Search Results for "II część Dziadów"
Dziady cz. III Mickiewicza, określana także jako Dziady drezdeńskie, powstała wiosną 1832 r. w Dreźnie. Zaskakujący może wydawać się fakt, że w utworze pisanym bezpośrednio po klęsce powstania listopadowego Mickiewicz zajmuje się innymi wydarzeniami niż ten narodowy zryw – powraca do procesu filomatów i filaretów, który odbywał się w Wilnie w latach 1823–1824. W kontekście losów poety jest to jednak zrozumiałe. Mickiewicz nie wziął udziału w powstaniu i wielu miało mu to za złe. W Dziadach cz.III autor
Filozofia – ważne pojęcie rodem z antyku. „Umiłowanie mądrości”, poszukiwanie prawdy o najistotniejszych zagadnieniach Dosłownie – phileo (umiłowanie) sophia – mądrość. To filozofia miała odpowiedzieć na pytanie jak osiągnąć szczęście, jak żyć słusznie, czym w ogóle jest życie ludzkie. Dawniej królowa nauk – dziś jedna z nauk humanistycznych. To właśnie Grecy zapoczątkowali filozofię europejską. Ale uwaga – mamy co najmniej kilka znaczeń słowa. Odróżnij filozofię jako gałąź wiedzy i wydział uczelni; filozofię jako po prostu
Rekonstrukcja dziejów Gustawa-Konrada jako bohatera łączącego poszczególne części Dziadów. Rozgranicz wydarzenia akcji i poza akcją. Wstęp – ogólna uwaga W życiu bohatera Dziadów wyróżnić można cztery etapy: trzy z nich ukazuje sam dramat, jednego możemy tylko się domyślać. Gustaw-Konrad to: Widmo z II części utworu, upiór o imieniu Gustaw z IV oraz Konrad z części III. Rozwinięcie – rekonstrukcja dziejów Kochał kobietę, która poślubiła innego mężczyznę – ten etap rozgrywa się poza akcją dramatu. Z rozpaczy
Przypomnij sobie Prolog III cz. Dziadów. Więzień, który „budzi się strudzony i patrzy w okno”, pisze węglem na ścianie: D.O.M, GUSTAVUS, OBIIT M.D.CCC. XXIII, CALENDIS NOVEMBRIS, a z drugiej strony: HIC NATUS EST, CONRADUS, M.D.CCC.XXIII, CALENDIS NOVEMBRIS. Zinterpretuj krótko znaczenie tych symbolicznych napisów na ścianie. Odpowiedź: Bohater dramatu przeżywa przemianę wewnętrzną. Oto narodziło się w nim powołanie do służby ojczyźnie, do duchowego przywództwa nad narodem. Dawny nieszczęśliwy kochanek, który rozpamiętywał nieszczęśliwą miłość, znalazł w życiu nowy
Antyk – wzorce i antywzorce Pierwszymi rodzicami całej ludzkości, zgodnie ze Starym Testamentem, mieli być Adam i Ewa. Dla wszystkich starotestamentowych postaci rodzina jest ważna, ale jednocześnie bohaterowie ci nie stronią od zdrad, rozwodów itp. Wzorem może być dom Noego, Abrahama oraz Hioba. W Nowym Testamencie przykład doskonałej, tzw. świętej rodziny dadzą Józef i Maryja wraz z Jezusem. Więzi rodzinne nie są przesadnie istotne dla postaci mitologicznych. Owszem, tworzą oni rodziny, ale równie chętnie
Jakie przestrogi dają ludziom wywołane duchy w II cz. Dziadów Adama Mickiewicza? Duchy lekkie – dzieci Józio i Rózia przestrzegają: „Kto nie dozna goryczy ni razu,/ Ten nie dozna słodyczy w niebie”. Co to oznacza? Jeżeli ktoś nie zazna za życia choć odrobiny cierpienia (a takie beztroskie i wypełnione jedynie zabawą było życie dzieci), ten nie może po śmierci cieszyć się wiecznym szczęściem w niebie. Duch średni – piękna pastereczka Zosia mówi: „Kto nie
Młodość i dojrzewanie Czas młodości to jednocześnie czas kształtowania się człowieka. Prawdopodobnie nie ma ważniejszego pod tym względem okresu w życiu. To wtedy człowiek zyskuje swoją ostateczną osobowość, nabywa najważniejsze dla siebie wzorce. Wtedy kształtuje się jego świadomość i moralność. Wtedy też ostatecznie wkracza na swoją drogę życiową. Jasne więc jest, że ów czas ludzkiego kształtowania się jest obiektem żywego zainteresowania twórców. Przemiany, które sprawiają, że w końcu powstaje „dorosły człowiek”, stały się tematem
Tematy prac Tematy „ojczyźniane” układają się w kilka grup, z których najbardziej klasyczną są tematy spod znaku „motyw ojczyzny w utworach literackich”. Motyw jak motyw – bardzo silny w polskiej literaturze, obecny w każdej epoce literackiej, uzasadniony tragicznymi wydarzeniami historii. Wolna i zniewolona w marzeniach i w rzeczywistości, ale zawsze Polska. Przedstaw funkcjonowanie motywu ojczyzny w wybranych utworach literackich. „Jam miłość, szczęście, jam niebo za młodu, umiał poświęcić dla sprawy narodu…”
Metryczka bohatera Lektura: mitologia grecka Pochodzenie: tytan; syn tytana Japeta i morskiej nimfy Klimeny (lub Tetydy), brat m.in. Atlasa (tego, który dźwigał świat na ramionach i Epimeteusza (męża Pandory). Cechy charakteru: dobry, szlachetny, prawy, życzliwy, przyjazny ludziom, ofiarny, dobroczynny, bezinteresowny, filantropijny, altruistyczny, uczynny, pomocny, wspaniałomyślny, wielkoduszny, kochający ludzi. Zasługi dla ludzkości: stworzenie człowieka oraz przygotowanie go do życia. Najważniejsze wydarzenie w jego życiu: gdy bogowie próbowali osłabić możliwości ludzi, Prometeusz pomagał im przetrwać.
Opis scenografii do II cz. Dziadów Dekoracja w spektaklu II części Dziadów odtwarza wystrój starej przycmentarnej kaplicy. Wszystkie sceny rozgrywają się właśnie w tej dekoracji. Wnętrze kaplicy można odtworzyć, stawiając na scenie tekturowe lub drewniane ciemne ściany – kaplica stanowi zamkniętą przestrzeń. Konieczne drzwi, na polecenie Guślarza zamykane, okna zasłaniane kotarami w pierwszej scenie. Zasłony mogą być zniszczone, nieefektowne, wykonane z jakiegoś starego płótna. Na ścianach wiszą symbole religijne, zgaszone lampki (w glinianych świecznikach).
Zdecyduj się na ten pogląd, który – Twoim zdaniem – wyłania się z Dziadów cz. II. Wybierz tezę i ją uzasadnij: 1. Życie człowieka zamyka się ostatecznie wraz ze śmiercią. 2. Życie człowieka dopełnia się (nabiera pełni) dopiero wraz z jego pośmiertnymi losami. Czy rozumiesz temat? Masz wybrać jeden z dwóch poglądów, ten, z którym się zgadzasz, i uzasadnić go. Który pogląd wybierasz i dlaczego? Zastanów się, z jakim podejściem do sprawy śmierci spotykamy się w Dziadach. O czym
Filozofowie bardzo dużo mówią o szczęściu, zastanawiają się, czy zadaniem człowieka jest bycie szczęśliwym, ale w literaturze jest stosunkowo mało wizerunków ludzi w pełni szczęśliwych. Dlaczego? – jedna z możliwych odpowiedzi to ta, że nieszczęście jest… ciekawsze, bardziej frapujące od szczęścia; inna odpowiedź – nieszczęścia (zło, cierpienia) jest po prostu więcej, szczególnie we współczesnym świecie. Choć i z tym zdaniem można polemizować – niektórzy uważają, że nieszczęścia są przede wszystkim bardziej widoczne (bo to wielkie
Sposoby kreowania arkadii w literaturze – omów na wybranych przykładach. Strategia wstępu Definicja arkadii na podstawie Słownika terminów literackich – pokrewieństwa z terminem utopia. Strategie rozwinięcia Różne sposoby myślenia o arkadii: sielskie bytowanie w harmonii ze światem i ludźmi, szczęście codzienności, zachwyt nad pięknem przyrody np: Mikołaj Rej – Żywot człowieka poczciwego, Jan Kochanowski – Pieśń świętojańska o Sobótce, Na dom w Czarnolesie, Stanisław Trembecki – Sofiówka); miłość – utopia utożsamiana z obecnością ukochanej osoby np: Adam Mickiewicz
Bohaterowie literaccy różnych epok w poszukiwaniu szczęścia. Rozważ na wybranych przykładach. Szukamy szczęścia, my, Kaina plemię, Szukamy prawdy – to syzyfia praca! Prawda jak słońce spieszy ogrzać ziemię, Lecz ziemia z nami od niej się odwraca. (Andrzej Niemojewski, Elegia) Strategie wstępu Szczęście jako wartość, cel bohaterów literackich – los, fortuna, dola, zwłaszcza pomyślny los, pomyślność, powodzenie; zrządzenie losu sprawiające, że komuś się szczęści, powodzi. (Słownik języka polskiego) Szczęśliwi i nieszczęśliwi bohaterowie literaccy
Portret szatana w literaturze W Biblii Pojawia się już w Księdze Rodzaju, jako wąż kuszący Adama i Ewę. Wiele imion i wiele twarzy ma ten, który zbuntował się przeciwko Bogu i stał się twórcą zła i grzechu. Od chwili buntu walczy z Bogiem o panowanie nad światem. Znienawidził człowieka, ponieważ Bóg stworzył go na swoje podobieństwo i uczynił ukochanym stworzeniem. W Biblii widzimy go nieustannie walczącego z Bogiem, jako kusiciela, niszczyciela. To on prosi Stwórcę, by sprawdził wiarę Hioba. To z nim
Wymowa dramatu Adama Mickiewicza – Dziady Wymiar polityczny utworu. W tej warstwie Dziady są wielkim romantycznym wyrazem uczuć patriotycznych, cierpienia z powodu niewoli kraju, obrazem prześladowań i walki z zaborcą. Zawierają wzór patrioty-mesjasza, Prometeusza, którego potrzebuje Polska, podejmującego walkę nawet wbrew rozsądkowi. W tym wymiarze zawiera się także hasło mesjanizmu narodowego, które przedstawia Polskę jako Chrystusa narodów. Wątek patriotyczny jest podkreślony poprzez kontrast w układzie: carski despotyzm (Rosjanie i polscy kolaboranci) – prześladowani patrioci (młodzież, spiskowcy, zesłańcy).
Dziady Adama Mickiewicza Część II – ogniskuje się wokół obrzędu dziadów. Dominują w niej spirytualizm, mistycyzm, obejmuje jedną noc, rozgrywa się w jednym miejscu. Część IV – dotyczy historii Gustawa, ma właściwie dwóch bohaterów, rozgrywa się w jednym miejscu, w ciągu nocy (dokładnie trzech godzin). Część III – obejmuje kilka wątków, rozgrywa się na różnych płaszczyznach, w różnym czasie. Dwie główne postacie to Konrad i ksiądz Piotr, lecz obecnych jest wiele innych osób, także bohaterowie zbiorowi:
1. Prawda czy fałsz? P F 1. W romantyzmie rozegrała się tzw. walka klasyków z romantykami. 2. Klasyków reprezentował Mickiewicz, romantyków Słowacki. 3. Kazimierz Brodziński napisał rozprawę O klasyczności i romantyczności… 4. Maurycy Mochnacki poparł Brodzińskiego w polemice z klasykami. 5. Adam Mickiewicz studiował w Kownie i w Lozannie. 6. Adam Mickiewicz brał udział w powstaniu listopadowym. 7. Cyprian Kamil Norwid należy do prekursorów romantyzmu. 8. Wiersz Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie… obrazuje kult wybitnych jednostek typowy dla
Czym jest miłość? Jaki jest jej wpływ na człowieka? Omów temat na podstawie Romea i Julii Szekspira, wykorzystaj wnioski z załączonego fragmentu utworu (zwróć uwagę na występujące w obrazie miłości środki językowe). Benwolio Niestety! Czemuż, zdając się niebianką, Miłość jest w gruncie tak srogą tyranką? Romeo Niestety! Czemuż, z zasłoną na skroni, Miłość na oślep zawsze cel swój goni! […] W grze tu nienawiść wielka, lecz i miłość. O! Wy
Zbuntowane i walczące zło – obraz szatana w Biblii i literaturze wieków późniejszych. Portret szatana w literaturze W Pieśni o Rolandzie We wczesnym średniowieczu szatan nie występuje jeszcze w jednej konkretnej postaci. Pojawia się w kulturze europejskiej w wieku XI, a wyobrażenia na jego temat są ściśle związane ze strukturą społeczeństwa feudalnego. On i wszyscy zbuntowani aniołowie traktowani są jako niewierni wasale, którzy sprzeciwili się Najwyższemu Seniorowi – Bogu. Istotą średniowiecznego widzenia świata był podział na królestwo Boże
