Search Results for "II część Dziadów"
Rola historii w literaturze romantyzmu. Omów problem, wypowiedź uargumentuj przykładami literackimi. Komentarz Koniec wieku XVIII i ponad połowa wieku XIX to czasy niezwykle silnych przemian kulturowych, politycznych, ekonomicznych, technicznych. Wielka Rewolucja Francuska, wojny napoleońskie, Wiosna Ludów, powstania w Grecji, Polsce i we Włoszech – to tylko niektóre wydarzenia, które odcisnęły bardzo silne piętno na burzliwym wieku XIX. Warto zastanowić się nad tym, jak romantycy widzieli swoje czasy. Jak patrzyli na historię świata i swoich narodów?
Różne wymiary i wyobrażenia szczęścia. Jaki komentarz do poniższych słów mógłbyś dopisać, odwołując się do utworów literackich z różnych epok. Zadowolenie pełne, trwałe, dotyczące całości życia to miara szczęścia bardzo wysoka, miara ideału. Szczęścia pełnego, całkowitego, trwałego bez zastrzeżeń, wyjątków, przerw nie można się spodziewać w warunkach życia ludzkiego. Nie ma bodaj człowieka, nawet wśród tych, których mamy za najszczęśliwszych, który byłby zadowolony bez zastrzeżeń czy bez wyjątków, czy bez przerw. Władysław Tatarkiewicz O szczęściu
Metamorfoza jako kluczowy moment biografii bohatera romantycznego. Omów problem, odwołując się do konkretnych postaci literackich. Przemiana jest jednym z najbardziej popularnych motywów literackich. Już w starożytności rozumiana była jako podstawowa zasada ludzkiego życia (Owidiusz: Metamorfozy). Warto pamiętać o tym, że w romantyzmie metamorfozie uległ nie tylko bohater literacki, ale także sama epoka. Inne, pokrewne tematy Metamorfozy bohaterów literackich Czy możliwa jest według Ciebie całkowita przemiana człowieka? Odpowiedź poprzyj przykładami z historii literatury. Przydatne sformułowania Mimo
Zinterpretuj wiersz Krzysztofa Kamila Baczyńskiego pt. Modlitwa III. Odpowiedz, o co prosi nadawca wypowiedzi poetyckiej. Krzysztof Kamil Baczyński Modlitwa III jeżeli życie tak nas odstało i nie doleci żadne wołanie, odbierz nam, Panie, ten proch – nie ciało, śmierć daj nam, Panie. jeżeli skrzydła dzieci maleńkich poobcinają, zamienią w kamień, odbierz nam ziemię spod stóp przeklętych, w glinę nas zamień. jeżeli konać nam tak kazałeś z twarzą pod butem, z
Matka i syn: analiza i interpretacja porównawcza Lamentu świętokrzyskiego i Elegii o… (chłopcu polskim) Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Elegia o… (chłopcu polskim) Oddzielili cię, syneczku, od snów, co jak motyl drżą haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią, malowali, krajobrazy w żółte ściegi pożóg, wyszywali wisielcami drzew płynące morze. Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć, gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami. Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg, przemierzyłeś po
Poglądy historiozoficzne w Nie-Boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego. Najpierw wyjaśnij pojęcie historiozofii (oznacza filozofię dziejów), potem – jako kontekst – wymień utwory, w których polscy wieszczowie romantyczni wyrazili swoje poglądy na prawa rządzące losami świata (Adam Mickiewicz – w III części Dziadów, Juliusz Słowacki – w Kordianie). Zaznacz, że każdy z nich poszukiwał przyczyn wydarzeń historycznych w świecie nadprzyrodzonym – te siły pojawiają się we wszystkich wymienionych utworach. Omawiając Nie-Boską komedię
Jak Mickiewicz przedstawia w Dziadów części III Rosję i Rosjan? Mickiewicz, skazany w 1824 r. na opuszczenie Litwy i osiedlenie się w głębi Rosji, dobrze poznał kraj zaborcy. Swoje refleksje na ten temat zawarł w tak zwanym Ustępie do III części Dziadów. Nie znajdziemy tam wyłącznie potępienia! Zły jest despotyzm carski. Lud rosyjski cierpi podobnie jak zniewoleni Polacy. Nowosilcow, jako przykład carskiego urzędnika, jest cyniczny, gardzi ludźmi, myśli wyłącznie o własnej karierze i przypodobaniu się carowi – i właśnie dlatego rozpoczyna
Podpowiedź Wszystkie części łączy osoba bohatera romantycznego: Widmo – Pustelnik – Gustaw – Konrad. Również motyw etyczny – ciągłej walki dobra ze złem – przyświeca wszystkim częściom utworu, w każdej części pojawia się także spór klasyczno-romantyczny: uczucie przeciw wiedzy, serce przeciw rozumowi, młodość przeciw starości, miłość przeciw mądrości. Poza tym części dramatu bardzo różnią się od siebie. Część II – ogniskuje się wokół obrzędu dziadów. Dominują w niej spirytualizm, mistycyzm, obejmuje jedną
Scharakteryzuj Gustawa z IV części „Dziadów” jako bohatera werterycznego. IV część Dziadów uważana jest za jeden z najpiękniejszych tekstów o miłości w literaturze polskiej. Jej bohater – Gustaw – romantyczny kochanek bezgranicznie ufający sile uczucia, pozostaje na zawsze okaleczony duchowo – okazuje się bowiem, że idealna miłość przynosi gorycz i zwątpienie w sens istnienia. Historia miłosna zawarta w dramacie jest dość typowa, jednak już na wstępie bardzo przypomina dzieje Wertera i jego ukochanej. Dwoje młodych ludzi o zgodnych poglądach
Gustaw-Konrad Trudno chyba znaleźć ważniejszą postać polskiej literatury, Gustaw-Konrad to nie tylko pierwszoplanowy bohater romantyzmu i twórczości Adama Mickiewicza, ale także ikona kultury polskiej – zarówno dawnej, jak i współczesnej. Trudno także znaleźć postać bardziej tajemniczą i niejednoznaczną. Mianem Gustawa-Konrada zwykło się nazywać bohatera całego cyklu Dziadów Mickiewicza, a mówiąc precyzyjnie Gustawem jest bohater części IV, zaś Konradem postać z części III dzieła. Aby stworzyć pełną charakterystykę tego bohatera, należy dodatkowo uwzględnić tajemnicze Widmo z części
Druga część Dziadów jako wykładnia ludowej moralności. Wstęp I Na werdykty moralne zawarte w II części „Dziadów” łatwiej spojrzeć, jeśli uświadomimy sobie, że główną cechą tego utworu jest ludowa moralność. „Dziady” prezentują stary, pogański zwyczaj przywoływania duchów, które ujawniają swoje grzechy. Czasem ludzie mogą pomóc zjawom, czasem nie… Wstęp II Przykład trzech duchów, które pojawiają się podczas ludowego obrzędu dziadów to pokazanie różnych grzechów, które popełniają ludzie. Rozwinięcie Prastary obrzęd dziadów
IV część Dziadów jako wielkie studium miłości. Wstęp I Wśród tematów rozważanych w IV części „Dziadów” to miłość wysuwa się na pierwszy plan, przestaje być jednostkowym, konkretnym uczuciem Gustawa, a staje się monstrualną, samoistną siłą, która kieruje ludźmi. Wstęp II „Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy, / I noc ma spokojną i dzień nietęskliwy” – tak mówi Pustelnik z IV części „Dziadów”. I tak właśnie postrzegana jest miłość – jako cierpienie i uczucie, które jest przyczyną
Szaleństwo żony – jak zostało ukazane w Nie-Boskiej komedii? A jak ukazał Krasiński małżeństwo? Wstęp I W dramacie Zygmunta Krasińskiego mamy do czynienia z prawdziwym dramatem rodzinnym. Mąż – Hrabia Henryk – wyjątek wśród bohaterów romantycznych! – jest żonaty. Ożenił się z miłości i pragnął uszczęśliwić kobietę, której ślubował miłość, wierność i uczciwość małżeńską. Czemu więc Maria skonała jako obłąkana, czemu została odrzucona? „Ze wszystkich błazenad najpoważniejszą jest małżeństwo” – ten cytat z „Wesela Figara”
Koncepcja poezji w Nie-Boskiej komedii. Wstęp I W wielu utworach romantycznych poezja – geniusz poetycki ukazywana jest jako szczególny dar. Poeta jest kimś absolutnie wyjątkowym, a przez to wyalienowanym, dramatycznie innym od zwyczajnych ludzi. Przypomnijmy sobie, że poetą był Konrad, bohater III cz. „Dziadów”, a Juliusz Słowacki w „Testamencie moim” nazywa swoją twórczość „siłą fatalną”, która przetrwa lata po jego śmierci i przerobi zwykłych zjadaczy chleba w anioły. Przypomnijmy sobie też wielką rolę, jaką odgrywa
Dobro i zło w III cz. Dziadów Adama Mickiewicza. Komentarz do tematu Temat ogranicza autora do jednego tylko tytułu i „rzuca” mu hasło do rozważenia. Temat taki wymaga pracy – analizy badawczej, i zawsze w takich przypadkach myślimy: Czy dobro i zło są w tym utworze? Jeśli tak – to przez co wyrażone? – Szukamy, szukamy, szukamy. Jaki rozkład sił zauważamy? Czy wykładnia jest jednoznaczna, czy odbywa się tu jakaś dyskusja? Jeśli tak – to
Dowiedź uniwersalności Biblii jako wielkiej księgi naszej kultury. Tematy najczęściej zadawane przy opracowywaniu Biblii: Dowiedź uniwersalności „Biblii” jako wielkiej księgi naszej kultury. Człowiek to wielkość i małość jednocześnie – rozważ to stwierdzenie, odwołując się do „Biblii”. „Biblia” jako wykładnia etycznego postępowania ludzi. Zagadnienie cierpienia w świetle losów postaci biblijnych. Obrazy buntu w „Biblii”. Prześledź stosunki między rodzicami a dziećmi, przywołując przykłady z „Biblii”. Wizje szczęścia prezentowane w „Starym” i „Nowym Testamencie”. Komentarz do tematu Temat
Rola proroków w Biblii i w naszym społeczeństwie – przywołaj przykłady z Pisma Świętego i literatury polskiej. Bardzo trudny temat, gdyż… podobnie jak Naród Wybrany, odwracamy się od proroków i lekceważymy ich ostrzeżenia. Księgi prorockie rzadko są przez nas czytane – odstrasza nas „dziwny” język prorockich wizji, apokaliptyczne groźby i rzucane przez nich gromy. Nie trzeba jednak znać wszystkich ksiąg prorockich ani wymieniać wszystkich proroków. Wystarczy przyjrzeć się bliżej tym, których najlepiej
Geneza: III część Dziadów napisał Mickiewicz po upadku powstania listopadowego. Są one próba rehabilitacji poety za to, że nie wziął udziału w powstaniu. Od miejsca powstania nazywa się tę część Dziadami drezdeńskimi, w odróżnieniu od wileńsko-kowieńskich (cz. II i IV) Czas i miejsce akcji: listopad 1823, Wilno, ale też okolice Lwowa i Warszawa oraz Petersburg Najważniejsze wydarzenia: Przemiana Gustawa w Konrada Monolog Konrada (Wielka improwizacja) Widzenie księdza Piotra Bal u Senatora Bohaterowie: Gustaw-Konrad – zbuntowany, romantyczny bohater,
Dziady cz. II na egzaminie Treści związane z lekturą potrzebne do egzaminu Motywy Motyw fantastyki, wizji, wyobraźni, duchów i zjawisk irracjonalnych w literaturze. Może być motywem przewodnim testu, jest bardzo inspirujący i gimnazjaliści spotykają się z tematem wielokrotnie. Już wędrówka Odyseusza obfitowała w baśniowe i fantastyczne przygody. O grę wyobraźni opiera się przygoda Don Kichota, w romantycznej Balladynie postacie fantastyczne odgrywają dużą rolę, a lubiana przez młodzież fantastyka choćby bohaterowie
Materiał – przegląd chronologiczny Antyk Obrzędy ku czci Dionizosa miały dwojaki charakter: podniosły, uroczysty (tzw. Dionizje Wielkie) i lekki, żartobliwy, rubaszny (Dionizje Małe). Właśnie to drugie święto, polegające na całkowitym zatraceniu się w szalonej, upojnej zabawie, dało początek komedii jako jednemu z głównych gatunków literackich. Za najważniejszego starożytnego autora komedii uważa się Arystofanesa, który w swoich utworach kpił z polityków piastujących wysokie urzędy (Rycerze), wyśmiewał innych dramatopisarzy, swoich literackich konkurentów (Żaby) oraz popularnych wówczas filozofów,
