NAUKA O JĘZYKU
Czasownik TEST Uwaga! W zadaniach zamkniętych może być więcej niż jedna poprawna odpowiedź. 1. Wstaw w odpowiednie miejsca tabeli: myśleć, mówić, zagrać, przybyć, robić, nagrodzić, spakować, słuchać, jeść, zacząć Czasowniki dokonane Czasowniki niedokonane 2. Pogrupuj podane czasowniki na formy nieodmienne, odmieniające się przez osoby, odmieniające się przez przypadki. \marzyć, robiąc, powiedziawszy, zwiedzamy, wędrujący, jechać, zamurowano, wzbogacany, oprowadza, zakryty, myśląca, zamknięto czasowniki nieodmienne czasowniki odmieniające się przez osoby czasowniki odmieniające się
Rzeczownik TEST 1. Odmienne i samodzielne części mowy to: A. czasowniki, liczebniki, spójniki, przyimki B. przymiotniki, rzeczowniki, zaimki, wykrzykniki C. zaimki, rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki D. przyimki, czasowniki, rzeczowniki, partykuły Odp. ………………….. 2. Wśród podanych wyrazów wskaż rzeczowniki, które są jednocześnie żywotne, nieosobowe i pospolite: A. pilot, B. mieszkaniec, C. słoń, D. ołówek, E. papuga. Odp. ………………….. 3. Spośród podanych rzeczowników wybierz nieodmienne i uzupełnij nimi zdania: Missisipi, Brda, kakao, mleko, emu, struś. A.
Słowniki TEST 1. Do jakiego działu nauki o języku zaliczysz terminy: przydawka, podmiot, orzeczenie? a) fleksja, b) składnia, c) onomastyka, d) ortografia. Odp. ………………………….. 2. Który ciąg terminów należy w pełni do fleksji? a) podmiot, czasownik, mianownik, tryb, b) mianownik, dopełniacz, celownik, samogłoska, c) orzecznik, łącznik, przysłówek, przydawka, d) czasownik, osoba, liczba, tryb. Odp. ………………………….. 3. W jakim słowniku będziesz szukał pochodzenia wyrazu „skóra”? a) w ortograficznym, b) we frazeologicznym, c) w słowniku terminów
Ortografia TEST 1. Który z wyrazów nie zawiera cząstki om? A. k…………….ponent B. k…………….pozytor C. k…………….pas D. k…………….pać się E. k…………….binator F. k…………….bajn 2. Jeden z podanych wyrazów: FRANCJA, FRANCUZ, FRANCUSKI powinien być pisany małą literą, ponieważ jest: A. nazwą własną B. rzeczownikiem konkretnym C. przymiotnikiem D. przysłówkiem Odp. ……………………………….. 3. Uzupełnij, wstawiając brakujące litery: a) k……….tałt; b) pł………tno; c) pró…….niak; d) wr……..bel; e) po…….ądny. 4. Podkreśl poprawnie zapisane
Jak można dzielić wyrazy? Przede wszystkim na sylaby. I już pojawia się najważniejsza zasada: możesz przenosić części wyrazów do następnej linijki zgodnie z ich podziałem na sylaby. Pamiętaj! Sylaba (inaczej zgłoska) to część wyrazu, która składa się: z samogłoski (w każdej sylabie musi się znaleźć): i–gła, o–biekt, e–cho, e–fekt, e–ko–lo–gia lub samogłoski i jednej lub kilku spółgłosek: pan–na, my–śla–łem, ma–te–ma–ty–ka. Skojarz przykłady! ma–ma, książ–ka, pia–ni–no, kom–pu–ter, za–baw–ka, łóż–ko, od–dy–cha–nie, mu–zy–ka, sto–łek, gi–ta–ra,
Znaki interpunkcyjne Polski system interpunkcyjny zawiera 10 znaków interpunkcyjnych: kropka, którą stawiamy po wypowiedzeniach, tj. po zdaniu lub równoważniku zdania; przecinek oddziela mniejsze całości w obrębie wypowiedzenia; średnik, który jest znakiem średniej mocy, stawiamy tam, gdzie kropka byłaby znakiem za silnym, przecinek zaś za słabym; dwukropek zapowiada wyliczanie, wprowadza zespół wyrazów lub sygnalizuje przytoczenie czyjejś mowy, pełni też funkcję prozodyczną; pytajnik zaznaczający pytanie; wykrzyknik używany po okrzykach, zawołaniach oraz życzeniach
Małą literą piszemy Wszelkie rzeczowniki pospolite: kot, człowiek, kanapa, obraz, biurko Nazwy dni tygodnia, nazwy miesięcy i okresów kalendarzowych: poniedziałek, sobota, czwartek, lipiec, miesiąc, kwartał, półrocze, rok, wiek, post, adwent. Wyjątek: Wielki Piątek, Wielka Sobota, Wielki Tydzień Nazwy obrzędów, zwyczajów i nazwy tańców: andrzejki, mikołajki, dyngus, zaręczyny, oczepiny, walentynki, polka, kujawiak, oberek. Nazwy epok literackich, prądów kulturalnych, gatunków literackich i muzycznych: antyk, romantyzm, futuryzm, modernizm, epos, ballada, preludium, sonata, bolero Nazwy mieszkańców
Kiedy razem, a kiedy osobno? Pisownia partykuły: -że, -li Partykuły -że, -li pisz zawsze razem – Idźże w końcu do domu. – Zróbże sobie chwilę przerwy. Pisownia partykuł: no, czy, niechaj, niech, oby Partykuły no, czy, niechaj, niech, oby piszemy oddzielnie: – Podejdź no tutaj! – Niech nikt się nie skarży! Pisownia partykuły -by Partykułę -by piszemy zawsze łącznie z: osobowymi formami czasowników – zrobiłbym, poszłoby, malowałaby; ze spójnikami gdy,
Zasady -bym, -byś, -by, -byśmy, -byście piszemy łącznie z osobowymi formami czasowników, użytymi w funkcji osobowej pisałbym, pisalibyśmy pisałbyś, pisalibyście pisałby, pisałaby, pisałoby, pisaliby, pisałyby z osobowymi formami czasowników, użytymi w w funkcji bezosobowej należałoby się zastanowić, słuchałoby się z przyjemnością, wypadałoby złożyć wizytę, poszłoby się do lasu na grzyby z partykułami bodajbyś, czyżbyś, gdzieżby, obym, niżbym ze spójnikami gdy, że, a itp. gdyby, żeby, aby, alboby chociażbyś
Kiedy napisać „i”a kiedy „j”? Pisz i na początku wyrazów przed spółgłoską igła, impreza, indyk, ikona, internat, interes, Irena Pisz j (przed samogłoską) na początku wyrazów w połączeniach: ja, je, jo, jó, ju, ję, ją ja, je, jo – jazda, jarzębina, jezioro, jemioła, jeżyna, jodła, jogurt jó, ju – Józef, jutro, jutrzenka, Justyna ję, ją – język, Jędrzej, jądro, jąkała Pisz j po samogłoskach w tych samych połączeniach co wyżej nadzieja, bajeczka, zając,
Kiedy napisać ą, ę? Napisz ą lub ę w wyrazach rodzimych i zapożyczonych, które zostały całkowicie spolszczone ą – pączek, wąwóz, wąż, kąt, wąsy, pstrąg, pląsy, pieniądze, ląd, ę – kolęda, wędrować, potężny, węch, klęska, jarzębina, pędzel. Piszesz (zgodnie z wymową) przed spółgłoskami szczelinowymi (wymawianymi łagodnie, bez „wybuchu”) f, w, s, z, ś, ź, sz, ż, ch. wąwóz, wąsy, brązowy, stęchły, węższy, więzień, gęsty, gęś, grzęźnie, węższy, węże, węch Piszesz (niezgodnie z wymową)
Kiedy napisać rz Pisz rz, gdy wymienia się na r w innych wyrazach pokrewnych lub formach gramatycznych danego wyrazu. rz → r – starzec – starca; górze – górski; parzysty – para; mierzyć – miara, marzec – marca; Zgierz – zgierski Pisz rz pomimo braku wymiany rz na r. jarzębina, porzeczka, porządek, zwierzę, rzeczka, rzadko, rząd, rzecz Pisz rz w zakończeniach rzeczowników będących nazwami wykonawców czynności: -erz – pasterz, harcerz, fałszerz -arz – pisarz, ślusarz, kronikarz,
Kiedy napisać ż Kiedy wymienia się na dz, dź, g, h, r, s, z, ź w innych wyrazach pokrewnych lub formach gramatycznych danego wyrazu ż → dz – mosiężny – mosiądz; spieniężyć – pieniądz ż → dź – książka – księga; dróżka – droga; może – mogę ż → g – dróżka – droga; książka – księga; odważny – odwaga ż → h – drużyna – druh; ważyć się – wahać; Sapieżyna
Kiedy napisać ó Kiedy wyraz w innych formach w wyrazach pokrewnych wymienia się na: o, e, a. ó → o – móc – mogę, wróg – wrogowi, sól – soli, nóg – nogi ó → e – brzózka – brzezina, pióro – pierze, przyjaciółka – przyjaciel ó → a – mówić – mawiać, skrócić – skracać, wrócić – wracać • Kiedy w dopełniaczu liczby mnogiej występuje końcówka -ów -ów
Kiedy napisać u Na końcu wyrazów -u – do sklepu, po francusku, ciociu!, tabu, Malibu, w Kaliszu Na początku wyrazów u- – uciec, uczyć, układanka, ucho, uczeń, uczestnik, umysł, uważać Wyjątki: – ów, ówdzie, ósemka, ówczesny W zakończeniach zdrabniających lub spieszczających: -uchny, -uni, -usi, -utki – chudziuchny, bieluchny, tyciuni, malusi, calutki; -uch, – uchna, -uchny – maluch, córuchna, matuchna, ciotuchny; -ulo, -ulek, -ula, -ulka – dziadulo, ojczulek, matula, babulka; -uleńka, -uleńki – babuleńka
Kiedy napisać ch Pisz ch, gdy wymienia się na sz, s, lub ś w innych wyrazach pokrewnych lub formach gramatycznych danego wyrazu np. ch → sz – orzech – orzeszek, cichy – cisza, ucho – uszko, mucha – muszka ch → s – micha – miska piach – piasek ch → ś – Stach – Staś Pisz ch po literze s-. sch – oschły, schab, schadzka, schron, schody, schyłek, schab, wschód Pisz ch przed
Kiedy napisać h Pisz h, gdy wymienia się na na g, z, ż, ź h → g – wahać się – waga h → z – błahy – błazen h → ż – druh – drużyna Pisz h, gdy wyrazy zawierają następujące obce cząstki: hagio-, halo-, harmo- – hagiografia, halo!, halogen, harmonia heks-, hekt-, helio- – heksametr, hektar / helicentryczny hemato-, hemo- – hematologia, hemoglobina hetero-, hier- – heterogeniczny, hierarchia hiper-, hipo-, homeo- – hiperbola, hipodrom,
Fonetyka TEST 1. Najprostsze, dźwiękowe, wyodrębnione słuchowo składniki wyrazu to: A. litery, B. zgłoski, C. głoski, D. sylaby. Odp. …………………………………… 2. W procesie powstawania głosu udziału nie biorą A. płuca, B. wiązadła głosowe, C. uszy, D. język i języczek. Odp. …………………………………… 3. O powstawaniu głosek dźwięcznych lub bezdźwięcznych decyduje A. układ wiązadeł głosowych, B. położenie środkowej części języka, C. przepływ powietrza przez jamę ustną i nosową, D. położenie języczka. Odp.
TEST z fonetyki 23. Akcent w języku polskim pada najczęściej na A. pierwszą sylabę, B. trzecią sylabę, C. czwartą sylabę, D. przedostatnią sylabę. Odp. …………………………………… 24. Poprawnie zaznaczono akcent we wszystkich wyrazach z szeregu A. fi – zyk, gra – ma – ty – ka, posz – liś – my, B. zro – bi – li – byś – my, gra – ma – ty – ka, kom – pu
Akcent wyrazowy – wyróżnienie jednej z sylab w wyrazie poprzez mocniejsze jej wymówienie. W języku polskim akcent pada zazwyczaj na przedostatnią sylabę (akcent paroksytoniczny): gim – bus, eg – za – min gim – naz – jal – ny, suk – ces, szko – ła po – nad – gim – naz – jal – na, re – a – li – zac – ja ma – rzeń. Wyjątkami od
