Wypracowania z literatury XX wieku
Podaj przykłady słynnych polskich dramatów i wskaż ich różnice. „Pierwszy” dramat polskiej literatury (choćby w sensie wagi) to dramat romantyczny. Dziady Adama Mickiewicza, Kordian Juliusza Słowackiego, Nie-Boska komedia Zygmunta Krasińskiego – oto czołowe przykłady. Był to dramat bliski dramatowi szekspirowskiemu, o otwartej kompozycji, luźno powiązanych scenach, dopuszczający wizję i fantazję – bez jedności miejsca, akcji czy czasu. Wesele – dramat symboliczny Stanisława Wyspiańskiego stał się wielkim wydarzeniem Młodej Polski. Dramat Wyspiańskiego jest nieco
W jaki sposób pisarze i poeci różnych epok wyrażali swoją miłość do ojczyzny i troskę o nią? Podaj najbardziej reprezentatywne utwory danych epok. Patriotyzm, programy reform i hasło walki o wolność to chyba najbardziej charakterystyczne tematy polskiej literatury. W średniowieczu możemy szukać przykładów utworów, które opisywały królów polskich, ich walkę z wrogiem, ich dumne rodowody. Będą to oczywiście Kroniki (Galla Anonima czy Jana Długosza). Renesans – tu wybitnym dziełem patriotycznym była Odprawa posłów
Wieś polska dostarczyła literaturze sporo materiału – nie było epoki, której poezja lub proza nie opiewałyby dworku sielskiego, krajobrazu wiejskiego albo losu, obyczajów czy mentalności chłopa. To z pochwały wsi wyrosła sielanka, powstał także w naszej świadomości mit o uspokojeniu, ciszy, odpoczynku, który niesie wieś. Pytania o utwory dotyczące wsi – wizje sielankowe i realistyczne – znalazły odpowiedzi przy kolejnych epokach. Zestawmy więc teraz konspekt tytułów o wiejskiej tematyce, ich autorów i gatunków. Średniowiecze: Satyra na
Niezależnie od tego po czyjej stronie – rewolucjonistów czy obrońców starego systemu – będziemy szukać prawdy, „rewolucja” jako zjawisko oznacza chaos, zmianę władzy i śmierć – potworne dzieło zabijania. Odkąd były rewolucje – literatura nie była wobec nich obojętna. Zacznijmy od romantyzmu: Ignacy Krasiński – Nie-Boska komedia Poeta pisze o rewolucji abstrakcyjnej, rozważa samo zjawisko, choć „bierze” wzorce z przewrotu Cromwella w Anglii, Wielkiej Rewolucji Francuskiej, a nawet z powstania listopadowego, któremu przypisywał wymiar walki społecznej.
W jaki sposób literatura późniejszych epok nawiązuje do romantyzmu? Od krytyki po pochwałę i sentyment – doba romantyzmu polskiego była tak silna i znacząca, że żadna z późniejszych epok nie pozostała wobec niej obojętna. Już jej następcy – pozytywiści skrytykowali ideały romantyczne, lecz zarazem zdradzili się ze swojego rodzaju „kompleksem romantycznym” – złożyli bowiem hołd tej epoce. Prześledźmy losy literatury: Pozytywizm Z założenia odrzuca walkę powstańczą, głosi praktycyzm i realizm w działaniu. Nad Niemnem
Czy praca jest kryterium wartości człowieka? Omów w oparciu o przykłady literackie różnych epok. Macierzystą epoką, która ukochała ideał pracy był pozytywizm. Od niego zaczniemy – od głoszonej w artykułach programowych i udowadnianej w powieściach – idei pracy u podstaw, pracy organicznej i pracy na ziemi. Ta idea miała swój sens. W chwili gdy zawiodły zrywy powstańcze – rzeczywiście praca miała cel pozytywny – zachowanie polskości, swoistej walki – bo przecież polska ziemia jest i będzie
Nie mówmy o literaturze socrealizmu, bo nie przedstawia ona rzeczywistości, lecz baśń, iluzję, czasem wręcz humorystyczną. Nikt nie uwierzy dziś w piękno traktorów, 200 % normy, miłość do kolektywu itd. Tym bardziej, że rzeczywistość ta nie była wcale różowa. Z jednej strony ulga – bo rok 1945 przyniósł koniec wojny i dzieło odbudowy, lecz zarazem… aresztowania, przesłuchania, stalinizm, a przy tym nędzę powojenną i zagubione wartości. Wystarczą dwa nazwiska, by odwrócić barwy – ukazać czerń powojennych
Totalitaryzm to określenie systemów politycznych, które ingerują w osobiste życie człowieka i podporządkowują go odgórnym prawom, są oparte o rozbudowany system kontroli, oddziałują poprzez strach i przemoc. Przykładem takich systemów był faszyzm i stalinizm. Skutkiem: tortury, eksterminacje, piece, niemieckie obozy koncentracyjne i sowieckie łagry. Cała literatura jest żarliwym protestem przeciw totalitaryzmowi. Przykładem może tu być cała literatura łagrowa: Archipelag GUŁag, Jeden dzień Iwana Denisowicza Aleksandra Sołżenicyna, Inny świat Gustawa Herlinga Grudzińskiego, Na nieludzkiej ziemi Józefa
Mamy tu do czynienia z dramatem w niczym nie podobnym do znanych form tradycyjnych – Operetka odbiega w swojej konwencji zarówno od dramaturgii klasycznej, jak i romantycznej. Jest to dramat groteskowy, który należałoby umieścić w nurcie teatru absurdu, który tworzą dzieła twórców takich jak Beckett, Ionesco czy polscy Tadeusz Różewicz lub Sławomir Mrożek. Gombrowicz połączył w swoim utworze groteskę z konwencją operetki, którą znacznie zdeformował. Umieszczenie nazwy tego gatunku w tytule możemy nazwać chwytem celowym i przekornym, gdyż jest
O czym jest Operetka? Otóż nie ma w niej akcji i wydarzeń w tradycyjnym tego słowa znaczeniu. Plejadę bohaterów stanowią dziwaczne postacie podzielone na dwie warstwy społeczne: arystokrację i lokajstwo. Książę Himalaj, Księżna, Baron Firulet i Hrabia Szarm to oczywiście reprezentanci pierwszej grupy. Hufnagiel (fałszywy hrabia) i służba – to warstwa niższa. Są to grupy ogromnie skonwencjonalizowane, charakteryzowane przez szablon, właściwie znów widzimy szereg form: Typ księcia pana i księżnej pani, odpowiedni strój, gest, arystokratyczna wymowa i intonacja, poza
Jak oceniasz psychikę człowieka zlagrowanego zaprezentowaną w opowiadaniach Borowskiego? Człowiek zlagrowany żyje: bezsilny wobec masowej, ciągłej śmierci i zbrodni, zobojętniały na ból i rozpacz, „zmuzułmaniony” – upadły moralnie, fizycznie i egoistyczny w obronie życia. Rzeczywistość obozowa okazuje się tu sumą przemocy, a ludzie, którzy w niej uczestniczą, to mocni i słabi, ci, którzy gwałt zadają i ci, którzy mu ulegają. Vorarbeiter Tadek nieźle sobie radził. Ponieważ wkręcił się do służb medycznych, mógł lepiej funkcjonować, pomagać narzeczonej i czuł się
Który z prozaików 20-lecia międzywojennego jest Ci najbliższy? Uzasadnij swój sąd, dokonując charakterystyki wybranego utworu. Tu masz duże możliwości. Oczywiście, wskażesz na tego prozaika, z którego twórczości będziesz najlepiej przygotowany. Jeśli przypadła Ci do gustu filmowa adaptacja Przedwiośnia, możesz przywołać nazwisko autora powieści Stefana Żeromskiego. Jak zacząć? Może nieco przekornie. Twórczością Żeromskiego zainteresowałeś się dopiero po obejrzeniu filmu. Pochwal się, że na nowo przeczytałeś powieść już po omówieniu lektury w szkole i dopiero
Przedstawiając swoją koncepcję bohatera tragicznego, Arystoteles w Poetyce napisał: „Litość wzbudza w nas nieszczęście człowieka niewinnego. Trwogę natomiast nieszczęście człowieka, który jest do nas podobny.” Czy bohaterowie tworzeni przez współczesną kulturę mogą budzić w nas litość i trwogę? Choć cytat z Arystotelesa odnosi się do tragedii, twórcom nie chodziło tu o utwory wyłącznie dramatyczne. Najprościej skierować rozważania na wojnę, okupację, obozy i łagry. Jaki jest człowiek w obliczu zagrożenia życia, w ekstremalnych warunkach? Kiedy wzbudza litość, a kiedy trwogę? W tej
Zbigniew Herbert jeden ze swoich wierszy zatytułował Dlaczego klasycy. Jak ty mógłbyś odpowiedzieć na to pytanie? Co, twoim zdaniem, dała nam literatura antyku? Zwróć uwagę, że chociaż w temacie występują dwa pytania, odpowiedź dotyczy właściwie jednego zagadnienia. Temat wymaga spojrzenia z nieco szerszej perspektywy na dorobek antyku. Warto w nim podkreślić kulturowe zakorzenienie nas, Europejczyków, w dziedzictwie grecko-rzymskim. Uwaga! Kim jest klasyk? Autor antyczny, którego dzieła stały się wzorami do naśladowania. Także autorytet: wódz,
Przykłady absurdu w literaturze. Jaki jest ich cel? Najpierw – samo zjawisko absurdu. Absurd to coś sprzecznego z naszym poczuciem sensu, celu, normalności. Coś niedorzecznego, bezsensownego, jakaś bzdura. Wyobraź sobie klasówkę, na której nauczyciel od razu podaje odpowiedzi. Absurd, choć może przyjemny. Albo sklep, do którego przynosi się towar. Albo psa prowadzącego pana na smyczy… Absurdalne? No właśnie. Literatura, zwłaszcza ta nowoczesna, nowatorska, obfituje w absurdalne pomysły. Po pierwsze – dlatego że pisarze
Dlaczego twórczość Stanisława Barańczaka zyskała sobie miano poezji politycznej? Prawdopodobnie dlatego, że tematy, które podejmuje poeta, były zrośnięte z rzeczywistością Polski lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, że twórczość Barańczaka była reakcją na mechanizmy działające w Polsce Ludowej i że biografia poety w pewnym sensie od wydarzeń politycznych zależała, a wiersze wydawane były w publikacjach podziemnych. Barańczak to poeta tzw. Nowej Fali lat siedemdziesiątych, związany z Poznaniem. Debiutował w roku 1965, działał w KOR, pracował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, lecz został
Zaprezentuj wybrane utwory Miłosza, które powstały w dwudziestoleciu międzywojennym i w czasie wojny. Jeszcze wiersz o ojczyźnie Znany utwór z 1931 r. Jest to poetycki zapis pejzażu Litwy, przyrody nad Niewiażą i nad Niemnem – wiersz-fotografia rajskiej krainy dzieciństwa. Miłosz ukochał swoje rodzinne strony – w obrazie, który maluje zawiera pracę chłopów przy sianie i przy zbożu, wieczór, który przynosi rozrywkę. „Ziemi tej urodzajnej nie każdy godny” – pisze poeta. Tak jakby piękno i wartość ziemi była
Zaprezentuj analizę wybranych utworów Zbigniewa Herberta. Powrót prokonsula Poeta przedstawia prokonsula zdecydowanego powrócić z prowincji na dwór cesarza. Dwór ukazany jest jako siedlisko politycznych matactw, obłudy i lizusostwa. Władza – to temat często podejmowany w poezji Herberta. Jak utrzymać władzę, ludzi w strachu, uniknąć zdrady? – otóż mechanizmy takiej polityki okazują się niezmienne. Prokonsul wyjechał lub został wygnany, być może dlatego, że krytykował stosunki oparte o zawiść, donos i truciznę. Lecz nie jest ideałem. Prokonsul jest
Dżuma jest powieścią-parabolą Oznacza to, że wydarzenia i świat w niej przedstawione są pretekstem do głębszych przemyśleń, do przekazania uniwersalnych prawd o ludzkiej egzystencji. Brak konkretyzacji czasowej sprawia, że powieść nabiera uniwersalnego wymiaru. Narracja w Dżumie jest wymienna – to znaczy, że wydarzenia są przedstawiane przez kilka głosów. Dzięki temu zabiegowi Camus osiąga pewien obiektywizm, ogląd spraw z różnych punktów widzenia. Głównym narratorem jest doktor Rieux, lecz prócz niego mówią też dialogi, które przytacza, a także
Dokonaj alfabetycznego zestawienia najbardziej znanych poetów dwudziestolecia międzywojennego, zaznaczając ich przynależność grupową i charakterystyczne utwory. Władysław Broniewski – poeta indywidualny, utożsamiany z hasłami rewolucyjnymi, operujący techniką poezji romantycznej. Znane utwory to: Mannlincher, Do towarzyszy broni, Poezja, Bagnet na broń, cykl Anka. Józef Czechowicz – czołowy poeta awangardy lubelskiej. Czechowicz głosi, że „poezja jest muzyką”, opiewa pejzaż wsi operując skrótem i metaforą, wykorzystuje obrazowanie senne, psychiczną miazgę i skojarzenia. Znane wiersze: Przez kresy, Na
