekst wstępny, bowiem do niego będą się odnosiły niektóre polecenia testu. Twórczość i błąd Twórczość i błąd graniczą ze sobą w języku o włos, ocierają się o siebie. Myliłby się ten, kto by sądził, że terenem twórczości językowej jest tylko poezja. Twórczość językową uprawia na co dzień każdy z nas. Kiedy ktoś stwierdza dumnie, patrząc na Amika albo Trota: „Posiadanie psa czyni człowieka ludzkim”, uprawia
Przed Tobą kartka, na której Małgosia dokładnie zapisała swoją rozmowę z ojcem. – Dzień dobry. – Dzień dobry. Mówi Małgosia Zamecka. Czy to Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego „Dziewiarz”? – Tak, słucham. – Czy mogę prosić do telefonu tatę, to znaczy pana Zameckiego? – Tak, zaczekaj chwilę. Twój ojciec właśnie skończył naradę. – Dziękuję. – Halo, słucham. – Tata? Cześć, tu Gosia. – Dzień dobry, córeczko. Czy coś się stało? – Dlaczego
„Być albo nie być? – oto jest pytanie”, „Reszta jest milczeniem”, „Słowa, słowa, słowa…”. To wszystko cytaty z tego samego utworu – Hamleta Williama Szekspira. Dramatu, który od czterystu lat jest „na topie”, i po prostu nie wypada go nie znać. A jest to historia młodzieńca rozdartego między myślą a czynem. Pewnie czasem każdy z nas bywa Hamletem. Niektórzy jednak nigdy nie są gotowi do działania, stale żyją w świecie wątpliwości. Utworzono nawet termin „hamletyzm”, oznaczający
Prometeusz – bohater mitologii Garść faktów z życia Prometeusza Terminy i pojęcia związane z Prometeuszem Prometeusz jako bohater utworów literackich Prometeizm w literaturze polskiej Wątki prometejskie w kulturze Prometeusz – bohater mitologii Dobroczyńca ludzkości, w imię jej dobra gotowy do najwyższych poświęceń. Wzór bohaterskiego buntu przeciwko systemowi wartości tolerującemu istnienie zła. Kwestionariusz osobowy Imię: Prometeusz – po grecku znaczy: przezorny, przewidujący. Koneksje rodzinne: syn tytana Japeta i okeanidy Klimene, zaliczany do boskiej generacji tytanów; brat
Dominujące nurty młodopolskiej prozy to naturalizm i tak zwany otwarty realizm. Otwarty, czyli taki, który nie ogranicza się do klasycznych zaleceń poetyki realistycznej, lecz pozwala także na umieszczanie w utworze elementów całkowicie z tą klasyczną poetyką niezgodnych. Nadal główny nurt opowieści utrzymany jest w konwencji realistycznej, ale może być uzupełniany fragmentami symbolicznymi, jak wizje, obrazy, i impresjonistycznymi oraz ekspresjonistycznymi, na przykład opisami. Nadal też trwa, zapoczątkowana jeszcze w dojrzałym realizmie, wielka literacka przemiana w zakresie narracji. Tradycyjny
